箴言 知恵の泉 17

1 平穏であって、ひとかたまりのかわいたパンのあるのは、争いがあって、食物の豊かな家にまさる。

Lepší jest kus chleba suchého s pokojem, nežli dům plný nabitých hovad s svárem.

2 賢いしもべは身持の悪いむすこを治め、かつ、その兄弟たちの中にあって、資産の分け前を獲る。

Služebník rozumný panovati bude nad synem, kterýž jest k hanbě, a mezi bratřími děliti bude dědictví.

3 銀を試みるものはるつぼ、金を試みるものは炉、人の心を試みるものは主である。

Teglík stříbra a pec zlata zkušuje, ale srdcí Hospodin.

4 悪を行う者は偽りのくちびるに聞き、偽りをいう者は悪しき舌に耳を傾ける。

Zlý člověk pozoruje řečí nepravých, a lhář poslouchá jazyka převráceného.

5 貧しい者をあざける者はその造り主を侮る、人の災を喜ぶ者は罰を免れない。

Kdo se posmívá chudému, útržku činí Učiniteli jeho; a kdo se z bídy raduje, nebude bez pomsty.

6 孫は老人の冠である、父は子の栄えである。

Koruna starců jsou vnukové, a ozdoba synů otcové jejich.

7 すぐれた言葉は愚かな者には似合わない、まして偽りを言うくちびるは君たる者には似合わない。

Nesluší na blázna řeči znamenité, ovšem na kníže řeč lživá.

8 まいないはこれを贈る人の目には幸運の玉のようだ、その向かう所、どこでも彼は栄える。

Jako kámen drahý, tak bývá vzácný dar před očima toho, kdož jej béře; k čemukoli směřuje, daří se jemu.

9 愛を追い求める人は人のあやまちをゆるす、人のことを言いふらす者は友を離れさせる。

Kdo přikrývá přestoupení, hledá lásky; ale kdo obnovuje věc, rozlučuje přátely.

10 一度の戒めがさとき人に徹するのは、百度の懲しめが愚かな人に徹するよりも深い。

Více se chápá rozumného jedno domluvení, nežli by blázna stokrát ubil.

11 悪しき者はただ、そむく事のみを求める、それゆえ、彼に向かっては残忍な使者がつかわされる。

Zpurný toliko zlého hledá, pročež přísný posel na něj poslán bývá.

12 愚かな者が愚かな事をするのに会うよりは、子をとられた雌ぐまに会うほうがよい。

Lépe člověku potkati se s nedvědicí osiřalou, nežli s bláznem v bláznovství jeho.

13 悪をもて善に報いる者は、悪がその家を離れることがない。

Kdo odplacuje zlým za dobré, neodejdeť zlé z domu jeho.

14 争いの初めは水がもれるのに似ている、それゆえ、けんかの起らないうちにそれをやめよ。

Začátek svady jest, jako když kdo protrhuje vodu; protož prvé než by se zsilil svár, přestaň.

15 悪しき者を正しいとする者、正しい者を悪いとする者、この二つの者はともに主に憎まれる。

Kdož ospravedlňuje nepravého, i kdož odsuzuje spravedlivého, ohavností jsou Hospodinu oba jednostejně.

16 愚かな者はすでに心がないのに、どうして知恵を買おうとして手にその代金を持っているのか。

K čemu jest zboží v ruce blázna, když k nabytí moudrosti rozumu nemá?

17 友はいずれの時にも愛する、兄弟はなやみの時のために生れる。

Všelikého času miluje, kdož jest přítelem, a bratr v ssoužení ukáže se.

18 知恵のない人は手をうって、その隣り人の前で保証をする。

Člověk bláznivý ruku dávaje, činí slib před přítelem svým.

19 争いを好む者は罪を好む、その門を高くする者は滅びを求める。

Kdož miluje svadu, miluje hřích; a kdo vyvyšuje ústa svá, hledá potření.

20 曲った心の者はさいわいを得ない、みだりに舌をもって語る者は災に陥る。

Převrácené srdce nenalézá toho, což jest dobrého; a kdož má vrtký jazyk, upadá v těžkost.

21 愚かな子を生む者は嘆きを得る、愚か者の父は喜びを得ない。

Kdo zplodil blázna, k zámutku svému zplodil jej, aniž se bude radovati otec nemoudrého.

22 心の楽しみは良い薬である、たましいの憂いは骨を枯らす。

Srdce veselé očerstvuje jako lékařství, ale duch zkormoucený vysušuje kosti.

23 悪しき者は人のふところからまいないを受けて、さばきの道をまげる。

Bezbožný tajně béře dar, aby převrátil stezky soudu.

24 さとき者はその顔を知恵にむける、しかし、愚かな者は目を地の果にそそぐ。

Na oblíčeji rozumného vidí se moudrost, ale oči blázna těkají až na konec země.

25 愚かな子はその父の憂いである、またこれを産んだ母の痛みである。

K žalosti jest otci svému syn blázen, a k hořkosti rodičce své.

26 正しい人を罰するのはよくない、尊い人を打つのは悪い。

Jistě že pokutovati spravedlivého není dobré, tolikéž, aby knížata bíti měli pro upřímost.

27 言葉を少なくする者は知識のある者、心の冷静な人はさとき人である。

Zdržuje řeči své muž umělý; drahého ducha jest muž rozumný.

28 愚かな者も黙っているときは、知恵ある者と思われ、そのくちびるを閉じている時は、さとき者と思われる。

Také i blázen, mlče, za moudrého jmín bývá, a zacpávaje rty své, za rozumného.