詩篇 78
1 アサフのマスキールの歌 わが民よ、わが教を聞き、わが口の言葉に耳を傾けよ。
Þjóð mín, hlustaðu á kenningu mína. Gefðu gaum að því sem ég hef að segja.
2 わたしは口を開いて、たとえを語り、いにしえからの、なぞを語ろう。
Nú ætla ég að rifja upp fyrir þér liðna atburði,
3 これはわれらがさきに聞いて知ったこと、またわれらの先祖たちがわれらに語り伝えたことである。
frásagnir sem varðveist hafa frá kynslóð til kynslóðar.
4 われらはこれを子孫に隠さず、主の光栄あるみわざと、その力と、主のなされたくすしきみわざとをきたるべき代に告げるであろう。
Ég birti ykkur sannleikann, svo að þið getið sagt börnum ykkar frá dásemdarverkum Drottins, öllum þeim undrum sem hann vann.
5 主はあかしをヤコブのうちにたて、おきてをイスラエルのうちに定めて、その子孫に教うべきことをわれらの先祖たちに命じられた。
Lögmál sitt gaf hann Ísrael og bauð forfeðrunum að kenna það börnum sínum
6 これは次の代に生れる子孫がこれを知り、みずから起って、そのまた子孫にこれを伝え、
sem síðan skyldu kenna það sínum afkomendum. Þannig skyldi lögmál hans berast frá einni kynslóðinni til annarrar.
7 彼らをして神に望みをおき、神のみわざを忘れず、その戒めを守らせるためである。
Því hefur sérhver kynslóð getað haldið lög Guðs, treyst honum og heyrt um hans dásemdarverk.
8 またその先祖たちのようにかたくなで、そむく者のやからとなり、その心が定まりなく、その魂が神に忠実でないやからとならないためである。
Ný kynslóð skyldi ekki þurfa að fara að fordæmi feðra sinna sem voru þrjóskir, óhlýðnir og ótrúir og forhertu sig gegn Guði.
9 エフライムの人々は武装し、弓を携えたが、戦いの日に引き返した。
Þótt íbúar Efraím væru alvopnaðir, þá flúðu þeir þegar að orustunni kom.
10 彼らは神の契約を守らず、そのおきてにしたがって歩むことを拒み、
Þannig rufu þeir sáttmálann við Guð og fóru sína eigin leið.
11 神がなされた事と、彼らに示されたくすしきみわざとを忘れた。
Þeir gleymdu máttarverkum Drottins,
12 神はエジプトの地と、ゾアンの野でくすしきみわざを彼らの先祖たちの前に行われた。
sem hann hafði fyrir þá gert og forfeður þeirra í Egyptalandi,
13 神は海を分けて彼らを通らせ、水を立たせて山のようにされた。
þegar hann klauf hafið og leiddi þá yfir þurrum fótum. Vatnið stóð eins og veggur til beggja handa!
14 昼は雲をもって彼らを導き、夜は、よもすがら火の光をもって彼らを導かれた。
Að degi til leiddi hann þá með skýi, en eldstólpa um nætur.
15 神は荒野で岩を裂き、淵から飲むように豊かに彼らに飲ませ、
Hann rauf gat á klettinn í eyðimörkinni. Vatnið streymdi fram og þeir svöluðu þorsta sínum.
16 また岩から流れを引いて、川のように水を流れさせられた。
Já, það flæddi frá klettinum, líkast rennandi á!
17 ところが彼らはなお神にむかって罪をかさね、荒野でいと高き者にそむき、
Samt héldu þeir fast við þrjósku sína og syndguðu gegn hinum hæsta Guði.
18 おのが欲のために食物を求めて、その心のうちに神を試みた。
Þeir kvörtuðu og kveinuðu og heimtuðu annað að borða en það sem Guð gaf þeim.
19 また彼らは神に逆らって言った、「神は荒野に宴を設けることができるだろうか。
Þeir ásökuðu jafnvel sjálfan Guð og sögðu:
20 見よ、神が岩を打たれると、水はほとばしりいで、流れがあふれた。神はまたパンを与えることができるだろうか。民のために肉を備えることができるだろうか」と。
„Hann gaf okkur vatn, en hvers vegna fáum við ekki brauð eða kjöt?!“
21 それゆえ、主は聞いて憤られた。火はヤコブにむかって燃えあがり、怒りはイスラエルにむかって立ちのぼった。
Drottinn hlustaði og honum rann í skap, reiði hans upptendraðist gegn Ísrael.
22 これは彼らが神を信ぜず、その救の力を信用しなかったからである。
Enda treystu þeir honum ekki, né trúðu forsjá hans.
23 しかし神は上なる大空に命じて天の戸を開き、
Jafnvel þótt hann lyki upp himninum – eins og glugga! –
24 彼らの上にマナを降らせて食べさせ、天の穀物を彼らに与えられた。
og léti manna rigna niður.
25 人は天使のパンを食べた。神は彼らに食物をおくって飽き足らせられた。
Já, þeir átu englabrauð! – og urðu mettir.
26 神は天に東風を吹かせ、み力をもって南風を導かれた。
Þá lét hann austanvind blása og stýrði vestanvindinum með krafti sínum.
27 神は彼らの上に肉をちりのように降らせ、翼ある鳥を海の砂のように降らせて、
Og viti menn, fuglum rigndi af himni, – þeir voru eins og sandur á sjávarströnd!
28 その宿営のなか、そのすまいのまわりに落された。
Af hans völdum féllu þeir til jarðar um allar tjaldbúðirnar.
29 こうして彼らは食べて、飽き足ることができた。神が彼らにその望んだものを与えられたからである。
Og fólkið át nægju sína. Hann mettaði hungur þeirra.
30 ところが彼らがまだその欲を離れず、食物がなお口の中にあるうちに、
En varla höfðu þeir lokið matnum – fæðan var enn í munni þeirra,
31 神の怒りが彼らにむかって立ちのぼり、彼らのうちの最も強い者を殺し、イスラエルのうちのえり抜きの者を打ち倒された。
þá reiddist Drottinn þeim og lagði að velli æskumenn Ísraels.
32 すべてこれらの事があったにもかかわらず、彼らはなお罪を犯し、そのくすしきみわざを信じなかった。
En þeir sáu sig ekki um hönd, en héldu áfram að syndga og vildu ekki trúa kraftaverkum Drottins.
33 それゆえ神は彼らの日を息のように消えさせ、彼らの年を恐れをもって過ごさせられた。
Þess vegna stytti hann ævi þeirra og sendi þeim miklar hörmungar.
34 神が彼らを殺されたとき、彼らは神をたずね、悔いて神を熱心に求めた。
En þegar neyðin var stærst, tóku þeir að leita Guðs. Þeir iðruðust og snéru sér til hans.
35 こうして彼らは、神は彼らの岩、いと高き神は彼らのあがないぬしであることを思い出した。
Þeir viðurkenndu að Guð er eini grundvöllur lífsins – að hinn hæsti Guð væri frelsari þeirra.
36 しかし彼らはその口をもって神にへつらい、その舌をもって神に偽りを言った。
En því miður fylgdu þeir honum aðeins í orði kveðnu, en ekki af heilum hug,
37 彼らの心は神にむかって堅実でなく、神の契約に真実でなかった。
hjarta þeirra var langt frá honum. Þeir stóðu ekki við orð sín.
38 しかし神はあわれみに富まれるので、彼らの不義をゆるして滅ぼさず、しばしばその怒りをおさえて、その憤りをことごとくふり起されなかった。
Samt var hann þeim miskunnsamur, fyrirgaf syndir þeirra og tortímdi þeim ekki. Margoft hélt hann aftur af reiði sinni.
39 また神は、彼らがただ肉であって、過ぎ去れば再び帰りこぬ風であることを思い出された。
Hann minntist þess að þeir voru dauðlegir menn, eins og andblær sem kemur og fer.
40 幾たび彼らは野で神にそむき、荒野で神を悲しませたことであろうか。
Já, oft risu þeir gegn Guði í eyðimörkinni og ollu honum vonbrigðum.
41 彼らはかさねがさね神を試み、イスラエルの聖者を怒らせた。
Aftur og aftur sneru þeir við honum baki og freistuðu hans.
42 彼らは神の力をも、神が彼らをあだからあがなわれた日をも思い出さなかった。
Þeir gleymdu krafti hans og kærleika og hvernig hann hafði frelsað þá frá óvinum þeirra.
43 神はエジプトでもろもろのしるしをおこない、ゾアンの野でもろもろの奇跡をおこない、
Þeir gleymdu plágunum sem hann sendi Egyptum í Sóan
44 彼らの川を血に変らせて、その流れを飲むことができないようにされた。
þegar hann breytti fljótum þeirra í blóð, svo að enginn gat drukkið.
45 神ははえの群れを彼らのうちに送って彼らを食わせ、かえるを送って彼らを滅ぼされた。
Eða þegar hann fyllti landið af flugum og froskum!
46 また神は彼らの作物を青虫にわたし、彼らの勤労の実をいなごにわたされた。
Lirfurnar spilltu uppskerunni og engispretturnar átu allt, hvort tveggja var frá honum komið.
47 神はひょうをもって彼らのぶどうの木を枯らし、霜をもって彼らのいちじく桑の木を枯らされた。
Hann eyddi vínviði þeirra með hagléli og mórberjatrjánum með frosti.
48 神は彼らの家畜をひょうにわたし、彼らの群れを燃えるいなずまにわたされた。
Búpeningurinn hrundi niður í haganum, haglið rotaði hann og sauðirnir drápust í eldingum.
49 神は彼らの上に激しい怒りと、憤りと、恨みと、悩みと、滅ぼす天使の群れとを放たれた。
Hann úthellti reiði sinni yfir þá, sendi þeim ógn og skelfingu. Hann leysti út sendiboða ógæfunnar – engla sem létu þá kenna á því!
50 神はその怒りのために道を設け、彼らの魂を死から免れさせず、そのいのちを疫病にわたされた。
Hann gaf reiðinni lausan tauminn. Og ekki hlífði hann Egyptunum. Þeir fengu vænan skerf af plágum og sjúkdómum.
51 神はエジプトですべてのういごを撃ち、ハムの天幕で彼らの力の初めの子を撃たれた。
Þá deyddi hann frumburði Egypta, efnilegan ungviðinn, sem vonirnar voru bundnar við.
52 こうして神はおのれの民を羊のように引き出し、彼らを荒野で羊の群れのように導き、
Sinn eigin lýð leiddi hann styrkri hendi gegnum eyðimörkina.
53 彼らを安らかに導かれたので彼らは恐れることがなかった。しかし海は彼らの敵をのみつくした。
Hann var skjól þeirra og vörn. Þeir þurftu ekkert að óttast, en hafið gleypti óvini þeirra.
54 神は彼らをその聖地に伴い、その右の手をもって獲たこの山に伴いこられた。
Hann greiddi för þeirra til fyrirheitna landsins, til hæðanna sem hann hafði skapað.
55 神は彼らの前からもろもろの国民を追い出し、その地を分けて嗣業とし、イスラエルの諸族を彼らの天幕に住まわせられた。
Íbúum landsins stökkti hann á flótta en gaf þar ættkvíslum Ísraels erfðahlut og skjól.
56 しかし彼らはいと高き神を試み、これにそむいて、そのもろもろのあかしを守らず、
En þótt þeir nytu gæsku Guðs, risu þeir gegn hinum hæsta og fyrirlitu boðorð hans.
57 そむき去って、先祖たちのように真実を失い、狂った弓のようにねじれた。
Þeir sneru af leið og rufu trúnað rétt eins og feður þeirra. Eins og bogin ör misstu þeir marksins sem Guð hafði sett þeim.
58 彼らは高き所を設けて神を怒らせ、刻んだ像をもって神のねたみを起した。
Þeir tóku aðra guði, reistu þeim ölturu og egndu Drottin á móti sér.
59 神は聞いて大いに怒り、イスラエルを全くしりぞけられた。
Guð sá verk þeirra og reiddist – fékk viðbjóð á Ísrael.
60 神は人々のなかに設けた幕屋なるシロのすまいを捨て、
Hann yfirgaf helgidóm sinn í Síló, bústað sinn meðal manna.
61 その力をとりことならせ、その栄光をあだの手にわたされた。
Örk sína lét hann falla í hendur óvinanna og vegsemd hans var óvirt af heiðingjum.
62 神はその民をつるぎにわたし、その嗣業にむかって大いなる怒りをもらされた。
Hann reiddist lýð sínum og lét hann falla fyrir sverði óvinanna.
63 火は彼らの若者たちを焼きつくし、彼らのおとめたちは婚姻の歌を失い、
Æskumenn Ísraels fórust í eldi og ungu stúlkurnar upplifðu ekki sinn brúðkaupsdag.
64 彼らの祭司たちはつるぎによって倒れ、彼らのやもめたちは嘆き悲しむことさえしなかった。
Prestunum var slátrað og ekkjur þeirra dóu áður en þær gátu harmað þá.
65 そのとき主は眠った者のさめたように、勇士が酒によって叫ぶように目をさまして、
Þá var sem Drottinn vaknaði af svefni, eins og hetja sem rís upp úr vímu,
66 そのあだを撃ち退け、とこしえの恥を彼らに負わせられた。
og hann gaf þeim vænt spark í bakhlutann og sendi þá burt með skömm, sömu leið og þeir komu.
67 神はヨセフの天幕をしりぞけ、エフライムの部族を選ばず、
Hann hafnaði fjölskyldu Jósefs, ætt Efraíms,
68 ユダの部族を選び、神の愛するシオンの山を選ばれた。
en kaus Júdaættkvísl og Síonfjall, sem hann elskar.
69 神はその聖所を高い天のように建て、とこしえに基を定められた地のように建てられた。
Þar reisti hann musteri sitt – voldugt og traust rétt eins og himin og jörð.
70 神はそのしもべダビデを選んで、羊のおりから取り、
Hann kaus Davíð sem þjón sinn, tók hann frá sauðunum,
71 乳を与える雌羊の番をするところからつれて来て、その民ヤコブ、その嗣業イスラエルの牧者とされた。
úr smalamennskunni, til að verða leiðtogi og hirðir þjóðar sinnar.
72 こうして彼は直き心をもって彼らを牧し、巧みな手をもって彼らを導いた。
Og hann gætti hennar af öryggi og með hreinu hjarta.
