ヨブ 記 7
1 それ人の世にあるは戰鬪にあるがごとくならずや 又其日は傭人の日のごとくなるにあらずや
Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
2 奴僕の暮を冀がふが如く傭人のその價を望むがごとく
Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
3 我は苦しき月を得させられ 憂はしき夜をあたへらる
Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
4 我臥ば乃はち言ふ何時夜あけて我おきいでんかと 曙まで頻に輾轉ぶ
Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
5 わが肉は蟲と土塊とを衣服となし 我皮は愈てまた腐る
Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
6 わが日は機の梭よりも迅速なり 我望む所なくし之を送る
Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
7 想ひ見よ わが生命が氣息なる而已 我目は再び福祉を見ること有じ
Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
8 我を見し者の眼かさねて我を見ざらん 汝目を我にむくるも我は已に在ざるべし
Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en Ŝeolon; (Sheol h7585)
10 彼は再びその家に歸らず 彼の郷里も最早かれを認めじ
Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
11 然ば我はわが口を禁めず 我心の痛によりて語ひ わが神魂の苦しきによりて歎かん
Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
12 我あに海ならんや鰐ならんや 汝なにとて我を守らせおきたまふぞ
Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
13 わが牀われを慰め わが寢床わが愁を解んと思ひをる時に
Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
14 汝夢をもて我を驚かし 異象をもて我を懼れしめたまふ
Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
15 是をもて我心は氣息の閉んことを願ひ我この骨よりも死を冀がふ
Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
16 われ生命を厭ふ 我は永く生るをことを願はず 我を捨おきたまへ 我日は氣のごときなり
Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
17 人を如何なる者として汝これを大にし 之を心に留
Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
18 朝ごとに之を看そなはし 時わかず之を試みたまふや
Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
19 何時まで汝われに目を離さず 我が津を咽む間も我を捨おきたまはざるや
Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
20 人を鑒みたまふ者よ我罪を犯したりとて汝に何をか爲ん 何ぞ我を汝の的となして我にこの身を厭はしめたまふや
Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
21 汝なんぞ我の愆を赦さず我罪を除きたまはざるや 我いま土の中に睡らん 汝我を尋ねたまふとも我は在ざるべし
Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
