ヨブ 記 29

1 ヨブまた語をつぎて曰く

Hiob ciągnął swoją przypowieść i mówił:

2 嗚呼過にし年月のごとくならまほし 神の我を護りたまへる日のごとくならまほし

Obym był taki jak za dawnych miesięcy, za [tych] dni, w których Bóg mnie strzegł;

3 かの時には彼の燈火わが首の上に輝やき彼の光明によりて我黑暗を歩めり

Gdy jego pochodnia świeciła nad moją głową, a przy jego świetle przechodziłem w ciemności;

4 わが壯なりし日のごとくならまほし 彼時には神の恩惠わが幕屋の上にありき

Taki, jaki byłem za dni swojej młodości, gdy tajemnica Boga pozostawała nad moim namiotem;

5 かの時には全能者なほ我とともに在し わが子女われの周圍にありき

Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną i otaczały mnie moje dzieci;

6 乳ながれてわが足跡を洗ひ 我が傍なる磐油を灌ぎいだせり

Gdy moje ścieżki opływały w masło, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

7 かの時には我いでて邑の門に上りゆき わが座を街衢に設けたり

Gdy wychodziłem do bramy przez miasto i na rynku przygotowałem sobie miejsce.

8 少き者は我を見て隱れ 老たる者は起あがりて立ち

Widząc mnie, młodzi ukrywali się, a starcy podnosili się i stali.

9 牧伯たる者も言談ずしてその口に手を當て

Książęta przestawali mówić i kładli rękę na swoich ustach.

10 貴き者も聲ををさめてその舌を上顎に貼たりき

Głos dostojników cichł, a ich język przylegał im do podniebienia.

11 我事を耳に聞る者は我を幸福なりと呼び 我を目に見たる者はわがために證據をなしぬ

Ucho, które mnie słyszało, błogosławiło mnie, a oko, które mnie widziało, dawało o mnie świadectwo;

12 是は我助力を求むる貧しき者を拯ひ 孤子および助くる人なき者を拯ひたればなり

Bo wybawiałem ubogiego, gdy wołał, sierotę oraz tego, który nie miał pomocnika.

13 亡びんとせし者われを祝せり 我また寡婦の心をして喜び歌はしめたり

Błogosławieństwo ginącego przychodziło do mnie, a serce wdowy radowałem.

14 われ正義を衣また正義の衣る所となれり 我が公義は袍のごとく冠冕のごとし

Przyoblekłem się w sprawiedliwość i ona mnie okryła. Mój sąd był jak płaszcz i korona.

15 われは盲目の目となり跛者の足となり

Byłem oczami dla ślepego, a nogami dla chromego.

16 貧き者の父となり知ざる者の訴訟の由を究め

Byłem ojcem ubogich, a sprawę, której nie znałem, badałem.

17 惡き者の牙を折り その齒の間より獲物を取いだせり

I kruszyłem szczękę niegodziwca, a z jego zębów wydzierałem łup.

18 我すなはち言けらく 我はわが巣に死ん 我が日は砂の如く多からん

Dlatego powiedziałem: Umrę w swoim gnieździe, rozmnożę [swoje] dni jak piasek.

19 わが根は水の邊に蔓り 露わが枝に終夜おかん

Mój korzeń rozciągnął się przy wodach, a rosa trwała całą noc na moich gałązkach.

20 わが榮光はわが身に新なるべくわが弓はわが手に何時も強からんと

Moja chwała odświeżała się we mnie, a mój łuk odnowił się w mojej ręce.

21 人々われに聽き默して我が敎を俟ち

Słuchali mnie i oczekiwali, przyjmowali moją radę w milczeniu.

22 わが言し後は彼等言を出さず 我説ところは彼等に甘露のごとく

Po moich słowach już nie mówili, moja mowa kropiła na nich.

23 かれらは我を望み待つこと雨のごとく 口を開きて仰ぐこと春の雨のごとくなりき

Oczekiwali mnie jak deszczu, otwierali swe usta jak na późny deszcz.

24 われ彼等にむかひて笑ふとも彼等は敢て眞實とおもはず我面の光を彼等は除くことをせざりき

[Jeśli] się śmiałem do nich, nie wierzyli, a światła mojej twarzy nie odrzucali.

25 われは彼等のために道を擇び その首として座を占め 軍中の王のごとくして居り また哀哭者を慰さむる人のごとくなりき

Wytyczałem im drogę, siadałem na czele i przybywałem jak król wśród wojska, jak [ten], który smutnych pociesza.