箴言 知恵の泉 19

1 正しく歩む貧しい者は、曲ったことを言う愚かな者にまさる。

Lepší jest chudý, jenž chodí v upřímnosti své, nežli převrácený ve rtech svých, kterýž jest blázen.

2 人が知識のないのは良くない、足で急ぐ者は道に迷う。

Jistě že bez umění duši není dobře, a kdož jest kvapných noh, hřeší.

3 人は自分の愚かさによって道につまずき、かえって心のうちに主をうらむ。

Bláznovství člověka převrací cestu jeho, ačkoli proti Hospodinu zpouzí se srdce jeho.

4 富は多くの新しい友を作る、しかし貧しい人はその友に捨てられる。

Statek přidává přátel množství, ale chudý od přítele svého odloučen bývá.

5 偽りの証人は罰を免れない、偽りをいう者はのがれることができない。

Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, neuteče.

6 気前のよい人にこびる者は多い、人はみな贈り物をする人の友となる。

Mnozí pokoří se před knížetem, a každý jest přítel muži štědrému.

7 貧しい者はその兄弟すらもみなこれを憎む、ましてその友はこれに遠ざからないであろうか。言葉をかけてこれを呼んでも、去って帰らないのである。

Všickni bratří chudého v nenávisti jej mají; čím více přátelé jeho vzdalují se od něho! Když volá za nimi, není jich.

8 知恵を得る者は自分の魂を愛し、悟りを保つ者は幸を得る。

Ten, kdož miluje duši svou, nabývá moudrosti, a ostříhá opatrnosti, aby nalezl dobré.

9 偽りの証人は罰を免れない、偽りをいう者は滅びる。

Svědek falešný nebude bez pomsty, a kdož mluví lež, zahyne.

10 愚かな者が、ぜいたくな暮しをするのは、ふさわしいことではない、しもべたる者が、君たる者を治めるなどは、なおさらである。

Nesluší na blázna rozkoš, a ovšem, aby služebník nad knížaty panoval.

11 悟りは人に怒りを忍ばせる、あやまちをゆるすのは人の誉である。

Rozum člověka zdržuje hněv jeho, a čest jeho jest prominouti provinění.

12 王の怒りは、ししのほえるようであり、その恵みは草の上におく露のようである。

Prchlivost královská jako řvání mladého lva jest, a ochotnost jeho jako rosa na bylinu.

13 愚かな子はその父の災である、妻の争うのは、雨漏りの絶えないのとひとしい。

Trápení otci svému jest syn bláznivý, a ustavičné kapání žena svárlivá.

14 家と富とは先祖からうけつぐもの、賢い妻は主から賜わるものである。

Dům a statek jest po rodičích, ale od Hospodina manželka rozumná.

15 怠りは人を熟睡させる、なまけ者は飢える。

Lenost přivodí tvrdý sen, a duše váhavá lačněti bude.

16 戒めを守る者は自分の魂を守る、み言葉を軽んじる者は死ぬ。

Ten, kdož ostříhá přikázaní, ostříhá duše své; ale kdož pohrdá cestami svými, zahyne.

17 貧しい者をあわれむ者は主に貸すのだ、その施しは主が償われる。

Kdo uděluje chudému, půjčuje Hospodinu, a onť za dobrodiní jeho odplatí jemu.

18 望みのあるうちに、自分の子を懲らせ、これを滅ぼす心を起してはならない。

Tresci syna svého, dokudž jest o něm naděje, a k zahynutí jeho neodpouštěj jemu duše tvá.

19 怒ることの激しい者は罰をうける、たとい彼を救ってやっても、さらにくり返さねばならない。

Veliký hněv ukazuj, odpouštěje trestání, proto že poněvadž odpouštíš, potom více trestati budeš.

20 勧めを聞き、教訓をうけよ、そうすれば、ついには知恵ある者となる。

Poslouchej rady, a přijímej kázeň, abys vždy někdy moudrý byl.

21 人の心には多くの計画がある、しかしただ主の、み旨だけが堅く立つ。

Mnozí úmyslové jsou v srdci člověka, ale uložení Hospodinovo toť ostojí.

22 人に望ましいのは、いつくしみ深いことである、貧しい人は偽りをいう人にまさる。

Žádaná věc člověku jest dobře činiti jiným, ale počestnější jest chudý než muž lživý.

23 主を恐れることは人を命に至らせ、常に飽き足りて、災にあうことはない。

Bázeň Hospodinova k životu. Takový jsa nasycen, bydlí, aniž neštěstím navštíven bývá.

24 なまけ者は、手を皿に入れても、それを口に持ってゆくことをしない。

Lenivý schovává ruku svou za ňadra, ani k ústům svým jí nevztáhne.

25 あざける者を打て、そうすれば思慮のない者も慎む。さとき者を戒めよ、そうすれば彼は知識を得る。

Ubí posměvače, ať se hlupec dovtípí; a potresci rozumného, ať porozumí umění.

26 父に乱暴をはたらき、母を追い出す者は、恥をきたらし、はずかしめをまねく子である。

Syn, kterýž hanbu a lehkost činí, hubí otce, a zahání matku.

27 わが子よ、知識の言葉をはなれて人を迷わせる教訓を聞くことをやめよ。

Přestaň, synu můj, poslouchati učení, kteréž od řečí rozumných odvozuje.

28 悪い証人はさばきをあざけり、悪しき者の口は悪をむさぼり食う。

Svědek nešlechetný posmívá se soudu, a ústa bezbožných přikrývají nepravost.

29 さばきはあざける者のために備えられ、むちは愚かな者の背のために備えられる。

Nebo na posměvače hotoví jsou nálezové, a rány na hřbet bláznů.