< 詩篇 132 >

1 京まうでの歌 ヱホバよねがはくはダビデの爲にそのもろもろの憂をこころに記たまヘ
Pieśń stopni. Pamiętaj, PANIE, Dawida [i] wszystkie jego utrapienia;
2 ダビデ、ヱホバにちかひヤコブの全能者にうけひていふ
Jak przysiągł PANU [i] ślubował potężnemu [Bogu] Jakuba, [mówiąc]:
3
Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;
4
I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;
5 われヱホバのために處をたづねいだし ヤコブの全能者のために居所をもとめうるまでは 我家の幕屋にいらず わが臥床にのぼらず わが目をねぶらしめず わが眼瞼をとぢしめざるべしと
Póki nie znajdę miejsca dla PANA, mieszkania dla potężnego [Boga] Jakuba.
6 われらエフラタにて之をききヤアルの野にて見とめたり
Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.
7 われらはその居所にゆきて その承足のまへに俯伏さん
Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.
8 ヱホバよねがはくは起きて なんぢの稜威の櫃とともになんぢの安居所にいりたまへ
Powstań, PANIE, i [wejdź] do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.
9 なんぢの祭司たちは義を衣 なんぢの聖徒はみな歓びよばふべし
Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.
10 なんぢの僕ダビデのためになんぢの受膏者の面をしりぞけたまふなかれ
Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.
11 ヱホバ眞實をもてダビデに誓ひたまひたれば之にたがふことあらじ 曰くわれなんぢの身よりいでし者をなんぢの座位にざせしめん
Przysiągł PAN Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.
12 なんぢの子輩もしわがをしふる契約と證詞とをまもらばかれらの子輩もまた永遠になんぢの座位にざすべしと
Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.
13 ヱホバはシオンを擇びておのが居所にせんとのぞみたまへり
PAN bowiem wybrał Syjon i upodobał [go] sobie na mieszkanie:
14 曰くこれは永遠にわが安居處なり われここに住ん そはわれ之をのぞみたればなり
To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.
15 われシオンの糧をゆたかに祝し くひものをもてその貧者をあかしめん
Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.
16 われ救をもてその祭司たちに衣せん その聖徒はみな聲たからかによろこびよばふべし
Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.
17 われダビデのためにかしこに一つの角をはえしめん わが受膏者のために燈火をそなへたり
[Tam] sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.
18 われかれの仇にはぢを衣せん されどかれはその冠弁さかゆべし
Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.

< 詩篇 132 >