< ルカの福音書 14 >

1 イエス安息 日に食事せんとて、或パリサイ人の頭の家に入り給へば、人々これを窺ふ。
Et factum est cum intraret Iesus in domum cuiusdam principis Pharisæorum Sabbato manducare panem, et ipsi observabant eum.
2 視よ、御前に水腫をわづらふ人ゐたれば、
Et ecce homo quidam hydropicus erat ante illum.
3 イエス答へて教法師とパリサイ人とに言ひたまふ『安息 日に人を醫すことは善しや、否や』
Et respondens Iesus dixit ad legis peritos, et Pharisæos, dicens: Si licet Sabbato curare?
4 かれら默然たり。イエスその人を執り、醫して去らしめ、
At illi tacuerunt. Ipse vero apprehensum sanavit eum, ac dimisit.
5 且かれらに言ひ給ふ『なんぢらの中その子あるひは其の牛、井に陷らんに、安息 日には直ちに之を引揚げぬ者あるか』
Et respondens ad illos dixit: Cuius vestrum asinus, aut bos in puteum cadet, et non continuo extrahet illum die Sabbati?
6 彼 等これに對して物 言ふこと能はず。
Et non poterant ad hæc respondere illi.
7 イエス招かれたる者の上席をえらぶを見、譬をかたりて言ひ給ふ、
Dicebat autem et ad invitatos parabolam, intendens quomodo primos accubitus eligerent, dicens ad illos:
8 『なんぢ婚筵に招かるるとき、上席に著くな。恐らくは汝よりも貴き人の招かれんに、
Cum invitatus fueris ad nuptias, non discumbas in primo loco, ne forte honoratior te sit invitatus ab illo,
9 汝と彼とを招きたる者きたりて「この人に席を讓れ」と言はん。さらば其の時なんぢ恥ぢて末席に往きはじめん。
et veniens is, qui te et illum vocavit, dicat tibi: Da huic locum: et tunc incipias cum rubore novissimum locum tenere.
10 招かるるとき、寧ろ往きて末席に著け、さらば招きたる者きたりて「友よ、上に進め」と言はん。その時なんぢ同席の者の前に譽あるべし。
Sed cum vocatus fueris, vade, recumbe in novissimo loco: ut, cum venerit qui te invitavit, dicat tibi: Amice, ascende superius. Tunc erit tibi gloria coram simul discumbentibus:
11 凡そおのれを高うする者は卑うせられ、己を卑うする者は高うせらるるなり』
quia omnis, qui se exaltat, humiliabitur: et qui se humiliat, exaltabitur.
12 また己を招きたる者にも言ひ給ふ『なんぢ晝餐または夕餐を設くるとき、朋友・兄弟・親族・富める隣 人などをよぶな。恐らくは彼らも亦なんぢを招きて報をなさん。
Dicebat autem et ei, qui invitaverat: Cum facis prandium, aut cœnam, noli vocare amicos tuos, neque fratres tuos, neque cognatos, neque vicinos divites: ne forte te et ipsi reinvitent, et fiat tibi retributio.
13 饗宴を設くる時は、寧ろ貧しき者・不具・跛者・盲人などを招け。
Sed cum facis convivium, voca pauperes, debiles, claudos, et cæcos:
14 彼らは報ゆること能はぬ故に、なんぢ幸福なるべし。正しき者の復活の時に報いらるるなり』
et beatus eris, quia non habent retribuere tibi: retribuetur enim tibi in resurrectione iustorum.
15 同席の者の一人これらの事を聞きてイエスに言ふ『おほよそ神の國にて食事する者は幸福なり』
Hæc cum audisset quidam de simul discumbentibus, dixit illi: Beatus, qui manducabit panem in regno Dei.
16 之に言ひたまふ『或 人、盛なる夕餐を設けて、多くの人を招く。
At ipse dixit ei: Homo quidam fecit cœnam magnam, et vocavit multos.
17 夕餐の時いたりて、招きおきたる者の許に僕を遣して「來れ、既に備りたり」と言はしめたるに、
Et misit servum suum hora cœnæ dicere invitatis ut venirent, quia iam parata sunt omnia.
18 皆ひとしく辭りはじむ。初の者いふ「われ田地を買へり。往きて見ざるを得ず。請ふ、許されんことを」
Et cœperunt simul omnes excusare. Primus dixit ei: Villam emi, et necesse habeo exire, et videre illam: rogo te habe me excusatum.
19 他の者いふ「われ五 耜の牛を買へり、之を驗すために往くなり。請ふ、許されんことを」
Et alter dixit: Iuga boum emi quinque, et eo probare illa: rogo te habe me excusatum.
20 また他も者いふ「われ妻を娶れり、此の故に往くこと能はず」
Et alius dixit: Uxorem duxi, et ideo non possum venire.
21 僕かへりて此 等の事をその主人に告ぐ、家主いかりて僕に言ふ「とく町の大路と小路とに往きて、貧しき者・不具 者・盲人・跛者などを此處に連れきたれ」
Et reversus servus nunciavit hæc domino suo. Tunc iratus paterfamilias, dixit servo suo: Exi cito in plateas, et vicos civitatis: et pauperes, ac debiles, et cæcos, et claudos introduc huc.
22 僕いふ「主よ、仰のごとく爲したれど、尚ほ餘の席あり」
Et ait servus: domine, factum est ut imperasti, et adhuc locus est.
23 主人、僕に言ふ「道や籬の邊にゆき、人々を強ひて連れきたり、我が家に充たしめよ。
Et ait dominus servo: Exi in vias, et sepes: et compelle intrare, ut impleatur domus mea.
24 われ汝らに告ぐ、かの招きおきたる者のうち、一人だに我が夕餐を味ひ得る者なし」』
Dico autem vobis quod nemo virorum illorum, qui vocati sunt, gustabit cœnam meam.
25 さて大なる群衆イエスに伴ひゆきたれば、顧みて之に言ひたまふ、
Ibant autem turbæ multæ cum eo: et conversus dixit ad illos:
26 『人もし我に來りて、その父 母・妻 子・兄弟・姉妹・己が生命までも憎まずば、我が弟子となるを得ず。
Si quis venit ad me, et non odit patrem suum, et matrem, et uxorem, et filios, et fratres, et sorores, adhuc autem et animam suam, non potest meus esse discipulus.
27 また己が十字架を負ひて我に從ふ者ならでは、我が弟子となるを得ず。
Et qui non baiulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discipulus.
28 汝らの中たれか櫓を築かんと思はば、先づ坐して其の費をかぞへ、己が所有、竣工までに足るか否かを計らざらんや。
Quis enim ex vobis volens turrim ædificare, non prius sedens computat sumptus, qui necessarii sunt, si habeat ad perficiendum,
29 然らずして基を据ゑ、もし成就すること能はずば、見る者みな嘲笑ひて、
ne, posteaquam posuerit fundamentum, et non potuerit perficere, omnes, qui vident, incipiant illudere ei,
30 「この人は築きかけて成就すること能はざりき」と言はん。
dicentes: Quia hic homo cœpit ædificare, et non potuit consummare?
31 又いづれの王か出でて他の王と戰爭をせんに、先づ坐して、此の一萬 人をもて、かの二萬 人を率ゐきたる者に對ひ得るか否か籌らざらんや。
Aut quis rex iturus committere bellum adversus alium regem, non sedens prius cogitat, si possit cum decem millibus occurrere ei, qui cum viginti millibus venit ad se?
32 もし及かずば、敵なほ遠く隔るうちに、使を遣して和睦を請ふべし。
Alioquin adhuc illo longe agente, legationem mittens rogat ea, quæ pacis sunt.
33 かくのごとく、汝らの中その一切の所有を退くる者ならでは、我が弟子となるを得ず。
Sic ergo omnis ex vobis, qui non renunciat omnibus, quæ possidet, non potest meus esse discipulus.
34 鹽は善きものなり、然れど鹽もし效力を失はば、何によりてか味つけられん。
Bonum est sal. Si autem sal evanuerit, in quo condietur?
35 土にも肥料にも適せず、外に棄てらるるなり。聽く耳ある者は聽くべし』
Neque in terram, neque in sterquilinium utile est, sed foras mittetur. Qui habet aures audiendi, audiat.

< ルカの福音書 14 >