ヨブ 記 31
1 わたしは、わたしの目と契約を結んだ、どうして、おとめを慕うことができようか。
En pakt hadde jeg gjort med mine øine, at jeg ikke skulde se på en jomfru.
2 もしそうすれば上から神の下される分はどんなであろうか。高き所から全能者の与えられる嗣業はどんなであろうか。
Hvad lodd vilde jeg ellers få av Gud i himmelen, eller hvad arv av den Allmektige i det høie?
3 不義なる者には災が下らないであろうか。悪をなす者には災難が臨まないであろうか。
Rammer ikke fordervelse den urettferdige, og ulykke dem som gjør det onde?
4 彼はわたしの道をみそなわし、わたしの歩みをことごとく数えられぬであろうか。
Ser ikke han mine veier, og teller han ikke alle mine skritt?
5 もし、わたしがうそと共に歩み、わたしの足が偽りにむかって急いだことがあるなら、
Dersom jeg har faret frem med falskhet, og min fot har hastet til svik
6 （正しいはかりをもってわたしを量れ、そうすれば神はわたしの潔白を知られるであろう。）
- la Gud veie mig på rettferds vektskål, og han skal se at jeg er uten skyld -
7 もしわたしの歩みが、道をはなれ、わたしの心がわたしの目にしたがって歩み、わたしの手に汚れがついていたなら、
dersom mine skritt har bøid av fra veien, og mitt hjerte har fulgt mine øine, og dersom der er nogen flekk på mine hender,
8 わたしのまいたのを他の人が食べ、わたしのために成長するものが、抜き取られてもかまわない。
gid da en annen må ete det jeg har sådd, og gid det jeg har plantet, må rykkes op med rot!
9 もし、わたしの心が、女に迷ったことがあるか、またわたしが隣り人の門で待ち伏せしたことがあるなら、
Dersom mitt hjerte har latt sig dåre for en kvinnes skyld, og jeg har luret ved min næstes dør,
10 わたしの妻が他の人のためにうすをひき、他の人が彼女の上に寝てもかまわない。
gid da min hustru må male korn for en annen, og andre menn bøie sig over henne!
11 これは重い罪であって、さばきびとに罰せられるべき悪事だからである。
For slikt er en skjenselsdåd, det er en misgjerning, hjemfalt til dom;
12 これは滅びに至るまでも焼きつくす火であって、わたしのすべての産業を根こそぎ焼くであろう。
det er en ild som fortærer like til avgrunnen; alt mitt gods skulde den gjøre ende på.
13 わたしのしもべ、また、はしためがわたしと言い争ったときに、わたしがもしその言い分を退けたことがあるなら、
Har jeg krenket min træls og min trælkvinnes rett, når de hadde nogen trette med mig?
14 神が立ち上がられるとき、わたしはどうしようか、神が尋ねられるとき、なんとお答えしようか。
Hvad skulde jeg da gjøre om Gud stod op, og hvad skulde jeg svare ham om han gransket saken?
15 わたしを胎内に造られた者は、彼をも造られたのではないか。われわれを腹の内に形造られた者は、ただひとりではないか。
Har ikke han som skapte mig i mors liv, skapt også dem, og har ikke en og den samme dannet oss i mors liv?
16 わたしがもし貧しい者の願いを退け、やもめの目を衰えさせ、
Har jeg nektet fattigfolk det de ønsket, og latt enkens øine tæres bort?
17 あるいはわたしひとりで食物を食べて、みなしごに食べさせなかったことがあるなら、
Har jeg ett mitt brød alene, så den farløse ikke fikk ete av det?
18 （わたしは彼の幼い時から父のように彼を育て、またその母の胎を出たときから彼を導いた。）
Nei, fra min ungdom av vokste han op hos mig som hos en far, og fra min mors liv av førte jeg henne ved hånden.
19 もし着物がないために死のうとする者や、身をおおう物のない貧しい人をわたしが見た時に、
Har jeg kunnet se en ulykkelig uten klær eller en fattig uten et plagg å ha på sig?
20 その腰がわたしを祝福せず、また彼がわたしの羊の毛で暖まらなかったことがあるなら、
Måtte ikke hans lender velsigne mig, fordi han fikk varme sig med ull av mine får?
21 もしわたしを助ける者が門におるのを見て、みなしごにむかってわたしの手を振り上げたことがあるなら、
Har jeg løftet min hånd mot den farløse, fordi jeg var viss på å få medhold i retten?
22 わたしの肩骨が、肩から落ち、わたしの腕が、つけ根から折れてもかまわない。
Gid da min skulder må falle fra sitt ledd, og min arm bli brutt løs fra sin skål!
23 わたしは神から出る災を恐れる、その威光の前には何事もなすことはできない。
For Guds straff fylte mig med redsel, og mot hans velde maktet jeg intet.
24 わたしがもし金をわが望みとし、精金をわが頼みと言ったことがあるなら、
Har jeg satt mitt håp til gullet og sagt til gullklumpen: Du er min tillit?
25 わたしがもしわが富の大いなる事と、わたしの手に多くの物を獲た事とを喜んだことがあるなら、
Har jeg gledet mig fordi min rikdom blev stor, og fordi min hånd vant mig meget gods?
26 わたしがもし日の輝くのを見、または月の照りわたって動くのを見た時、
Når jeg så sollyset, hvorledes det strålte, og månen, hvor herlig den skred frem,
27 心ひそかに迷って、手に口づけしたことがあるなら、
blev da mitt hjerte dåret i lønndom, så jeg sendte dem håndkyss?
28 これもまたさばきびとに罰せらるべき悪事だ。わたしは上なる神を欺いたからである。
Nei, også det vilde være en misgjerning, hjemfalt til dom; for da hadde jeg fornektet Gud i det høie.
29 わたしがもしわたしを憎む者の滅びるのを喜び、または災が彼に臨んだとき、勝ち誇ったことがあるなら、
Har jeg gledet mig ved min fiendes uferd og jublet når ulykken rammet ham?
30 （わたしはわが口に罪を犯させず、のろいをもって彼の命を求めたことはなかった。）
Nei, jeg tillot ikke min munn å synde ved å forbanne ham og ønske ham døden.
31 もし、わたしの天幕の人々で、『だれか彼の肉に飽きなかった者があるか』と、言わなかったことがあるなら、
Må ikke mine husfolk vidne at enhver fikk mette sig ved mitt bord?
32 （他国人はちまたに宿らず、わたしはわが門を旅びとに開いた。）
Aldri måtte en fremmed ligge utenfor mitt hus om natten; jeg åpnet mine dører for den veifarende.
33 わたしがもし人々の前にわたしのとがをおおい、わたしの悪事を胸の中に隠したことがあるなら、
Har jeg, som mennesker pleier, skjult mine synder og dulgt min misgjerning i min barm,
34 わたしが大衆を恐れ、宗族の侮りにおじて、口を閉じ、門を出なかったことがあるなら、
fordi jeg fryktet den store mengde og var redd for de fornemme slekters forakt, så jeg tidde stille og ikke gikk ut av min dør?
35 ああ、わたしに聞いてくれる者があればよいのだが、（わたしのかきはんがここにある。どうか、全能者がわたしに答えられるように。）ああ、わたしの敵の書いた告訴状があればよいのだが。
Å, om jeg hadde nogen som vilde høre på mig! Se, her er min underskrift, la den Allmektige svare mig! Å, om jeg hadde det skrift min motpart har satt op!
36 わたしは必ずこれを肩に負い、冠のようにこれをわが身に結び、
Sannelig, jeg skulde ta det på min skulder, jeg skulde feste det til mitt hode som en krone;
37 わが歩みの数を彼に述べ、君たる者のようにして、彼に近づくであろう。
jeg skulde gjøre ham regnskap for alle mine skritt, som en fyrste skulde jeg møte ham.
38 もしわが田畑がわたしに向かって呼ばわり、そのうねみぞが共に泣き叫んだことがあるなら、
Dersom min aker skriker over mig, og alle dens furer gråter,
39 もしわたしが金を払わないでその産物を食べ、その持ち主を死なせたことがあるなら、
dersom jeg har fortæret dens grøde uten betaling og utslukket dens eiers liv,
40 小麦の代りに、いばらがはえ、大麦の代りに雑草がはえてもかまわない」。ヨブの言葉は終った。
gid det da må vokse torner på min aker istedenfor hvete og ugress istedenfor bygg! Her ender Jobs ord.
