ヨブ 記 3

1 斯て後ヨブ口を啓きて自己の日を詛へり

Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

2 ヨブすなはち言詞を出して云く

Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3 我が生れし日亡びうせよ 男子胎にやどれりと言し夜も亦然あれ

“Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

4 その日は暗くなれ 神上よりこれを顧みたまはざれ 光これを照す勿れ

Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

5 暗闇および死蔭これを取もどせ 雲これが上をおほえ 日を暗くする者これを懼しめよ

E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

6 その夜は黑暗の執ふる所となれ 年の日の中に加はらざれ 月の數に入ざれ

Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

7 その夜は孕むこと有ざれ 歡喜の聲その中に興らざれ

Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

8 日を詛ふ者レビヤタンを激發すに巧なる者これを詛へ

E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

9 その夜の晨星は暗かれ その夜には光明を望むも得ざらしめ 又東雲の眼蓋を見ざらしめよ

U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

10 是は我母の胎の戸を闔ずまた我目に憂を見ること無らしめざりしによる

sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

11 何とて我は胎より死て出ざりしや 何とて胎より出し時に氣息たえざりしや

Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

12 如何なれば膝ありてわれを接しや 如何なれば乳房ありてわれを養ひしや

Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

13 否らずば今は我偃て安んじかつ眠らん 然ばこの身やすらひをり

Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

14 かの荒墟を自己のために築きたりし世の君等臣等と偕にあり

bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

15 かの黄金を有ち白銀を家に充したりし牧伯等と偕にあらん

ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

16 又人しれず墮る胎兒のごとくにして世に出ず また光を見ざる赤子のごとくならん

Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

17 彼處にては惡き者 虐遇を息め倦憊たる者安息を得

Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

18 彼處にては俘囚人みな共に安然に居りて驅使者の聲を聞ず

Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

19 小き者も大なる者も同じく彼處にあり僕も主の手を離る

Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

20 如何なれば艱難にをる者に光を賜ひ 心苦しむ者に生命をたまひしや

Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

21 斯る者は死を望むなれどもきたらず これをもとむるは藏れたる寳を掘るよりも甚だし

të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

22 もし墳墓を尋ねて獲ば大に喜こび樂しむなり

gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

23 その道かくれ神に取籠られをる人に如何なれば光明を賜ふや

Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

24 わが歎息はわが食物に代り我呻吟は水の流れそそぐに似たり

Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

25 我が戰慄き懼れし者我に臨み我が怖懼れたる者この身に及べり

Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

26 我は安然ならず穩ならず安息を得ず唯艱難のみきたる

Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.