ヨブ 記 30

1 然るに今は我よりも年少き者等われを笑ふ 彼等の父は我が賤しめて群の犬と並べ置くことをもせざりし者なり

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

2 またかれらの手の力もわれに何の用をかなさん 彼らは其氣力すでに衰へたる者なり

Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

3 かれらは缺乏と饑とによりて痩おとろへ 荒かつ廢れたる暗き野にて乾ける地を咬む

Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

4 すなはち灌木の中にて藜を摘み苕の根を食物となす

Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

5 彼らは人の中より逐いださる 盜賊を追ふがごとくに人かれらを追て呼はる

Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

6 彼等は懼ろしき谷に住み 土坑および磐穴に居り

Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

7 灌木の中に嘶なき 荊棘の下に偃す

Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

8 彼らは愚蠢なる者の子 卑むべき者の子にして國より撃いださる

[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

9 しかるに今は我かれらの歌謠に成り 彼らの嘲哢となれり

Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

10 かれら我を厭ふて遠く我を離れ またわが面に唾することを辭まず

Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

11 神わが綱を解て我をなやましたまへば彼等もわが前にその韁を縱せり

A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

12 この輩わが右に起あがり わが足を推のけ我にむかひて滅亡の路を築く

Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

13 彼らは自ら便なき者なれども尚わが逕を毀ち わが滅亡を促す

Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

14 かれらは石垣の大なる崩口より入がごとくに進み來り 破壞の中にてわが上に乗かかり

Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

15 懼ろしき事わが身に臨み 風のごとくに我が尊榮を吹はらふ わが福祿は雲のごとくに消失す

Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

16 今はわが心われの衷に鎔て流れ 患難の日かたく我を執ふ

A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

17 夜にいれば我骨刺れて身を離る わが身を噬む者つひに休むこと無し

W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

18 わが疾病の大なる能によりてわが衣服は醜き樣に變り 裏衣の襟の如くに我身に固く附く

Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

19 神われを泥の中に投こみたまひて我は塵灰に等しくなれり

Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

20 われ汝にむかひて呼はるに汝答へたまはず 我立をるに 汝只われをながめ居たまふ

Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

21 なんぢは我にむかひて無情なりたまひ 御手の能力をもて我を攻撃たまふ

Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

22 なんぢ我を擧げ風の上に乗て負去しめ 大風の音とともに消亡しめたまふ

Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

23 われ知る汝はわれを死に歸らしめ一切の生物の終に集る家に歸らしめたまはん

Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

24 かれは必ず荒垤にむかひて手を舒たまふこと有じ 假令人滅亡に陷るとも是等の事のために號呼ぶことをせん

Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

25 苦みて日を送る者のために我哭ざりしや 貧しき者のために我心うれへざりしや

Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

26 われ吉事を望みしに凶事きたり 光明を待しに黑暗きたれり

Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

27 わが膓沸かへりて安からず 患難の日我に追及ぬ

Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

28 われは日の光を蒙らずして哀しみつつ歩き 公會の中に立て助を呼もとむ

Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 われは山犬の兄弟となり 駝鳥の友となれり

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

30 わが皮は黑くなりて剥落ち わが骨は熱によりて焚け

Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

31 わが琴は哀の音となり わが笛は哭の聲となれり

Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.