ヨブ 記 16

1 そこでヨブは答えて言った、

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 「わたしはこのような事を数多く聞いた。あなたがたは皆人を慰めようとして、かえって人を煩わす者だ。

من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

3 むなしき言葉に、はてしがあろうか。あなたは何に激して答をするのか。

آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

4 わたしもあなたがたのように語ることができる。もしあなたがたがわたしと代ったならば、わたしは言葉を練って、あなたがたを攻め、あなたがたに向かって頭を振ることができる。

اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

5 また口をもって、あなたがたを強くし、くちびるの慰めをもって、あなたがたの苦しみを和らげることができる。

اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

6 たといわたしは語っても、わたしの苦しみは和らげられない。たといわたしは忍んでも、どれほどそれがわたしを去るであろうか。

هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

7 まことに神は今わたしを疲れさせた。彼はわたしのやからをことごとく荒した。

خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

8 彼はわたしを、しわ寄らせた。これがわたしに対する証拠である。またわたしのやせ衰えた姿が立って、わたしを攻め、わたしの顔にむかって証明する。

ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

9 彼は怒ってわたしをかき裂き、わたしを憎み、わたしに向かって歯をかみ鳴らした。わたしの敵は目を鋭くして、わたしを攻める。

خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

10 人々はわたしに向かって口を張り、侮ってわたしのほおを打ち、ともに集まってわたしを攻める。

مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

11 神はわたしをよこしまな者に渡し、悪人の手に投げいれられる。

خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

12 わたしは安らかであったのに、彼はわたしを切り裂き、首を捕えて、わたしを打ち砕き、わたしを立てて的とされた。

من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

13 その射手はわたしを囲む。彼は無慈悲にもわたしの腰を射通し、わたしの肝を地に流れ出させられる。

با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

14 彼はわたしを打ち破って、破れに破れを加え、勇士のようにわたしに、はせかかられる。

او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

15 わたしは荒布を膚に縫いつけ、わたしの角をちりに伏せた。

لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

16 わたしの顔は泣いて赤くなり、わたしのまぶたには深いやみがある。

از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

17 しかし、わたしの手には暴虐がなく、わたしの祈は清い。

ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

18 地よ、わたしの血をおおってくれるな。わたしの叫びに、休む所を得させるな。

ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

19 見よ、今でもわたしの証人は天にある。わたしのために保証してくれる者は高い所にある。

من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

20 わたしの友はわたしをあざける、しかしわたしの目は神に向かって涙を注ぐ。

دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

21 どうか彼が人のために神と弁論し、人とその友との間をさばいてくれるように。

و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

22 数年過ぎ去れば、わたしは帰らぬ旅路に行くであろう。

زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.