詩篇 72
1 神よねがはくは汝のもろもろの審判を王にあたへ なんぢの義をわうの子にあたへたまへ
Ihatag sa hari ang imong mga paghukom, Oh Dios, Ug ang imong pagkamatarung sa anak sa hari.
2 かれは義をもてなんぢの民をさばき公平をもて苦しむものを鞫かん
Siya sa pagkamatarung magahukom sa imong katawohan, Ug sa justicia sa imong mga kabus.
3 義によりて山と岡とは民に平康をあたふべし
Ang kabukiran magadala ug pakigdait sa katawohan, Ug ang kabungtoran, diha sa pagkamatarung.
4 かれは民のくるしむ者のために審判をなし乏しきものの子輩をすくひ虐ぐるものを壞きたまはん
Pagahukman niya ang mga kabus sa katawohan, Pagaluwason niya ang mga anak sa mga hangul, Ug magadugmok sa malupigon.
5 かれらは日と月とのあらんかぎり世々おしなべて汝をおそるべし
Mangahadlok (sila) kanimo samtang nagalungtad pa ang adlaw, Ug samtang usab ang bulan nagapadayon sa tanang mga kaliwatan.
6 かれは苅とれる牧にふる雨のごとく地をうるほす白雨のごとくのぞまん
Mokunsad siya ingon sa ulan sa ibabaw sa balili nga nagalab, Ingon sa taligsik nga nagabisibis sa yuta.
7 かれの世にただしき者はさかえ平和は月のうするまで豊かならん
Sa iyang mga adlaw molambo ang mga matarung, Ug ang kadagaya sa pakigdait, hangtud nga ang bulan mahanaw na.
8 またその政治は海より海にいたり河より地のはてにおよぶべし
Magagahum usab siya gikan sa dagat ngadto sa laing dagat, Ug gikan sa Suba ngadto sa mga kinatumyan sa yuta.
9 野にをる者はそのまへに屈み そり仇は塵をなめん
(Sila) nga nanagpuyo sa kamingawan moyukbo sa atubangan niya; Ug ang iyang mga kaaway magatilap sa abug:
10 タルシシおよび島々の王たちは貢ををさめ シバとセバの王たちは禮物をささげん
Ug ang mga hari sa Tarsis ug ang mga kapupud-an magahatag ug buhis: Ang mga hari sa Sheba ug sa Seba magahatag ug mga gasa.
11 もろもろの王はそのまへに俯伏し もろもろの國はかれにつかへん
Oo, ang tanang mga hari managluhod sa atubangan niya; Manag-alagad kaniya ang tanang mga nasud.
12 かれは乏しき者をその叫ぶときにすくひ 助けなき苦しむ者をたすけ
Kay siya magaluwas sa hangul sa diha nga siya magatu-aw, Ug ang kabus, nga walay makatabang.
13 弱きものと乏しき者とをあはれみ乏しきものの霊魂をすくひ
Siya malooy sa kabus ug sa hangul, Ug ang mga kalag sa mga hangul iyang pagaluwason.
14 かれらのたましひを暴虐と強暴とよりあがなひたまふ その血はみまへに貴かるべし
Pagaluwason niya ang ilang kalag gikan sa pagdaugdaug ug sa paglupig; Ug hamili ang ilang dugo sa iyang pagtan-aw:
15 かれらは存ふべし 人はシバの黄金をささげてかれのために恒にいのり終日かれをいははん
Ug mabuhi (sila) ug kaniya igahatag ang bulawan sa Sheba: Ug ang mga tawo magapadayon sa pag-ampo alang kaniya; Magapadayon (sila) sa pagdayeg kaniya sa tibook nga adlaw.
16 國のうち五穀ゆたかにしてその實はレバノンのごとく山のいただきにそよぎ 邑の人々は地の草のごとく榮ゆべし
Adunay daghang trigo sa yuta sa tumoy sa kabukiran; Ang bunga niini magatabyog sama sa Libano: Ug (sila) nga anaa sa ciudad magalambo sama sa balili sa yuta.
17 かれの名はつねにたえず かれの名は日の久しきごとくに絶ることなし 人はかれによりて福祉をえん もろもろの國はかれをさいはひなる者ととなへん
Ang iyang ngalan molungtad sa walay katapusan; Ang iyang ngalan magapadayon ingon nga nagapadayon pa ang adlaw: Ug ang mga tawo mabulahan diha kaniya; Ug ang tanang kanasuran motawag kaniya nga malipayon.
18 ただイスラエルの神のみ奇しき事跡をなしたまへり 神ヱホバはほむべきかな
Dalayegon si Jehova nga Dios, ang Dios sa Israel, Nga mao lamang ang nagabuhat sa mga katingalahang butang:
19 その榮光の名はよよにほむべきかな全地はその榮光にて滿べしアーメン アーメン
Ug dalayegon ang iyang mahimayaong ngalan sa walay katapusan; Ug pagapun-on ang tibook nga yuta sa iyang himaya. Hinaut unta, ug Hinaut unta.
20 ヱッサイの子ダビデの祈はをはりぬ
Ang mga pag-ampo ni David ang anak nga lalake ni Isai natapus na.
