Zaccaria 11

1 Libano, apri le tue porte, e il fuoco divori i tuoi cedri!

Дескиде-ць порциле, Либануле, ка сэ-ць мэнынче фокул чедрий!

2 Urla, cipresso, perché il cedro è caduto, e gli alberi magnifici son devastati! Urlate, querce di Basan, perché la foresta impenetrabile è abbattuta!

Ваитэ-те, кипаросуле, кэч чедрул а кэзут ши чей фалничь сунт нимичиць! Вэитаци-вэ, стежарь дин Басан, кэч пэдуря чя непэтрунсэ а фост датэ жос!

3 S’odono i lamenti de’ pastori perché la loro magnificenza è devastata; s’ode il ruggito dei leoncelli perché le rive lussureggianti del Giordano son devastate.

Пэсторий скот стригэте де жале, пентру кэ ли с-а нимичит фала; пуий де лей муӂеск, кэч десишул Йорданулуй есте нимичит.

4 Così parla l’Eterno, il mio Dio: “Pasci le mie pecore destinate al macello,

Аша ворбеште Домнул Думнезеул меу: „Паште оиле де тэят!

5 che i compratori uccidono senza rendersi colpevoli, e delle quali i venditori dicono: Sia benedetto l’Eterno! Io m’arricchisco, e che i loro pastori non risparmiano affatto.

Кэч чей че ле кумпэрэ ле тае ши ну се симт виноваць. Ши чел че ле винде зиче: ‘Бинекувынтат сэ фие Домнул, кэч мэ ымбогэцеск!’ Ши пэсторий лор ну ле круцэ.

6 Poiché io non risparmierò più gli abitanti del paese, dice l’Eterno, anzi, ecco, io abbandonerò gli uomini, ognuno in balìa del suo prossimo e in balìa del suo re; essi schiacceranno il paese, e io non libererò alcun dalle lor mani.

Кэч ну май ам милэ де локуиторий цэрий”, зиче Домнул, „чи, ятэ, дау пе оамень пе уний ын мыниле алтора ши ын мыниле ымпэратулуй лор; ей вор пустии цара ши н-о вор избэви дин мыниле лор.”

7 Allora io mi misi a pascere le pecore destinate al macello, e perciò le più misere del gregge; e mi presi due verghe; chiamai l’una Favore e l’altra Vincoli, e mi misi a pascere il gregge.

Атунч М-ам апукат сэ паск оиле де тэят, ын адевэр челе май тикэлоасе дин турмэ. Ам луат доуэ тоеӂе: пе унул л-ам нумит „Ындураре”, яр пе челэлалт л-ам нумит „Легэмынт”. Ши ам пэскут оиле.

8 E sterminai i tre pastori in un mese; l’anima mia perdette la pazienza con loro, e anche l’anima loro m’avea preso a sdegno.

Ам нимичит ку десэвыршире пе чей трей пэсторь ынтр-о лунэ: суфлетул Меу ну-й май рэбда ши се скырбисе ши суфлетул лор де Мине.

9 E io dissi: “Non vi pascerò più; la moribonda muoia, quella che sta per perire perisca, e quelle che restano, divorino l’una la carne dell’altra”.

Ши ам зис: „Ну вэ май пот паште! Чя каре аре сэ моарэ сэ моарэ, чя каре аре сэ пярэ сэ пярэ ши челе че май рэмын сэ се мэнынче унеле пе алтеле!”

10 E presi la mia verga Favore e la spezzai, per annullare il patto che avevo stretto con tutti i popoli.

Мь-ам луат тоягул Ындураре ши л-ам рупт, ка сэ руп легэмынтул Меу пе каре-л ынкеясем ку тоате попоареле.

11 E quello fu annullato in quel giorno; e le pecore più misere del gregge che m’osservavano, conobbero che quella era la parola dell’Eterno.

Ши кынд с-а рупт, ын зиуа ачея, ненорочителе ачеля де ой каре ау луат сяма ла Мине ау куноскут астфел кэ ачеста ера кувынтул Домнулуй.

12 E io dissi loro: “Se vi par bene, datemi il mio salario; se no, lasciate stare”. Ed essi mi pesarono il mio salario; trenta sicli d’argento.

Еу ле-ам зис: „Дакэ гэсиць ку кале, даци-Мь плата; дакэ ну, ну Мь-о даць!” Ши Мь-ау кынтэрит, ка платэ, трейзечь де арӂинць.

13 E l’Eterno mi disse: “Gettalo per il vasaio, questo magnifico prezzo, al quale m’hanno stimato!” E io presi i trenta sicli d’argento, e li gettai nella casa dell’Eterno per il vasaio.

Дар Домнул Мь-а зис: „Арункэ оларулуй прецул ачеста скумп ку каре М-ау прецуит!” Ши ам луат чей трейзечь де арӂинць ши й-ам арункат ын Каса Домнулуй, пентру олар.

14 Poi spezzai l’altra verga Vincoli, per rompere la fratellanza fra Guida e Israele.

Апой Мь-ам рупт ал дойля тояг, Легэмынт, ка сэ руп фрэция динтре Иуда ши Исраел.

15 E l’Eterno mi disse: “Prenditi anche gli arnesi d’un pastore insensato.

Домнул мь-а зис: „Я ши унелтеле унуй пэстор небун!

16 Perché, ecco, io susciterò nel paese un pastore che non si curerà delle pecore che periscono, non cercherà le disperse, non guarirà le ferite, non nutrirà quelle che stanno in piè, ma mangerà la carne delle grasse, e strapperà loro fino le unghie”.

Кэч ятэ кэ вой ридика ын царэ ун пэстор кэруя ну-й ва пэса де оиле каре пер; ну се ва дуче сэ кауте пе челе май тинере, ну ва виндека пе челе рэните, ну ва ынгрижи де челе сэнэтоасе, чи ва мынка дин карня челор май грасе ши ну ле ва май лэса декыт копителе!

17 Guai al pastore da nulla, che abbandona il gregge! La spada gli colpirà il braccio e l’occhio destro. Il braccio gli seccherà del tutto, e l’occhio destro gli si spegnerà interamente.

Вай де пэсторул де нимик каре ышь пэрэсеште оиле! Сэ кадэ сабия пе брацул луй ши пе окюл луй чел дрепт! Сэ и се усуче брацул де тот ши сэ и се стингэ окюл дрепт!”