ヨブ 記 41

1 なんぢ鈎をもて鱷を釣いだすことを得んや その舌を糸にひきかくることを得んや

Kan du dra Leviatan op med en krok og trykke dens tunge ned med et snøre?

2 なんぢ葦の繩をその鼻に通し また鈎をその齶に衝とほし得んや

Kan du sette en sivline i dens nese og gjennembore dens kjeve med en krok?

3 是あに頻になんぢに願ふことをせんや 柔かになんぢに言談んや

Vil den rette mange ydmyke bønner til dig eller tale blide ord til dig?

4 あに汝と契約を爲んや なんぢこれを執て永く僕と爲しおくを得んや

Vil den gjøre en pakt med dig, så du kan få den til din træl for all tid?

5 なんぢ鳥と戲むるる如くこれとたはむれ また汝の婦人等のために之を繋ぎおくを得んや

Kan du leke med den som med en fugl og binde den fast for dine små piker?

6 また漁夫の社會これを商貨と爲して商賣人の中間に分たんや

Kan et lag av fiskere kjøpslå om den, stykke den ut mellem kjøbmennene?

7 なんぢ漁叉をもてその皮に滿し 魚矛をもてその頭を衝とほし得んや

Kan du fylle dens hud med spyd og dens hode med harpuner?

8 手をこれに下し見よ 然ばその戰鬪をおぼえて再びこれを爲ざるべし

Prøv å legge hånd på den! Den strid skal du komme til å minnes og ikke gjøre det igjen!

9 視よその望は虚し 之を見てすら倒るるに非ずや

Nei, den som våger slikt, hans håp blir sveket; allerede ved synet av den styrter han til jorden.

10 何人も之に激する勇氣あるなし 然ば誰かわが前に立うる者あらんや

Ingen er så djerv at han tør tirre den; hvem tør da sette sig op imot mig?

11 誰か先に我に與へしところありて我をして之に酬いしめんとする者あらん 普天の下にある者はことごとく我有なり

Hvem gav mig noget først, så jeg skulde gi ham vederlag? Alt under himmelen hører mig til.

12 我また彼者の肢體とその著るしき力とその美はしき身の構造とを言では措じ

Jeg vil ikke tie om dens lemmer, om dens store styrke og dens fagre bygning.

13 誰かその外甲を剥ん 誰かその雙齶の間に入ん

Hvem har dradd dens klædning av? Hvem tør komme innenfor dens dobbelte rad av tenner?

14 誰かその面の戸を開きえんや その周圍の齒は畏るべし

Hvem har åpnet dens kjevers dør? Rundt om dens tenner er redsel.

15 その並列る鱗甲は之が誇るところ その相闔たる樣は堅く封じたるがごとく

Stolte er skjoldenes rader; hvert av dem er tillukket som med et fast segl.

16 此と彼とあひ接きて風もその中間にいるべからず

De ligger tett innpå hverandre, og ingen luft trenger inn imellem dem.

17 一々あひ連なり堅く膠て離すことを得ず

Det ene skjold henger fast ved det andre; de griper inn i hverandre og skilles ikke at.

18 嚔すれば即はち光發す その目は曙光の眼瞼(を開く)に似たり

Når den nyser, stråler det frem lys, og dens øine er som morgenrødens øielokk.

19 その口よりは炬火いで火花發し

Bluss farer ut av dens gap, gnister spruter frem.

20 その鼻の孔よりは煙いできたりて宛然葦を焚く釜のごとし

Fra dens nesebor kommer røk som av en gryte som koker over siv.

21 その氣息は炭火を爇し 火燄その口より出づ

Dens ånde tender kull i brand, og luer går ut av dens gap.

22 力氣その頸に宿る 懼るる者その前に彷徨まよふ

På dens hals har styrken sin bolig, og angsten springer foran den.

23 その肉の片は密に相連なり 堅く身に着て動かす可らず

Dens doglapper sitter fast; de er som støpt på den og rører sig ikke.

24 その心の堅硬こと石のごとく その堅硬こと下磨のごとし

Dens hjerte er fast som sten, fast som den underste kvernsten.

25 その身を興す時は勇士も戰慄き 恐怖によりて狼狽まどふ

Når den hever sig, gruer helter; av redsel mister de sans og samling.

26 劍をもて之を撃とも利ず 鎗も矢も漁叉も用ふるところ無し

Rammes den med sverd, så biter det ikke på den, heller ikke lanse, pil eller kastespyd.

27 是は鐡を見ること稿のごとくし銅を見ること朽木のごとくす

Den akter jern som strå, kobber som ormstukket tre.

28 弓箭もこれを逃しむること能はず 投石機の石も稿屑と見做る

Buens sønn jager den ikke på flukt; slyngens stener blir som halm for den.

29 棒も是には稿屑と見ゆ 鎗の閃めくを是は笑ふ

Stridsklubber aktes som halm, og den ler av det susende spyd.

30 その下腹には瓦礫の碎片を連ね 泥の上に麥打車を引く

På dens buk sitter skarpe skår, den gjør spor i dyndet som efter en treskeslede.

31 淵をして鼎のごとく沸かへらしめ 海をして香油の釜のごとくならしめ

Den får dypet til å koke som en gryte; den får havet til å skumme som en salvekokers kjele.

32 己が後に光る道を遺せば淵は白髮をいただけるかと疑がはる

Efter den lyser dens sti; dypet synes å ha sølvhår.

33 地の上には是と並ぶ者なし 是は恐怖なき身に造られたり

Det er intet på jorden som er herre over den; den er skapt til ikke å reddes.

34 是は一切の高大なる者を輕視ず 誠に諸の誇り高ぶる者の王たるなり

Alt som er høit, ser den i øiet; den er en konge over alle stolte dyr.