ヨブ 記 10

1 わたしは自分の命をいとう。わたしは自分の嘆きを包まず言いあらわし、わが魂の苦しみによって語ろう。

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

2 わたしは神に申そう、わたしを罪ある者とされないように。なぜわたしと争われるかを知らせてほしい。

Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

3 あなたはしえたげをなし、み手のわざを捨て、悪人の計画を照すことを良しとされるのか。

Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

4 あなたの持っておられるのは肉の目か、あなたは人が見るように見られるのか。

Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

5 あなたの日は人の日のごとく、あなたの年は人の年のようであるのか。

Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

6 あなたはなにゆえわたしのとがを尋ね、わたしの罪を調べられるのか。

Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

7 あなたはわたしの罪のないことを知っておられる。またあなたの手から救い出しうる者はない。

Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

8 あなたの手はわたしをかたどり、わたしを作った。ところが今あなたはかえって、わたしを滅ぼされる。

Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

9 どうぞ覚えてください、あなたは土くれをもってわたしを作られた事を。ところが、わたしをちりに返そうとされるのか。

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

10 あなたはわたしを乳のように注ぎ、乾酪のように凝り固まらせたではないか。

Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

11 あなたは肉と皮とをわたしに着せ、骨と筋とをもってわたしを編み、

Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

12 命といつくしみとをわたしに授け、わたしを顧みてわが霊を守られた。

Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

13 しかしあなたはこれらの事をみ心に秘めおかれた。この事があなたの心のうちにあった事をわたしは知っている。

Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

14 わたしがもし罪を犯せば、あなたはわたしに目をつけて、わたしを罪から解き放されない。

Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

15 わたしがもし悪ければわたしはわざわいだ。たといわたしが正しくても、わたしは頭を上げることができない。わたしは恥に満ち、悩みを見ているからだ。

Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

16 もし頭をあげれば、あなたは、ししのようにわたしを追い、わたしにむかって再びくすしき力をあらわされる。

Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

17 あなたは証人を入れ替えてわたしを攻め、わたしにむかってあなたの怒りを増し、新たに軍勢を出してわたしを攻められる。

Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

18 なにゆえあなたはわたしを胎から出されたか、わたしは息絶えて目に見られることなく、

En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

19 胎から墓に運ばれて、初めからなかった者のようであったなら、よかったのに。

Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

20 わたしの命の日はいくばくもないではないか。どうぞ、しばしわたしを離れて、少しく慰めを得させられるように。

Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

21 わたしが行って、帰ることのないその前に、これを得させられるように。わたしは暗き地、暗黒の地へ行く。

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

22 これは暗き地で、やみにひとしく、暗黒で秩序なく、光もやみのようだ」。

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.