< ヨブ 記 29 >

1 ヨブはまた言葉をついで言った、
Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:
2 「ああ過ぎた年月のようであったらよいのだが、神がわたしを守ってくださった日のようであったらよいのだが。
Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;
3 あの時には、彼のともしびがわたしの頭の上に輝き、彼の光によってわたしは暗やみを歩んだ。
Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;
4 わたしの盛んな時のようであったならよいのだが。あの時には、神の親しみがわたしの天幕の上にあった。
Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;
5 あの時には、全能者がなおわたしと共にいまし、わたしの子供たちもわたしの周囲にいた。
Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;
6 あの時、わたしの足跡は乳で洗われ、岩もわたしのために油の流れを注ぎだした。
Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
7 あの時には、わたしは町の門に出て行き、わたしの座を広場に設けた。
Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.
8 若い者はわたしを見てしりぞき、老いた者は身をおこして立ち、
Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.
9 君たる者も物言うことをやめて、その口に手を当て、
Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.
10 尊い者も声をおさめて、その舌を上あごにつけた。
Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.
11 耳に聞いた者はわたしを祝福された者となし、目に見た者はこれをあかしした。
Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;
12 これは助けを求める貧しい者を救い、また、みなしごおよび助ける人のない者を救ったからである。
Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.
13 今にも滅びようとした者の祝福がわたしに来た。わたしはまたやもめの心をして喜び歌わせた。
Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.
14 わたしは正義を着、正義はわたしをおおった。わたしの公義は上着のごとく、また冠のようであった。
Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.
15 わたしは目しいの目となり、足なえの足となり、
Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.
16 貧しい者の父となり、知らない人の訴えの理由を調べてやった。
Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.
17 わたしはまた悪しき者のきばを折り、その歯の間から獲物を引き出した。
I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.
18 その時、わたしは言った、『わたしは自分の巣の中で死に、わたしの日は砂のように多くなるであろう。
Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.
19 わたしの根は水のほとりにはびこり、露は夜もすがらわたしの枝におくであろう。
Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.
20 わたしの栄えはわたしと共に新しく、わたしの弓はわたしの手にいつも強い』と。
Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.
21 人々はわたしに聞いて待ち、黙して、わたしの教に従った。
Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.
22 わたしが言った後は彼らは再び言わなかった。わたしの言葉は彼らの上に雨のように降りそそいだ。
Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.
23 彼らは雨を待つように、わたしを待ち望み、春の雨を仰ぐように口を開いて仰いだ。
Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.
24 彼らが希望を失った時にも、わたしは彼らにむかってほほえんだ。彼らはわたしの顔の光を除くことができなかった。
[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.
25 わたしは彼らのために道を選び、そのかしらとして座し、軍中の王のようにしており、嘆く者を慰める人のようであった。
Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.

< ヨブ 記 29 >