伝道者の書 3
1 天が下の萬の事には期あり 萬の事務には時あり
| برای هر چیزی که در زیر آسمان انجام می‌گیرد، زمان معینی وجود دارد: |
2 生るるに時あり死るに時あり 植るに時あり植たる者を抜に時あり
| زمانی برای تولد، زمانی برای مرگ. زمانی برای کاشتن، زمانی برای برداشتن. |
3 殺すに時あり醫すに時あり 毀つに時あり建るに時あり
| زمانی برای کشتن، زمانی برای شفا دادن. زمانی برای خراب کردن، زمانی برای ساختن. |
4 泣に時あり笑ふに時あり 悲むに時あり躍るに時あり
| زمانی برای گریه، زمانی برای خنده. زمانی برای ماتم، زمانی برای رقص. |
5 石を擲つに時あり石を斂むるに時あり 懐くに時あり懐くことをせざるに時あり
| زمانی برای دور ریختن سنگها، زمانی برای جمع کردن سنگها. زمانی برای در آغوش گرفتن، زمانی برای اجتناب از در آغوش گرفتن. |
6 得に時あり失ふに時あり 保つに時あり棄るに時あり
| زمانی برای به دست آوردن، زمانی برای از دست دادن. زمانی برای نگه داشتن، زمانی برای دور انداختن. |
7 裂に時あり縫に時あり 默すに時あり語るに時あり
| زمانی برای پاره کردن، زمانی برای دوختن. زمانی برای سکوت، زمانی برای گفتن. |
8 愛しむに時あり惡むに時あり 戰ふに時あり和ぐに時あり
| زمانی برای محبت، زمانی برای نفرت. زمانی برای جنگ، زمانی برای صلح. |
9 働く者はその勞して爲ところよりして何の益を得んや
| آدمی از زحمتی که می‌کشد چه نفعی می‌برد؟ |
10 我神が世の人にさづけて身をこれに勞せしめたまふところの事件を視たり
| من درباره کارهایی که خداوند بر دوش انسان نهاده تا انجام دهد، اندیشیدم |
11 神の爲したまふところは皆その時に適ひて美麗しかり 神はまた人の心に永遠をおもふの思念を賦けたまへり 然ば人は神のなしたまふ作爲を始より終まで知明むることを得ざるなり
| و دیدم که خداوند برای هر کاری زمان مناسبی مقرر کرده است. همچنین، او در دل انسان اشتیاق به درک ابدیت را نهاده است، اما انسان قادر نیست کار خدا را از ابتدا تا انتها درک کند. |
12 我知る人の中にはその世にある時に快樂をなし善をおこなふより外に善事はあらず
| پس به این نتیجه رسیدم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که شاد باشد و تا آنجا که می‌تواند خوش بگذراند، |
13 また人はみな食飮をなしその勞苦によりて逸樂を得べきなり 是すなはち神の賜物たり
| بخورد و بنوشد و از دسترنج خود لذت ببرد. اینها بخشش‌های خداوند هستند. |
14 我知る凡て神のなしたまふ事は限なく存せん 是は加ふべき所なく是は減すべきところ無し 神の之をなしたまふは人をしてその前に畏れしめんがためなり
| من این را دریافته‌ام که هر آنچه خداوند انجام می‌دهد تغییرناپذیر است؛ نمی‌توان چیزی بر آن افزود یا از آن کم کرد. مقصود خداوند این است که ترس او در دل انسان باشد. |
15 昔ありたる者は今もあり 後にあらん者は旣にありし者なり 神はその遂やられし者を索めたまふ
| آنچه که هست از قبل بوده و آنچه که باید بشود از قبل شده است. خدا گذشته را تکرار می‌کند. |
16 我また日の下を見るに審判をおこなふ所に邪曲なる事あり 公義を行ふところに邪曲なる事あり
| علاوه بر این، دیدم که در زیر آسمان عدالت و انصاف جای خود را به ظلم و بی‌انصافی داده است. |
17 我すなはち心に謂けらく神は義者と惡者とを鞫きたまはん 彼處において萬の事と萬の所爲に時あるなり
| به خود گفتم: «خداوند هر کاری را که انسان می‌کند، چه نیک و چه بد، در وقتش داوری خواهد نمود.» |
18 我また心に謂けらく是事あるは是世の人のためなり 即ち神は斯世の人を撿して之にその獣のごとくなることを自ら暁らしめ給ふなり
| سپس فکر کردم: «خداوند انسانها را می‌آزماید تا به آنها نشان دهد که بهتر از حیوان نیستند. |
19 世の人に臨むところの事はまた獣にも臨む この二者に臨むところの事は同一にして是も死ば彼も死るなり 皆同一の呼吸に依れり 人は獣にまさる所なし皆空なり
| زیرا عاقبت انسان و حیوان یکی است، هر دو جان می‌دهند و می‌میرند؛ پس انسان هیچ برتری بر حیوان ندارد. همه چیز بیهودگی است! |
20 皆一の所に往く 皆塵より出で皆塵にかへるなり
| همه به یک جا می‌روند، از خاک به وجود آمده‌اند و به خاک باز می‌گردند. |
21 誰か人の魂の上に昇り獣の魂の地にくだることを知ん
| چطور می‌توان فهمید که روح انسان به بالا پرواز می‌کند و روح حیوان به قعر زمین فرو می‌رود؟» |
22 然ば人はその動作によりて逸樂をなすに如はなし 是その分なればなり 我これを見る その身の後の事は誰かこれを携へゆきて見さしむる者あらんや
| پس دریافتم که برای انسان چیزی بهتر از این نیست که از دسترنج خود لذت ببرد، زیرا سهم او از زندگی همین است، چون وقتی بمیرد دیگر چه کسی می‌تواند او را بازگرداند تا آنچه را که پس از او اتفاق می‌افتد ببیند. |
