詩篇 112

1 主をほめたたえよ。主をおそれて、そのもろもろの戒めを大いに喜ぶ人はさいわいである。

Dýrð sé Guði! Að trúa á Guð og treysta honum veitir ómælda blessun. Sæll er sá maður sem hefur unun af boðorðum hans.

2 その子孫は地において強くなり、正しい者のやからは祝福を得る。

Börn hans njóta hvarvetna heiðurs, því að góður arfur eflir göfugan mann.

3 繁栄と富とはその家にあり、その義はとこしえに、うせることはない。

Sjálfur býr hann við auðlegð og góðverk hans gleymast ekki.

4 光は正しい者のために暗黒の中にもあらわれる。主は恵み深く、あわれみに満ち、正しくいらせられる。

Réttlátum er hann ljós í myrkri – miskunn hans og gæska eru augljós.

5 恵みを施し、貸すことをなし、その事を正しく行う人はさいわいである。

Sá mun blessun hljóta sem er góðgjarn og fús að lána og framkvæmir verk sín með réttvísi.

6 正しい人は決して動かされることなく、とこしえに覚えられる。

Slíkur maður verður ekki fórnarlamb illra atvika. Umhyggja Guðs fyrir honum verður umræðuefni þeirra sem þekkja hann.

7 彼は悪いおとずれを恐れず、その心は主に信頼してゆるがない。

Hann óttast ekki vondar fréttir, né kvíðir því sem koma skal. Hann er öruggur og veit að Drottinn annast hann.

8 その心は落ち着いて恐れることなく、ついにそのあだについての願いを見る。

Þess vegna óttast hann ekkert og horfir á óvini sína með stakri ró.

9 彼は惜しげなく施し、貧しい者に与えた。その義はとこしえに、うせることはない。その角は誉を得てあげられる。

Hann hefur miðlað mildilega og gefið fátækum. Góðverk hans munu ekki gleymast. Hann mun njóta vinsælda og hafa áhrif.

10 悪しき者はこれを見て怒り、歯をかみならして溶け去る。悪しき者の願いは滅びる。

Þetta sjá óguðlegir og þeim gremst. Þeir munu gnísta tönnum og tortímast og óskir þeirra rætast ekki.