マタイの福音書 22
1 イエスまた譬をもて答へて言ひ給ふ
A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:
2 『天國は己が子のために婚筵を設くる王のごとし。
Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;
3 婚筵に招きおきたる人々を迎へんとて僕どもを遺ししに、來るを肯はず。
I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.
4 復ほかの僕どもを遣すとて言ふ「招きたる人々に告げよ、視よ、晝餐は既に備りたり。我が牛も肥えたる畜も屠られて、凡ての物 備りたれば、婚筵に來れと」
Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.
5 然るに人々 顧みずして、或 者は己が畑に、或 者は己が商賣に往けり。
Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;
6 また他の者は僕を執へて、辱しめかつ殺したれば、
A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.
7 王 怒りて軍勢を遣し、かの兇行者を滅して其の町を燒きたり。
Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.
8 かくて僕どもに言ふ「婚筵は既に備りたれど、招きたる者どもは相應しからず。
Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.
9 されば汝ら街に往きて、遇ふほどの者を婚筵に招け」
Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.
10 僕ども途に出でて、善きも惡しきも遇ふほどの者をみな集めたれば、婚禮の席は客にて滿てり。
Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.
11 王、客を見んとて入り來り、一人の禮服を著けぬ者あるを見て、
A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;
12 之に言ふ「友よ、如何なれば禮服を著けずして此處に入りたるか」かれ默しゐたり。
I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.
13 ここに王、侍者らに言ふ「その手 足を縛りて外の暗黒に投げいだせ、其處にて哀哭・切齒することあらん」
Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.
14 それ招かるる者は多かれど、選ばるる者は少し』
Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.
15 ここにパリサイ人ら出でて、如何にしてかイエスを言の羂に係けんと相 議り、
Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.
16 その弟子らをヘロデ黨の者どもと共に遺して言はしむ『師よ、我らは知る、なんじは眞にして、眞をもて神の道を教へ、かつ誰をも憚りたまふ事なし、人の外貌を見 給はぬ故なり。
I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.
17 されば我らに告げたまへ、貢をカイザルに納むるは可きか、惡しきか、如何に思ひたまふ』
Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?
18 イエスその邪曲なるを知りて言ひたまふ『僞善者よ、なんぞ我を試むるか。
Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?
19 貢の金を我に見せよ』彼らデナリ一つを持ち來る。
Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.
20 イエス言ひ給ふ『これは誰の像、たれの號なるか』
I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?
21 彼ら言ふ『カイザルのなり』ここに彼らに言ひ給ふ『さらばカイザルの物はカイザルに、神の物は神に納めよ』
Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.
22 彼ら之を聞きて怪しみ、イエスを離れて去り往けり。
To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.
23 復活なしといふサドカイ人ら、その日みもとに來り問ひて言ふ
Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,
24 『師よ、モーセは「人もし子なくして死なば、其の兄弟かれの妻を娶りて、兄弟のために世嗣を擧ぐべし」と云へり。
Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.
25 我らの中に七人の兄弟ありしが、兄めとりて死に、世嗣なくして其の妻を弟に遺したり。
Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.
26 その二その三より、その七まで皆かくの如く爲し、
Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.
27 最後にその女も死にたり。
A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.
28 されば復活の時、その女は七人のうち誰の妻たるべきか、彼ら皆これを妻としたればなり』
Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?
29 イエス答へて言ひ給ふ『なんぢら聖書をも神の能力をも知らぬ故に誤れり。
A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.
30 それ人よみがへりの時は、娶らず嫁がず、天に在る御使たちの如し。
Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.
31 死人の復活に就きては、神なんぢらに告げて、
A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:
32 「我はアブラハムの神、イサクの神、ヤコブの神なり」と言ひ給へることを未だ讀まぬか。神は死にたる者の神にあらず、生ける者の神なり』
Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.
33 群衆これを聞きて其の教に驚けり。
A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.
34 パリサイ人ら、イエスのサドカイ人らを默さしめ給ひしことを聞きて相 集り、
Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.
35 その中なる一人の教法師、イエスを試むる爲に問ふ
I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:
36 『師よ、律法のうち孰の誡命が大なる』
Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?
37 イエス言ひ給ふ『「なんぢ心を盡し、精神を盡し、思を盡して主なる汝の神を愛すべし」
A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.
38 これは大にして第一の誡命なり。
To jest pierwsze i największe przykazanie.
39 第二もまた之にひとし「おのれの如くなんぢの隣を愛すべし」
A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.
40 律法 全體と預言者とは此の二つの誡命に據るなり』
Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.
41 パリサイ人らの集りたる時、イエス彼らに問ひて言ひ給ふ
A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,
42 『なんぢらはキリストに就きて如何に思ふか、誰の子なるか』かれら言ふ『ダビデの子なり』
Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.
43 イエス言ひ給ふ『さらばダビデ御靈に感じて何 故かれを主と稱ふるか。曰く
I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:
44 「主わが主に言ひ給ふ、われ汝の敵を汝の足の下に置くまでは、我が右に坐せよ」
Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.
45 斯くダビデ彼を主と稱ふれば、爭でその子ならんや』
Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?
46 誰も一言だに答ふること能はず、その日より敢へて復イエスに問ふ者なかりき。
A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.
