詩篇 22

1 わが神わが神なんぞ我をすてたまふや 何なれば遠くはなれて我をすくはず わが歎きのこゑをきき給はざるか

برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «غزال سحرگاهی». ای خدای من، ای خدای من، چرا مرا واگذاشتی؟ چرا دور ایستاده‌ای و ناله‌ام را نمی‌شنوی و به نجاتم نمی‌شتابی؟

2 ああわが神われ晝よばはれども汝こたへたまはず 夜よばはれどもわれ平安をえず

شب و روز می‌نالم و آرامی ندارم، اما تو مرا اجابت نمی‌کنی.

3 然はあれイスラエルの讃美のなかに住たまふものよ汝はきよし

با وجود این، تو قدوسی و در سرودهای ستایشی اسرائیل جا داری.

4 われらの列祖はなんぢに依賴めり かれら依賴みたればこれを助けたまへり

پدران ما به تو توکل کردند و تو ایشان را نجات دادی.

5 かれら汝をよびて援をえ汝によりたのみて恥をおへることなかりき

نزد تو فریاد برآوردند و رهایی یافتند. ایشان بر تو توکل کردند و نومید و سرافکنده نشدند.

6 然はあれどわれは蟲にして人にあらず 世にそしられ民にいやしめらる

اما من مانند کرم پست شده‌ام؛ مرا انسان به حساب نمی‌آورند. نزد قوم خود خوار و حقیر شده‌ام.

7 すべてわれを見るものはわれをあざみわらひ 口唇をそらし首をふりていふ

هر که مرا می‌بیند، مسخره می‌کند. آنها سر خود را تکان می‌دهند و با طعنه می‌گویند:

8 かれはヱホバによりたのめりヱホバ助くべし ヱホバかれを悦びたまふが故にたすくべしと

«آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»

9 されど汝はわれを胎内よりいだし給へるものなり わが母のふところにありしとき旣になんぢに依賴ましめたまへり

ای خداوند، این تو بودی که مرا از رَحِم مادرم به دنیا آوردی. وقتی هنوز بر سینه‌های مادرم بودم، تو از من مراقبت نمودی.

10 我うまれいでしより汝にゆだねられたり わが母われを生しときより汝はわが神なり

هنگام تولدم مرا به تو سپردند؛ از وقتی متولد شدم خدای من تو بودی.

11 われに遠ざかりたまふなかれ 患難ちかづき又すくふものなければなり

اکنون نیز مرا ترک نکن، زیرا خطر در کمین است و غیر از تو کسی نیست که به داد من برسد.

12 おほくの牡牛われをめぐりバサンの力つよき牡牛われをかこめり

دشمنانم مانند گاوان نر سرزمین «باشان» مرا محاصره کرده‌اند.

13 かれらは口をあけて我にむかひ物をかきさき吼うだく獅のごとし

همچون شیران درندۀ غرّان، دهان خود را باز کرده‌اند تا مرا بدرند.

14 われ水のごとくそそぎいだされ わがもろもろの骨ははづれ わが心は蝋のごとくなりて腹のうちに鎔たり

نیرویی در من نمانده است. تمام بندهای استخوانهایم از هم جدا شده‌اند. دلم مانند موم آب می‌شود.

15 わが力はかわきて陶器のくだけのごとく わが舌は齶にひたつけり なんぢわれを死の塵にふさせたまへり

گلویم همچون ظرف گلی خشک شده و زبانم به کامم چسبیده. تو مرا به لب گور کشانده‌ای.

16 そは犬われをめぐり惡きものの群われをかこみてわが手およびわが足をさしつらぬけり

دشمنانم مانند سگ، دور مرا گرفته‌اند. مردم بدکار و شرور مرا احاطه نموده‌اند. دستها و پاهای مرا سوراخ کرده‌اند.

17 わが骨はことごとく數ふるばかりになりぬ 惡きものの目をとめて我をみる

از فرط لاغری تمام استخوانهایم دیده می‌شوند؛ بدکاران به من خیره شده‌اند.

18 かれらたがひにわが衣をわかち我がしたぎを鬮にす

لباسهایم را میان خود تقسیم کردند و بر ردای من قرعه انداختند.

19 ヱホバよ遠くはなれ居たまふなかれ わが力よねがはくは速きたりてわれを授けたまへ

ای خداوند، از من دور نشو؛ ای قوت من، به یاری من بشتاب!

20 わがたましひを劍より助けいだし わが生命を犬のたけきいきほひより脱れしめたまへ

جانم را از شمشیر برهان و زندگی مرا از چنگ این سگان نجات ده.

21 われを獅の口また野牛のつのより救ひいだしたまへ なんぢ我にこたへたまへり

مرا از دهان این شیران برهان؛ مرا از شاخهای این گاوان وحشی نجات ده!

22 われなんぢの名をわが兄弟にのべつたへ なんぢを會のなかにて讃たたへん

نام تو را به برادران و خواهرانم اعلام خواهم کرد، و در میان جماعت، تو را خواهم ستود.

23 ヱホバを懼るるものよヱホバをほめたたへよ ヤコブのもろもろの裔よヱホバをあがめよ イスラエルのもろもろのすゑよヱホバを畏め

ای ترسندگان خداوند، او را سپاس گویید! ای فرزندان یعقوب، وی را گرامی بدارید! ای بنی‌اسرائیل او را بپرستید!

24 ヱホバはなやむものの辛苦をかろしめ棄たまはず これに聖顔をおほふことなくしてその叫ぶときにききたまへばなり

او فقیران را فراموش نمی‌کند و مصیبت آنها را نادیده نمی‌گیرد؛ روی خود را از آنها بر نمی‌گرداند، بلکه دعای آنها را می‌شنود و آن را اجابت می‌کند.

25 大なる會のなかにてわが汝をほめたたふるは汝よりいづるなり わが誓ひしことはヱホバをおそるる者のまへにてことごとく償はん

در حضور جماعت بزرگ، تو را خواهم ستود. نذرهای خود را در حضور پرستندگانت ادا خواهم نمود.

26 謙遜者はくらひて飽ことをえ ヱホバをたづねもとむるものはヱホバをほめたたへん 願くはなんぢらの心とこしへに生んことを

فقیران غذا خواهند خورد و سیر خواهند شد. طالبان خداوند او را ستایش خواهند کرد. باشد که آنان همیشه زنده‌دل و کامیاب باشند!

27 地のはては皆おもひいだしてヱホバに歸りもろもろの國の族はみな前にふしをがむべし

همهٔ مردم جهان خداوند را به یاد خواهند داشت؛ همهٔ قومها به سوی خداوند بازگشت خواهند نمود و او را پرستش خواهند کرد.

28 國はヱホバのものなればなり ヱホバはもろもろの國人をすべをさめたまふ

زیرا فرمانروایی از آن خداوند است و او بر قومها حکومت می‌کند.

29 地のこえたるものは皆くらひてヱホバををがみ塵にくだるものと己がたましひを存ふること能はざるものと皆そのみまへに拝跪かん

همهٔ متکبران جهان در حضور او به خاک خواهند افتاد و او را سجده خواهند کرد؛ همهٔ انسانهای فانی در حضورش زانو خواهند زد!

30 たみの裔のうちにヱホバにつかる者あらん 主のことは代々にかたりつたへらるべし

نسلهای آینده او را عبادت خواهند کرد، زیرا از پدران خود دربارهٔ کارهای خدا خواهند شنید.

31 かれら來りて此はヱホバの行爲なりとてその義を後にうまるる民にのべつたへん

به فرزندانی که در آینده متولد خواهند شد، گفته خواهد شد که خداوند قوم خود را نجات داده است.