ヨブ 記 4

1 その時、テマンびとエリパズが答えて言った、

Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

2 「もし人があなたにむかって意見を述べるならば、あなたは腹を立てるでしょうか。しかしだれが黙っておれましょう。

Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

3 見よ、あなたは多くの人を教えさとし、衰えた手を強くした。

Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

4 あなたの言葉はつまずく者をたすけ起し、かよわいひざを強くした。

Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

5 ところが今、この事があなたに臨むと、あなたは耐え得ない。この事があなたに触れると、あなたはおじ惑う。

A teraz, gdy [to] przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

6 あなたが神を恐れていることは、あなたのよりどころではないか。あなたの道の全きことは、あなたの望みではないか。

Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

7 考えてみよ、だれが罪のないのに、滅ぼされた者があるか。どこに正しい者で、断ち滅ぼされた者があるか。

Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

8 わたしの見た所によれば、不義を耕し、害悪をまく者は、それを刈り取っている。

Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

9 彼らは神のいぶきによって滅び、その怒りの息によって消えうせる。

Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

10 ししのほえる声、たけきししの声はともにやみ、若きししのきばは折られ、

Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

11 雄じしは獲物を得ずに滅び、雌じしの子は散らされる。

Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

12 さて、わたしに、言葉がひそかに臨んだ、わたしの耳はそのささやきを聞いた。

Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

13 すなわち人の熟睡するころ、夜の幻によって思い乱れている時、

W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

14 恐れがわたしに臨んだので、おののき、わたしの骨はことごとく震えた。

Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

15 時に、霊があって、わたしの顔の前を過ぎたので、わたしの身の毛はよだった。

Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

16 そのものは立ちどまったが、わたしはその姿を見わけることができなかった。一つのかたちが、わたしの目の前にあった。わたしは静かな声を聞いた、

Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, [tylko jakiś] kształt [był] przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos [mówiący]:

17 『人は神の前に正しくありえようか。人はその造り主の前に清くありえようか。

Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek [może być] czystszy niż jego Stwórca?

18 見よ、彼はそのしもべをさえ頼みとせず、その天使をも誤れる者とみなされる。

Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

19 まして、泥の家に住む者、ちりをその基とする者、しみのようにつぶされる者。

O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej [ich] zgnieść niż mola.

20 彼らは朝から夕までの間に打ち砕かれ、顧みる者もなく、永遠に滅びる。

Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt [tego] nie zauważa.

21 もしその天幕の綱が彼らのうちに取り去られるなら、ついに悟ることもなく、死にうせるではないか』。

Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.