< 雅歌 1 >

1 これはソロモンの雅歌なり
غزل غزلهای سلیمان.
2 ねがはしきは彼その口の接吻をもて我にくちつけせんことなり 汝の愛は酒よりもまさりぬ
مرا با لبانت ببوس، زیرا عشق تو دلپذیرتر از شراب است.
3 なんぢの香膏は其香味たへに馨しくなんぢの名はそそがれたる香膏のごとし 是をもて女子等なんぢを愛す
تو خوشبو هستی و نامت رایحهٔ عطرهای دل‌انگیز را به خاطر می‌آورد؛ عجیب نیست که دختران شیفتهٔ تو می‌شوند.
4 われを引たまへ われら汝にしたがひて走らん 王われをたづさへてその後宮にいれたまへり 我らは汝によりて歡び樂しみ酒よりも勝りてなんぢの愛をほめたたふ 彼らは直きこころをもて汝を愛す
مرا با خود بِبَر، بیا تا از اینجا دور شویم. پادشاه مرا به حجلۀ خود ببرد. دوستان تو مایۀ شادی و سرور ما هستی؛ عشق تو را بیش از شراب می‌ستاییم. محبوبه شایسته است که تو را تحسین کنند.
5 ヱルサレムの女子等よ われは黑けれどもなほ美はし ケダルの天幕のごとく またソロモンの帷帳に似たり
ای دختران اورشلیم، من سیاه اما زیبا هستم، همچون چادرهای قیدار و خیمه‌های سلیمان.
6 われ色くろきが故に日のわれを燒たるが故に我を視るなかれ わが母の子等われを怒りて我に葡萄園をまもらしめたり 我はおのが葡萄園をまもらざりき
به من که سیاه هستم اینچنین خیره مشوید، زیرا آفتاب مرا سوزانیده است. برادرانم بر من خشمگین شده مرا فرستادند تا در زیر آفتاب سوزان از تاکستانها نگاهبانی کنم، و من نتوانستم از تاکستان خود مراقبت نمایم.
7 わが心の愛する者よなんぢは何處にてなんぢの群を牧ひ 午時いづこにて之を息まするや請ふわれに告よ なんぞ面を覆へる者の如くしてなんぢが伴侶の群のかたはらにをるべけんや
ای محبوب من، به من بگو امروز گله‌ات را کجا می‌چرانی؟ هنگام ظهر گوسفندانت را کجا می‌خوابانی؟ چرا برای یافت تو، در میان گله‌های دوستانت سرگردان شوم؟
8 婦女の最も美はしき者よ なんぢ若しらずば群の足跡にしたがひて出ゆき 牧羊者の天幕のかたはらにて汝の羔山羊を牧へ
ای زیباترین زن دنیا، اگر نمی‌دانی، رد گله‌ها را بگیر و به سوی خیمه‌های چوپانان بیا و در آنجا بزغاله‌هایت را بچران.
9 わが佳耦よ 我なんぢをパロの車の馬に譬ふ
ای محبوبهٔ من، تو همچون مادیان ارابهٔ فرعون، زیبا هستی.
10 なんぢの臉には鏈索を垂れ なんぢの頭には珠玉を陳ねて至も美はし
گونه‌هایت با گوشواره‌هایت چه زیباست، گردنت با جواهراتش چه دلرباست.
11 われら白銀の星をつけたる黄金の鏈索をなんぢのために造らん
ما برایت گوشواره‌های طلا با آویزه‌های نقره خواهیم ساخت.
12 王其席につきたまふ時 わがナルダ其香味をいだせり
آنگاه که پادشاه بر سفرۀ خویش نشسته بود، اتاق از رایحۀ عطر من پر شد.
13 わが愛する者は我にとりてはわが胸のあひだにおきたる沒藥の袋のごとし
محبوب من که در سینه‌هایم آرمیده، رایحه‌ای چون مُر خوشبو دارد.
14 わが愛する者はわれにとりてはエンゲデの園にあるコペルの英華のごとし
محبوب من مانند شکوفه‌های حنا است که در باغهای عِین جِدی می‌رویند.
15 ああ美はしきかな わが佳耦よ ああうるはしきかな なんぢの目は鴿のごとし
تو چه زیبایی، ای محبوبهٔ من! چشمانت به زیبایی و لطافت کبوتران است.
16 わが愛する者よ ああなんぢは美はしくまた樂しきかな われらの牀は靑緑なり
ای محبوب من، تو چه جذاب و دوست داشتنی هستی! سبزه‌زارها بستر ما هستند
17 われらの家の棟梁は香柏 その垂木は松の木なり
و درختان سرو و صنوبر بر ما سایه می‌افکنند.

< 雅歌 1 >