詩篇 147

1 主をほめたたえよ。われらの神をほめうたうことはよいことである。主は恵みふかい。さんびはふさわしいことである。

Dayegon ninyo si Jehova; Kay maayo man ang pag-awit ug mga pagdayeg sa atong Dios; Kay kini matahum ug angay ang pagdayeg.

2 主はエルサレムを築き、イスラエルの追いやられた者を集められる。

Si Jehova nagapatindog sa Jerusalem; Ginatigum niya sa tingub ang mga sinalikway sa Israel.

3 主は心の打ち砕かれた者をいやし、その傷を包まれる。

Iyang ginaayo ang kasingkasing nga nangadugmok, Ug ginabugkosan niya ang ilang mga samad.

4 主はもろもろの星の数を定め、すべてそれに名を与えられる。

Iyang ginaisip ang gidaghanon sa mga bitoon; Nagahingalan siya kanilang tanan sa ilang mga ngalan.

5 われらの主は大いなる神、力も豊かであって、その知恵ははかりがたい。

Daku ang atong Ginoo, ug sa gahum nga dili hitupngan; Ug ang iyang salabutan walay kinutoban.

6 主はしえたげられた者をささえ、悪しき者を地に投げ捨てられる。

Ginasapnay ni Jehova ang mga maaghup: Ginapukan niya ang mga dautan ngadto sa yuta.

7 主に感謝して歌え、琴にあわせてわれらの神をほめうたえ。

Manag-awit kamo kang Jehova nga adunay mga pasalamat; Manag-awit kamo nga adunay alpa ngadto sa atong Dios,

8 主は雲をもって天をおおい、地のために雨を備え、もろもろの山に草をはえさせ、

Nga nagatabon sa kalangitan sa mga panganod, Nga nagatagana sa ulan alang sa yuta, Nga nagapaturok sa balili ibabaw sa kabukiran.

9 食物を獣に与え、また鳴く小がらすに与えられる。

Siya nagahatag sa mananap sa iyang makaon, Ug sa mga kuyabog sa mga uwak nga nanag-iyagak.

10 主は馬の力を喜ばれず、人の足をよみせられない。

Wala niya kahimut-i ang kusog sa kabayo: Siya walay kalipay sa mga tiil nga matulin sa tawo.

11 主はおのれを恐れる者とそのいつくしみを望む者とをよみせられる。

Ang kalipay ni Jehova anaa kanila nga may kahadlok kaniya, Anaa niadtong mga nagalaum sa iyang mahigugmaong-kalolot.

12 エルサレムよ、主をほめたたえよ。シオンよ、あなたの神をほめたたえよ。

Dayega si Jehova, Oh Jerusalem; Dayegon mo ang imong Dios, Oh Sion.

13 主はあなたの門の貫の木を堅くし、あなたのうちにいる子らを祝福されるからである。

Kay iyang gilig-on ang mga trangka sa imong mga ganghaan; Siya nanalangin sa imong mga anak nga anaa sa sulod nimo.

14 主はあなたの国境を安らかにし、最も良い麦をもってあなたを飽かせられる。

Gibuhat niya ang pakigdait diha sa imong mga utlanan; Iyang ginabusog ikaw sa katambok sa trigo.

15 主はその戒めを地に下される。そのみ言葉はすみやかに走る。

Siya nagapadla sa iyang sugo sa ibabaw sa yuta; Sa matulin gayud nagadalagan ang iyang pulong.

16 主は雪を羊の毛のように降らせ、霜を灰のようにまかれる。

Siya nagahatag sa nieve sama sa balhibo sa carnero; Ginasaliyab niya ang tun-og sama sa mga abo.

17 主は氷をパンくずのように投げうたれる。だれがその寒さに耐えることができましょうか。

Ginasalibay niya ang iyang yelo sama sa mga tinipak sa tinapay: Sa atubangan sa iyang katugnaw kinsa ba ang makaantus?

18 主はみ言葉を下してこれを溶かし、その風を吹かせられると、もろもろの水は流れる。

Siya nagapadala sa iyang pulong, ug ginatunaw (sila) Ginapahuros niya ang iyang hangin, ug mingbul-og ang katubigan.

19 主はそのみ言葉をヤコブに示し、そのもろもろの定めと、おきてとをイスラエルに示される。

Ginapakita niya ang iyang pulong kang Jacob, Ang iyang kabalaoran ug ang iyang mga tulomanon kang Israel.

20 主はいずれの国民をも、このようにはあしらわれなかった。彼らは主のもろもろのおきてを知らない。主をほめたたえよ。

Wala niya buhata ang ingon niini sa bisan unsa nga nasud; Ug mahitungod sa iyang mga tulomanon, (sila) wala manghibalo q2 niana. Dayegon ninyo si Jehova.