< 詩篇 104 >

1 わがたましいよ、主をほめよ。わが神、主よ、あなたはいとも大いにして誉と威厳とを着、
Psalmus David. Benedic anima mea Domino: Domine Deus meus magnificatus es vehementer. Confessionem, et decorem induisti:
2 光を衣のようにまとい、天を幕のように張り、
amictus lumine sicut vestimento: Extendens caelum sicut pellem:
3 水の上におのが高殿のうつばりをおき、雲をおのれのいくさ車とし、風の翼に乗りあるき、
qui tegis aquis superiora eius. Qui ponis nubem ascensum tuum: qui ambulas super pennas ventorum.
4 風をおのれの使者とし、火と炎をおのれのしもべとされる。
Qui facis angelos tuos, spiritus: et ministros tuos ignem urentem.
5 あなたは地をその基の上にすえて、とこしえに動くことのないようにされた。
Qui fundasti terram super stabilitatem suam: non inclinabitur in saeculum saeculi.
6 あなたはこれを衣でおおうように大水でおおわれた。水はたたえて山々の上を越えた。
Abyssus, sicut vestimentum, amictus eius: super montes stabunt aquae.
7 あなたのとがめによって水は退き、あなたの雷の声によって水は逃げ去った。
Ab increpatione tua fugient: a voce tonitrui tui formidabunt.
8 山は立ちあがり、谷はあなたが定められた所に沈んだ。
Ascendunt montes: et descendunt campi in locum, quem fundasti eis.
9 あなたは水に境を定めて、これを越えさせず、再び地をおおうことのないようにされた。
Terminum posuisti, quem non transgredientur: neque convertentur operire terram.
10 あなたは泉を谷にわき出させ、それを山々の間に流れさせ、
Qui emittis fontes in convallibus: inter medium montium pertransibunt aquae.
11 野のもろもろの獣に飲ませられる。野のろばもそのかわきをいやす。
Potabunt omnes bestiae agri: expectabunt onagri in siti sua.
12 空の鳥もそのほとりに住み、こずえの間にさえずり歌う。
Super ea volucres caeli habitabunt: de medio petrarum dabunt voces.
13 あなたはその高殿からもろもろの山に水を注がれる。地はあなたのみわざの実をもって満たされる。
Rigans montes de superioribus suis: de fructu operum tuorum satiabitur terra:
14 あなたは家畜のために草をはえさせ、また人のためにその栽培する植物を与えて、地から食物を出させられる。
Producens foenum iumentis, et herbam servituti hominum: Ut educas panem de terra:
15 すなわち人の心を喜ばすぶどう酒、その顔をつややかにする油、人の心を強くするパンなどである。
et vinum laetificet cor hominis: Ut exhilaret faciem in oleo: et panis cor hominis confirmet.
16 主の木と、主がお植えになったレバノンの香柏とは豊かに潤され、
Saturabuntur ligna campi, et cedri Libani, quas plantavit:
17 鳥はその中に巣をつくり、こうのとりはもみの木をそのすまいとする。
illic passeres nidificabunt. Herodii domus dux est eorum:
18 高き山はやぎのすまい、岩は岩だぬきの隠れる所である。
montes excelsi cervis: petra refugium herinaciis.
19 あなたは月を造って季節を定められた。日はその入る時を知っている。
Fecit lunam in tempora: sol cognovit occasum suum.
20 あなたは暗やみを造って夜とされた。その時、林の獣は皆忍び出る。
Posuisti tenebras, et facta est nox: in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae.
21 若きししはほえてえさを求め、神に食物を求める。
Catuli leonum rugientes, ut rapiant, et quaerant a Deo escam sibi.
22 日が出ると退いて、その穴に寝る。
Ortus est sol, et congregati sunt: et in cubilibus suis collocabuntur.
23 人は出てわざにつき、その勤労は夕べに及ぶ。
Exibit homo ad opus suum: et ad operationem suam usque ad vesperum.
24 主よ、あなたのみわざはいかに多いことであろう。あなたはこれらをみな知恵をもって造られた。地はあなたの造られたもので満ちている。
Quam magnificata sunt opera tua Domine! omnia in sapientia fecisti: impleta est terra possessione tua.
25 かしこに大いなる広い海がある。その中に無数のもの、大小の生き物が満ちている。
Hoc mare magnum, et spatiosum manibus: illic reptilia, quorum non est numerus. Animalia pusilla cum magnis:
26 そこに舟が走り、あなたが造られたレビヤタンはその中に戯れる。
illic naves pertransibunt. Draco iste, quem formasti ad illudendum ei:
27 彼らは皆あなたが時にしたがって食物をお与えになるのを期待している。
omnia a te expectant ut des illis escam in tempore.
28 あなたがお与えになると、彼らはそれを集める。あなたが手を開かれると、彼らは良い物で満たされる。
Dante te illis, colligent: aperiente te manum tuam, omnia implebuntur bonitate.
29 あなたがみ顔を隠されると、彼らはあわてふためく。あなたが彼らの息を取り去られると、彼らは死んでちりに帰る。
Avertente autem te faciem, turbabuntur: auferes spiritum eorum, et deficient, et in pulverem suum revertentur.
30 あなたが霊を送られると、彼らは造られる。あなたは地のおもてを新たにされる。
Emittes spiritum tuum, et creabuntur: et renovabis faciem terrae.
31 どうか、主の栄光がとこしえにあるように。主がそのみわざを喜ばれるように。
Sit gloria Domini in saeculum: laetabitur Dominus in operibus suis:
32 主が地を見られると、地は震い、山に触れられると、煙をいだす。
Qui respicit terram, et facit eam tremere: qui tangit montes, et fumigant.
33 わたしは生きるかぎり、主にむかって歌い、ながらえる間はわが神をほめ歌おう。
Cantabo Domino in vita mea: psallam Deo meo quamdiu sum.
34 どうか、わたしの思いが主に喜ばれるように。わたしは主によって喜ぶ。
Iucundum sit ei eloquium meum: ego vero delectabor in Domino.
35 どうか、罪びとが地から断ち滅ぼされ、悪しき者が、もはや、いなくなるように。わがたましいよ、主をほめよ。主をほめたたえよ。
Deficiant peccatores a terra, et iniqui ita ut non sint: benedic anima mea Domino.

< 詩篇 104 >