マタイの福音書 22
1 イエスはまた、譬で彼らに語って言われた、
A Jezus, odpowiadając, znowu mówił do nich w przypowieściach tymi słowy:
2 「天国は、ひとりの王がその王子のために、婚宴を催すようなものである。
Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił wesele swemu synowi.
3 王はその僕たちをつかわして、この婚宴に招かれていた人たちを呼ばせたが、その人たちはこようとはしなかった。
I posłał swe sługi, aby wezwali zaproszonych na wesele, ale oni nie chcieli przyjść.
4 そこでまた、ほかの僕たちをつかわして言った、『招かれた人たちに言いなさい。食事の用意ができました。牛も肥えた獣もほふられて、すべての用意ができました。さあ、婚宴においでください』。
Ponownie posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę, zabito moje woły i tuczne zwierzęta i wszystko jest gotowe. Chodźcie na wesele.
5 しかし、彼らは知らぬ顔をして、ひとりは自分の畑に、ひとりは自分の商売に出て行き、
Lecz oni zlekceważyli to i odeszli, jeden na swoje pole, a inny do swego kupiectwa;
6 またほかの人々は、この僕たちをつかまえて侮辱を加えた上、殺してしまった。
A inni schwytali jego sługi, znieważyli [ich] i zabili.
7 そこで王は立腹し、軍隊を送ってそれらの人殺しどもを滅ぼし、その町を焼き払った。
Gdy król to usłyszał, rozgniewał się, a posławszy swoje wojska, wytracił tych morderców i spalił ich miasto.
8 それから僕たちに言った、『婚宴の用意はできているが、招かれていたのは、ふさわしくない人々であった。
Potem powiedział swoim sługom: Wesele wprawdzie jest gotowe, lecz zaproszeni nie byli godni.
9 だから、町の大通りに出て行って、出会った人はだれでも婚宴に連れてきなさい』。
Idźcie więc na rozstaje dróg i zaproście na wesele wszystkich, których spotkacie.
10 そこで、僕たちは道に出て行って、出会う人は、悪人でも善人でもみな集めてきたので、婚宴の席は客でいっぱいになった。
Wtedy słudzy ci wyszli na drogi i zgromadzili wszystkich, których spotkali, złych i dobrych. I [sala] weselna napełniła się gośćmi.
11 王は客を迎えようとしてはいってきたが、そこに礼服をつけていないひとりの人を見て、
A gdy król wszedł, aby zobaczyć gości, ujrzał tam człowieka, który nie był ubrany w strój weselny.
12 彼に言った、『友よ、どうしてあなたは礼服をつけないで、ここにはいってきたのですか』。しかし、彼は黙っていた。
I zapytał go: Przyjacielu, jak tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego? A on zaniemówił.
13 そこで、王はそばの者たちに言った、『この者の手足をしばって、外の暗やみにほうり出せ。そこで泣き叫んだり、歯がみをしたりするであろう』。
Wtedy król powiedział sługom: Zwiążcie mu nogi i ręce, weźcie go i wrzućcie do ciemności zewnętrznych. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
14 招かれる者は多いが、選ばれる者は少ない」。
Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych.
15 そのときパリサイ人たちがきて、どうかしてイエスを言葉のわなにかけようと、相談をした。
Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by go usidlić w mowie.
16 そして、彼らの弟子を、ヘロデ党の者たちと共に、イエスのもとにつかわして言わせた、「先生、わたしたちはあなたが真実なかたであって、真理に基いて神の道を教え、また、人に分け隔てをしないで、だれをもはばかられないことを知っています。
I posłali do niego swoich uczniów [wraz] z herodianami, którzy powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdziwy i drogi Bożej w prawdzie nauczasz, i nie zważasz na nikogo. Nie oglądasz się bowiem na osobę ludzką.
17 それで、あなたはどう思われますか、答えてください。カイザルに税金を納めてよいでしょうか、いけないでしょうか」。
Powiedz nam więc, jak ci się wydaje: Czy wolno płacić podatek cesarzowi, czy nie?
18 イエスは彼らの悪意を知って言われた、「偽善者たちよ、なぜわたしをためそうとするのか。
Ale Jezus poznał ich niegodziwość i powiedział: Czemu wystawiacie mnie na próbę, obłudnicy?
19 税に納める貨幣を見せなさい」。彼らはデナリ一つを持ってきた。
Pokażcie mi monetę podatkową. I podali mu grosz.
20 そこでイエスは言われた、「これは、だれの肖像、だれの記号か」。
A on ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis?
21 彼らは「カイザルのです」と答えた。するとイエスは言われた、「それでは、カイザルのものはカイザルに、神のものは神に返しなさい」。
Odpowiedzieli mu: Cesarza. Wtedy powiedział im: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.
22 彼らはこれを聞いて驚嘆し、イエスを残して立ち去った。
A gdy to usłyszeli, zdziwili się, zostawili go i odeszli.
23 復活ということはないと主張していたサドカイ人たちが、その日、イエスのもとにきて質問した、
Tego dnia przyszli do niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go:
24 「先生、モーセはこう言っています、『もし、ある人が子がなくて死んだなら、その弟は兄の妻をめとって、兄のために子をもうけねばならない』。
Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze, nie mając dzieci, to jego brat ma ożenić się z jego żoną i wzbudzić potomstwo swemu bratu.
25 さて、わたしたちのところに七人の兄弟がありました。長男は妻をめとったが死んでしまい、そして子がなかったので、その妻を弟に残しました。
Było więc u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a nie mając potomstwa, zostawił żonę swemu bratu.
26 次男も三男も、ついに七人とも同じことになりました。
Podobnie drugi i trzeci, aż do siódmego.
27 最後に、その女も死にました。
A w końcu po wszystkich umarła też ta kobieta.
28 すると復活の時には、この女は、七人のうちだれの妻なのでしょうか。みんながこの女を妻にしたのですが」。
Żoną którego z tych siedmiu będzie więc przy zmartwychwstaniu? Gdyż wszyscy ją mieli [za żonę].
29 イエスは答えて言われた、「あなたがたは聖書も神の力も知らないから、思い違いをしている。
A Jezus im odpowiedział: Błądzicie, nie znając Pisma ani mocy Boga.
30 復活の時には、彼らはめとったり、とついだりすることはない。彼らは天にいる御使のようなものである。
Przy zmartwychwstaniu bowiem ani nie będą się żenić, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie Boga w niebie.
31 また、死人の復活については、神があなたがたに言われた言葉を読んだことがないのか。
A co do zmartwychwstania umarłych, czy nie czytaliście, co wam zostało powiedziane przez Boga:
32 『わたしはアブラハムの神、イサクの神、ヤコブの神である』と書いてある。神は死んだ者の神ではなく、生きている者の神である」。
Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych.
33 群衆はこれを聞いて、イエスの教に驚いた。
A tłumy, słysząc to, zdumiewały się jego nauką.
34 さて、パリサイ人たちは、イエスがサドカイ人たちを言いこめられたと聞いて、一緒に集まった。
Lecz gdy faryzeusze usłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zeszli się razem.
35 そして彼らの中のひとりの律法学者が、イエスをためそうとして質問した、
I jeden z nich, znawca prawa, wystawiając go na próbę, spytał:
36 「先生、律法の中で、どのいましめがいちばん大切なのですか」。
Nauczycielu, które przykazanie w prawie jest największe?
37 イエスは言われた、「『心をつくし、精神をつくし、思いをつくして、主なるあなたの神を愛せよ』。
A Jezus mu odpowiedział: Będziesz miłował Pana, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i całym swym umysłem.
38 これがいちばん大切な、第一のいましめである。
To jest pierwsze i największe przykazanie.
39 第二もこれと同様である、『自分を愛するようにあなたの隣り人を愛せよ』。
A drugie jest do niego podobne: Będziesz miłował swego bliźniego jak samego siebie.
40 これらの二つのいましめに、律法全体と預言者とが、かかっている」。
Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.
41 パリサイ人たちが集まっていたとき、イエスは彼らにお尋ねになった、
A gdy faryzeusze byli zebrani, Jezus ich zapytał:
42 「あなたがたはキリストをどう思うか。だれの子なのか」。彼らは「ダビデの子です」と答えた。
Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli mu: Dawida.
43 イエスは言われた、「それではどうして、ダビデが御霊に感じてキリストを主と呼んでいるのか。
I powiedział im: Jakże więc Dawid w Duchu nazywa go Panem, mówiąc:
44 すなわち『主はわが主に仰せになった、あなたの敵をあなたの足もとに置くときまでは、わたしの右に座していなさい』。
Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy, aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy?
45 このように、ダビデ自身がキリストを主と呼んでいるなら、キリストはどうしてダビデの子であろうか」。
Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże może być jego synem?
46 イエスにひと言でも答えうる者は、なかったし、その日からもはや、進んでイエスに質問する者も、いなくなった。
I nikt nie mógł mu odpowiedzieć ani słowa. Od tego też dnia nikt nie śmiał go więcej pytać.
