詩篇 104

1 わがたましいよ、主をほめよ。わが神、主よ、あなたはいとも大いにして誉と威厳とを着、

Min sjel, lov Herren! Herre min Gud, du er såre stor, høihet og herlighet har du iklædd dig.

2 光を衣のようにまとい、天を幕のように張り、

Han hyller sig i lys som i et klædebon, han spenner himmelen ut som et telt,

3 水の上におのが高殿のうつばりをおき、雲をおのれのいくさ車とし、風の翼に乗りあるき、

han som tømrer i vannene sine høie saler, han som gjør skyene til sin vogn, som farer frem på vindens vinger.

4 風をおのれの使者とし、火と炎をおのれのしもべとされる。

Han gjør vinder til sine engler, luende ild til sine tjenere.

5 あなたは地をその基の上にすえて、とこしえに動くことのないようにされた。

Han grunnfestet jorden på dens støtter, den skal ikke rokkes i all evighet.

6 あなたはこれを衣でおおうように大水でおおわれた。水はたたえて山々の上を越えた。

Du hadde dekket den med dype vann som med et klædebon; vannene stod over fjellene.

7 あなたのとがめによって水は退き、あなたの雷の声によって水は逃げ去った。

For din trusel flydde de, for din tordens røst for de hastig bort.

8 山は立ちあがり、谷はあなたが定められた所に沈んだ。

De steg op til fjellene, fór ned i dalene, til det sted du hadde grunnfestet for dem.

9 あなたは水に境を定めて、これを越えさせず、再び地をおおうことのないようにされた。

En grense satte du, som de ikke skal overskride; de skal ikke vende tilbake for å dekke jorden.

10 あなたは泉を谷にわき出させ、それを山々の間に流れさせ、

Han lar kilder springe frem i dalene; mellem fjellene går de.

11 野のもろもろの獣に飲ませられる。野のろばもそのかわきをいやす。

De gir alle markens dyr å drikke; villeslene slukker sin tørst.

12 空の鳥もそのほとりに住み、こずえの間にさえずり歌う。

Over dem bor himmelens fugler; mellem grenene lar de høre sin røst.

13 あなたはその高殿からもろもろの山に水を注がれる。地はあなたのみわざの実をもって満たされる。

Han vanner fjellene fra sine høie saler; av dine gjerningers frukt mettes jorden.

14 あなたは家畜のために草をはえさせ、また人のためにその栽培する植物を与えて、地から食物を出させられる。

Han lar gress gro for feet og urter til menneskets tjeneste, til å få brød frem av jorden.

15 すなわち人の心を喜ばすぶどう酒、その顔をつややかにする油、人の心を強くするパンなどである。

Og vin gleder menneskets hjerte, så den gjør åsynet mer skinnende enn olje, og brød styrker menneskets hjerte.

16 主の木と、主がお植えになったレバノンの香柏とは豊かに潤され、

Herrens trær mettes, Libanons sedrer som han har plantet,

17 鳥はその中に巣をつくり、こうのとりはもみの木をそのすまいとする。

der hvor fuglene bygger rede, storken som har sin bolig i cypressene.

18 高き山はやぎのすまい、岩は岩だぬきの隠れる所である。

De høie fjell er for stengjetene, klippene er tilflukt for fjellgrevlingene.

19 あなたは月を造って季節を定められた。日はその入る時を知っている。

Han gjorde månen til å fastsette tidene; solen kjenner sin nedgangstid.

20 あなたは暗やみを造って夜とされた。その時、林の獣は皆忍び出る。

Du gjør mørke, og det blir natt; i den rører sig alle dyrene i skogen.

21 若きししはほえてえさを求め、神に食物を求める。

De unge løver brøler efter rov, for å kreve sin føde av Gud.

22 日が出ると退いて、その穴に寝る。

Solen går op, de trekker sig tilbake og legger sig i sine boliger.

23 人は出てわざにつき、その勤労は夕べに及ぶ。

Mennesket går ut til sin gjerning og til sitt arbeid inntil aftenen.

24 主よ、あなたのみわざはいかに多いことであろう。あなたはこれらをみな知恵をもって造られた。地はあなたの造られたもので満ちている。

Hvor mange dine gjerninger er, Herre! Du gjorde dem alle viselig; jorden er full av det du har skapt.

25 かしこに大いなる広い海がある。その中に無数のもの、大小の生き物が満ちている。

Der er havet, stort og vidtstrakt; der er en vrimmel uten tall, der er dyr, både små og store.

26 そこに舟が走り、あなたが造られたレビヤタンはその中に戯れる。

Der går skibene, Leviatan, som du skapte til å leke sig der.

27 彼らは皆あなたが時にしたがって食物をお与えになるのを期待している。

Alle venter de på dig, at du skal gi dem deres føde i sin tid.

28 あなたがお与えになると、彼らはそれを集める。あなたが手を開かれると、彼らは良い物で満たされる。

Du gir dem, de sanker; du oplater din hånd, de mettes med godt.

29 あなたがみ顔を隠されると、彼らはあわてふためく。あなたが彼らの息を取り去られると、彼らは死んでちりに帰る。

Du skjuler ditt åsyn, de forferdes; du drar deres livsånde tilbake, de dør og vender tilbake til sitt støv.

30 あなたが霊を送られると、彼らは造られる。あなたは地のおもてを新たにされる。

Du sender din Ånd ut, de skapes, og du gjør jordens skikkelse ny igjen.

31 どうか、主の栄光がとこしえにあるように。主がそのみわざを喜ばれるように。

Herrens ære være til evig tid! Herren glede sig i sine gjerninger!

32 主が地を見られると、地は震い、山に触れられると、煙をいだす。

Han som ser til jorden, og den bever, som rører ved fjellene, og de ryker.

33 わたしは生きるかぎり、主にむかって歌い、ながらえる間はわが神をほめ歌おう。

Jeg vil lovsynge Herren så lenge jeg lever; jeg vil synge for min Gud så lenge jeg er til.

34 どうか、わたしの思いが主に喜ばれるように。わたしは主によって喜ぶ。

Måtte min tale tekkes ham! Jeg vil glede mig i Herren!

35 どうか、罪びとが地から断ち滅ぼされ、悪しき者が、もはや、いなくなるように。わがたましいよ、主をほめよ。主をほめたたえよ。

Men måtte syndere utryddes av jorden, og ugudelige ikke mere finnes! Min sjel, lov Herren! Halleluja!