ヨブ 記 21
1 そこでヨブは答えて言った、
Da tok Job til orde og sa:
2 「あなたがたはとくと、わたしの言葉を聞き、これをもって、あなたがたの慰めとするがよい。
Hør aktsomt på mitt ord og la dette være den trøst I yder mig!
3 まずわたしをゆるして語らせなさい。わたしが語ったのち、あざけるのもよかろう。
Tål mig, så jeg kan få tale, og når jeg har talt, kan du spotte.
4 わたしのつぶやきは人に対してであろうか。わたしはどうして、いらだたないでいられようか。
Mon min klage gjelder et menneske? Eller hvorfor skulde min ånd ikke bli utålmodig?
5 あなたがたはわたしを見て、驚き、手を口にあてるがよい。
Vend eder til mig og bli forferdet og legg hånd på munn!
6 わたしはこれを思うと恐ろしくなって、からだがしきりに震えわななく。
Kommer jeg det i hu, så forferdes jeg, og mitt kjød gripes av skjelving.
7 なにゆえ悪しき人が生きながらえ、老齢に達し、かつ力強くなるのか。
Hvorfor blir de ugudelige i live, blir gamle og tiltar endog i velmakt?
8 その子らは彼らの前に堅く立ち、その子孫もその目の前に堅く立つ。
De ser sine barn trives omkring sig, og sine efterkommere har de for sine øine.
9 その家は安らかで、恐れがなく、神のつえは彼らの上に臨むことがない。
Deres hus er sikre mot redsler, og Guds ris kommer ikke over dem.
10 その雄牛は種を与えて、誤ることなく、その雌牛は子を産んで、そこなうことがない。
Hans okse parrer sig og spiller ikke, hans ku kalver og kaster ikke i utide.
11 彼らはその小さい者どもを群れのように連れ出し、その子らは舞い踊る。
De slipper sine barn ut som småfeet, og deres smågutter hopper omkring.
12 彼らは手鼓と琴に合わせて歌い、笛の音によって楽しみ、
De synger til tromme og citar, og de gleder sig ved fløitens lyd.
De lever sine dager i lykke, og i et øieblikk farer de ned til dødsriket. (Sheol h7585)
14 彼らは神に言う、『われわれを離れよ、われわれはあなたの道を知ることを好まない。
Og dog sa de til Gud: Vik fra oss! Vi har ikke lyst til å kjenne dine veier.
15 全能者は何者なので、われわれはこれに仕えねばならないのか。われわれはこれに祈っても、なんの益があるか』と。
Hvad er den Allmektige, at vi skulde tjene ham, og hvad gagn skulde vi ha av å vende oss til ham med bønn?
16 見よ、彼らの繁栄は彼らの手にあるではないか。悪人の計りごとは、わたしの遠く及ぶ所でない。
Ja, men deres lykke står ikke i deres egen hånd. - De ugudeliges tanker er langt fra mine tanker.
17 悪人のともしびの消されること、幾たびあるか。その災の彼らの上に臨むこと、神がその怒りをもって苦しみを与えられること、幾たびあるか。
Hvor ofte utslukkes vel de ugudeliges lampe, og hvor ofte hender det at ulykke kommer over dem? Hvor ofte tildeler han dem vel smerter i sin vrede?
18 彼らが風の前のわらのようになること、あらしに吹き去られるもみがらのようになること、幾たびあるか。
Hvor ofte blir de vel som strå for vinden, som agner stormen fører bort?
19 あなたがたは言う、『神は彼らの罪を積みたくわえて、その子らに報いられるのだ』と。どうかそれを彼ら自身に報いて、彼らにその罪を知らせられるように。
Men Gud gjemmer hans straff til hans barn. - Ja, men han burde straffe ham selv, så han fikk kjenne det.
20 すなわち彼ら自身の目にその滅びを見させ、全能者の怒りを彼らに飲ませられるように。
Med egne øine burde han få se sin undergang, og av den Allmektiges vrede burde han få drikke selv.
21 その月の数のつきるとき、彼らはその後の家になんのかかわる所があろうか。
For hvad bryr han sig om sitt hus efter sin død, når hans måneders tall er ute?
22 神は天にある者たちをさえ、さばかれるのに、だれが神に知識を教えることができようか。
Vil nogen lære Gud visdom, han som dømmer de høieste?
23 ある者は繁栄をきわめ、全く安らかに、かつおだやかに死に、
Den ene dør midt i sin velmakt, helt trygg og rolig;
24 そのからだには脂肪が満ち、その骨の髄は潤っている。
hans kar var fulle av melk, og margen i hans ben var saftfull.
25 ある者は心を苦しめて死に、なんの幸をも味わうことがない。
Den andre dør med sorg i hjertet og har aldri nytt nogen lykke.
26 彼らはひとしくちりに伏し、うじにおおわれる。
Begge ligger de i støvet, og makk dekker dem.
27 見よ、わたしはあなたがたの思いを知り、わたしを害しようとするたくらみを知る。
Se, jeg kjenner eders tanker og de onde råd hvormed I gjør urett mot mig;
28 あなたがたは言う、『王侯の家はどこにあるか、悪人の住む天幕はどこにあるか』と。
for I sier: Hvor er tyrannens hus, og hvor er det telt de ugudelige bor i?
29 あなたがたは道行く人々に問わなかったか、彼らの証言を受け入れないのか。
Har I aldri spurt dem som har faret vidt omkring? Og I vil vel ikke forkaste deres vidnesbyrd,
30 すなわち、災の日に悪人は免れ、激しい怒りの日に彼は救い出される。
at den onde spares på ulykkens dag, på vredens dag føres han unda.
31 だれが彼に向かって、その道を告げ知らせる者があるか、だれが彼のした事を彼に報いる者があるか。
Hvem foreholder ham hans ferd like i hans ansikt? og når han gjør noget, hvem gjengjelder ham det?
32 彼はかかれて墓に行き、塚の上で見張りされ、
Til graven bæres han med ære, og over gravhaugen holder de vakt.
33 谷の土くれも彼には快く、すべての人はそのあとに従う。彼の前に行った者も数えきれない。
Søt er hans hvile i dalens muld, og alle mennesker vandrer i hans spor, og det er ikke tall på dem som har gått foran ham.
34 それで、あなたがたはどうしてむなしい事をもって、わたしを慰めようとするのか。あなたがたの答は偽り以外の何ものでもない」。
Hvor kan I da trøste mig med så tom en trøst? Av eders svar blir det bare troløshet tilbake.
