詩篇 78
1 アサフのマスキールの歌 わが民よ、わが教を聞き、わが口の言葉に耳を傾けよ。
En læresalme av Asaf. Lytt, mitt folk, til min lære, bøi eders ører til min munns ord!
2 わたしは口を開いて、たとえを語り、いにしえからの、なぞを語ろう。
Jeg vil oplate min munn med tankesprog, jeg vil la utstrømme gåtefulle ord fra fordums tid.
3 これはわれらがさきに聞いて知ったこと、またわれらの先祖たちがわれらに語り伝えたことである。
Det vi har hørt og vet, og det våre fedre har fortalt oss,
4 われらはこれを子孫に隠さず、主の光栄あるみわざと、その力と、主のなされたくすしきみわざとをきたるべき代に告げるであろう。
det vil vi ikke dølge for deres barn, men for den kommende slekt fortelle Herrens pris og hans styrke og de undergjerninger som han har gjort.
5 主はあかしをヤコブのうちにたて、おきてをイスラエルのうちに定めて、その子孫に教うべきことをわれらの先祖たちに命じられた。
Han har reist et vidnesbyrd i Jakob og satt en lov i Israel, som han bød våre fedre å kunngjøre sine barn,
6 これは次の代に生れる子孫がこれを知り、みずから起って、そのまた子孫にこれを伝え、
forat den kommende slekt, de barn som skulde fødes, kunde kjenne dem, kunde stå frem og fortelle dem for sine barn
7 彼らをして神に望みをおき、神のみわざを忘れず、その戒めを守らせるためである。
og sette sitt håp til Gud og ikke glemme Guds gjerninger, men holde hans bud
8 またその先祖たちのようにかたくなで、そむく者のやからとなり、その心が定まりなく、その魂が神に忠実でないやからとならないためである。
og ikke være som deres fedre, en opsetsig og gjenstridig slekt, en slekt som ikke gjorde sitt hjerte fast, og hvis ånd ikke var trofast mot Gud.
9 エフライムの人々は武装し、弓を携えたが、戦いの日に引き返した。
Efra'ims barn, de rustede bueskyttere, vendte om på stridens dag.
10 彼らは神の契約を守らず、そのおきてにしたがって歩むことを拒み、
De holdt ikke Guds pakt og vilde ikke vandre i hans lov,
11 神がなされた事と、彼らに示されたくすしきみわざとを忘れた。
og de glemte hans store gjerninger og de under som han hadde latt dem se.
12 神はエジプトの地と、ゾアンの野でくすしきみわざを彼らの先祖たちの前に行われた。
For deres fedres øine hadde han gjort under i Egyptens land, på Soans mark.
13 神は海を分けて彼らを通らせ、水を立たせて山のようにされた。
Han kløvde havet og lot dem gå gjennem det og lot vannet stå som en dynge.
14 昼は雲をもって彼らを導き、夜は、よもすがら火の光をもって彼らを導かれた。
Og han ledet dem ved skyen om dagen og hele natten ved ildens lys.
15 神は荒野で岩を裂き、淵から飲むように豊かに彼らに飲ませ、
Han kløvde klipper i ørkenen og gav dem å drikke som av store vanndyp.
16 また岩から流れを引いて、川のように水を流れさせられた。
Og han lot bekker gå ut av klippen og vann flyte ned som strømmer.
17 ところが彼らはなお神にむかって罪をかさね、荒野でいと高き者にそむき、
Men de blev ennu ved å synde mot ham, å være gjenstridige mot den Høieste i ørkenen.
18 おのが欲のために食物を求めて、その心のうちに神を試みた。
Og de fristet Gud i sitt hjerte, så de krevde mat efter sin lyst.
19 また彼らは神に逆らって言った、「神は荒野に宴を設けることができるだろうか。
Og de talte mot Gud, de sa: Kan vel Gud dekke bord i ørkenen?
20 見よ、神が岩を打たれると、水はほとばしりいで、流れがあふれた。神はまたパンを与えることができるだろうか。民のために肉を備えることができるだろうか」と。
Se, han har slått klippen så det fløt ut vann, og bekker strømmet over; mon han også kan gi brød, eller kan han komme med kjøtt til sitt folk?
21 それゆえ、主は聞いて憤られた。火はヤコブにむかって燃えあがり、怒りはイスラエルにむかって立ちのぼった。
Derfor, da Herren hørte det, harmedes han, og ild optendtes mot Jakob, og vrede reiste sig mot Israel,
22 これは彼らが神を信ぜず、その救の力を信用しなかったからである。
fordi de ikke trodde på Gud og ikke stolte på hans frelse.
23 しかし神は上なる大空に命じて天の戸を開き、
Og han gav skyene der oppe befaling og åpnet himmelens porter.
24 彼らの上にマナを降らせて食べさせ、天の穀物を彼らに与えられた。
Og han lot manna regne over dem til føde og gav dem himmelkorn.
25 人は天使のパンを食べた。神は彼らに食物をおくって飽き足らせられた。
Englebrød åt enhver; han sendte dem næring til mette.
26 神は天に東風を吹かせ、み力をもって南風を導かれた。
Han lot østenvinden fare ut i himmelen og førte sønnenvinden frem ved sin styrke.
27 神は彼らの上に肉をちりのように降らせ、翼ある鳥を海の砂のように降らせて、
Og han lot kjøtt regne ned over dem som støv og vingede fugler som havets sand,
28 その宿営のなか、そのすまいのまわりに落された。
og han lot dem falle ned midt i deres leir, rundt omkring deres boliger.
29 こうして彼らは食べて、飽き足ることができた。神が彼らにその望んだものを与えられたからである。
Og de åt og blev såre mette, og det de lystet efter, gav han dem.
30 ところが彼らがまだその欲を離れず、食物がなお口の中にあるうちに、
De hadde ennu ikke latt fare det de lystet efter, ennu var deres mat i deres munn,
31 神の怒りが彼らにむかって立ちのぼり、彼らのうちの最も強い者を殺し、イスラエルのうちのえり抜きの者を打ち倒された。
da reiste Guds vrede sig mot dem, og han herjet blandt deres kraftfulle menn, og Israels unge menn slo han ned.
32 すべてこれらの事があったにもかかわらず、彼らはなお罪を犯し、そのくすしきみわざを信じなかった。
Med alt dette syndet de enda og trodde ikke på hans undergjerninger.
33 それゆえ神は彼らの日を息のように消えさせ、彼らの年を恐れをもって過ごさせられた。
Derfor lot han deres dager svinne bort i tomhet og deres år i forskrekkelse.
34 神が彼らを殺されたとき、彼らは神をたずね、悔いて神を熱心に求めた。
Når han herjet blandt dem, da spurte de efter ham og vendte om og søkte Gud
35 こうして彼らは、神は彼らの岩、いと高き神は彼らのあがないぬしであることを思い出した。
og kom i hu at Gud var deres klippe, og den høieste Gud deres gjenløser.
36 しかし彼らはその口をもって神にへつらい、その舌をもって神に偽りを言った。
Men de smigret for ham med sin munn og løi for ham med sin tunge.
37 彼らの心は神にむかって堅実でなく、神の契約に真実でなかった。
Og deres hjerte hang ikke fast ved ham, og de var ikke tro mot hans pakt.
38 しかし神はあわれみに富まれるので、彼らの不義をゆるして滅ぼさず、しばしばその怒りをおさえて、その憤りをことごとくふり起されなかった。
Men han, han er miskunnelig, han tilgir misgjerning og forderver ikke; mange ganger lot han sin vrede vende om og lot ikke all sin harme bryte frem.
39 また神は、彼らがただ肉であって、過ぎ去れば再び帰りこぬ風であることを思い出された。
Og han kom i hu at de var kjød, et åndepust som farer avsted og ikke kommer tilbake.
40 幾たび彼らは野で神にそむき、荒野で神を悲しませたことであろうか。
Hvor titt var de ikke gjenstridige mot ham i ørkenen, gjorde ham sorg på de øde steder!
41 彼らはかさねがさね神を試み、イスラエルの聖者を怒らせた。
Og de fristet Gud på ny og krenket Israels Hellige.
42 彼らは神の力をも、神が彼らをあだからあがなわれた日をも思い出さなかった。
De kom ikke hans hånd i hu den dag han forløste dem fra fienden,
43 神はエジプトでもろもろのしるしをおこない、ゾアンの野でもろもろの奇跡をおこない、
han som gjorde sine tegn i Egypten og sine under på Soans mark.
44 彼らの川を血に変らせて、その流れを飲むことができないようにされた。
Han gjorde deres elver til blod, og sine rinnende vann kunde de ikke drikke.
45 神ははえの群れを彼らのうちに送って彼らを食わせ、かえるを送って彼らを滅ぼされた。
Han sendte imot dem fluesvermer som fortærte dem, og frosk som fordervet dem.
46 また神は彼らの作物を青虫にわたし、彼らの勤労の実をいなごにわたされた。
Og han gav gnageren deres grøde og gresshoppen deres høst.
47 神はひょうをもって彼らのぶどうの木を枯らし、霜をもって彼らのいちじく桑の木を枯らされた。
Han slo deres vintrær ned med hagl og deres morbærtrær med haglstener.
48 神は彼らの家畜をひょうにわたし、彼らの群れを燃えるいなずまにわたされた。
Og han overgav deres fe til haglet og deres hjorder til ildsluer.
49 神は彼らの上に激しい怒りと、憤りと、恨みと、悩みと、滅ぼす天使の群れとを放たれた。
Han slapp sin brennende vrede løs mot dem, harme og forbitrelse og trengsel, en sending av ulykkes-bud.
50 神はその怒りのために道を設け、彼らの魂を死から免れさせず、そのいのちを疫病にわたされた。
Han brøt vei for sin vrede, sparte ikke deres sjel for døden, overgav deres liv til pesten.
51 神はエジプトですべてのういごを撃ち、ハムの天幕で彼らの力の初めの子を撃たれた。
Og han slo alle førstefødte i Egypten, styrkens førstegrøde i Kams telter.
52 こうして神はおのれの民を羊のように引き出し、彼らを荒野で羊の群れのように導き、
Og han lot sitt folk bryte op som en fåreflokk og førte dem som en hjord i ørkenen.
53 彼らを安らかに導かれたので彼らは恐れることがなかった。しかし海は彼らの敵をのみつくした。
Og han ledet dem tryggelig, og de fryktet ikke, men havet skjulte deres fiender.
54 神は彼らをその聖地に伴い、その右の手をもって獲たこの山に伴いこられた。
Og han førte dem til sitt hellige landemerke, til det berg hans høire hånd hadde vunnet.
55 神は彼らの前からもろもろの国民を追い出し、その地を分けて嗣業とし、イスラエルの諸族を彼らの天幕に住まわせられた。
Og han drev hedningene ut for deres åsyn og lot deres land tilfalle dem som arvedel og lot Israels stammer bo i deres telter.
56 しかし彼らはいと高き神を試み、これにそむいて、そのもろもろのあかしを守らず、
Men de fristet Gud, den Høieste, og var gjenstridige mot ham, og de aktet ikke på hans vidnesbyrd.
57 そむき去って、先祖たちのように真実を失い、狂った弓のようにねじれた。
De vek av og var troløse, som deres fedre, de vendte om, likesom en bue som svikter.
58 彼らは高き所を設けて神を怒らせ、刻んだ像をもって神のねたみを起した。
Og de vakte hans harme med sine offerhauger og gjorde ham nidkjær med sine utskårne billeder.
59 神は聞いて大いに怒り、イスラエルを全くしりぞけられた。
Gud hørte det og blev vred, og han blev såre kjed av Israel.
60 神は人々のなかに設けた幕屋なるシロのすまいを捨て、
Og han forlot sin bolig i Silo, det telt han hadde opslått blandt menneskene.
61 その力をとりことならせ、その栄光をあだの手にわたされた。
Og han overgav sin styrke til fangenskap og sin herlighet i fiendens hånd.
62 神はその民をつるぎにわたし、その嗣業にむかって大いなる怒りをもらされた。
Og han overgav sitt folk til sverdet og harmedes på sin arv.
63 火は彼らの若者たちを焼きつくし、彼らのおとめたちは婚姻の歌を失い、
Ild fortærte dets unge menn, og dets jomfruer fikk ingen brudesang.
64 彼らの祭司たちはつるぎによって倒れ、彼らのやもめたちは嘆き悲しむことさえしなかった。
Dets prester falt for sverdet, og dets enker holdt ikke klagemål.
65 そのとき主は眠った者のさめたように、勇士が酒によって叫ぶように目をさまして、
Da våknet Herren som en sovende, som en helt som jubler av vin.
66 そのあだを撃ち退け、とこしえの恥を彼らに負わせられた。
Og han slo sine motstandere tilbake, påførte dem en evig skam.
67 神はヨセフの天幕をしりぞけ、エフライムの部族を選ばず、
Og han forkastet Josefs telt og utvalgte ikke Efra'ims stamme,
68 ユダの部族を選び、神の愛するシオンの山を選ばれた。
men han utvalgte Juda stamme, Sions berg som han elsket.
69 神はその聖所を高い天のように建て、とこしえに基を定められた地のように建てられた。
Og han bygget sin helligdom lik høie fjell, lik jorden, som han har grunnfestet for evig tid.
70 神はそのしもべダビデを選んで、羊のおりから取り、
Og han utvalgte David, sin tjener, og tok ham fra fårehegnene;
71 乳を与える雌羊の番をするところからつれて来て、その民ヤコブ、その嗣業イスラエルの牧者とされた。
fra de melkende får som han gikk bakefter, hentet han ham til å vokte Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
72 こうして彼は直き心をもって彼らを牧し、巧みな手をもって彼らを導いた。
Og han voktet dem efter sitt hjertes opriktighet og ledet dem med sin forstandige hånd.
