Salmi 90

1 Preghiera di Mosè, uomo di Dio. O Signore, tu sei stato per noi un rifugio d’età in età.

Доамне, Ту ай фост локул ностру де адэпост дин ням ын ням.

2 Avanti che i monti fossero nati e che tu avessi formato la terra e il mondo, anzi, ab eterno in eterno, tu sei Dio.

Ынаинте ка сэ се фи нэскут мунций ши ынаинте ка сэ се фи фэкут пэмынтул ши лумя, дин вешничие ын вешничие, Ту ешть Думнезеу!

3 Tu fai tornare i mortali in polvere e dici: Ritornate, o figliuoli degli uomini.

Ту ынторчь пе оамень ын цэрынэ ши зичь: „Ынтоарчеци-вэ, фиий оаменилор!”

4 Perché mille anni, agli occhi tuoi, sono come il giorno d’ieri quand’è passato, e come una veglia nella notte.

Кэч ынаинтя Та, о мие де ань сунт ка зиуа де ерь, каре а трекут, ши ка о стражэ дин ноапте.

5 Tu li porti via come in una piena; son come un sogno. Son come l’erba che verdeggia la mattina;

Ый мэтурь ка ун вис: диминяца сунт ка ярба, каре ынколцеште ярэшь:

6 la mattina essa fiorisce e verdeggia, la sera è segata e si secca.

ынфлореште диминяца ши креште, яр сяра есте тэятэ ши се усукэ.

7 Poiché noi siam consumati per la tua ira, e siamo atterriti per il tuo cruccio.

Ной сунтем мистуиць де мыния Та ши ынгрозиць де урӂия Та.

8 Tu metti le nostre iniquità davanti a te, e i nostri peccati occulti, alla luce della tua faccia.

Ту пуй ынаинтя Та нелеӂюириле ноастре ши скоць ла лумина Фецей Тале пэкателе ноастре челе аскунсе.

9 Tutti i nostri giorni spariscono per il tuo cruccio; noi finiamo gli anni nostri come un soffio.

Тоате зилеле ноастре пер де урӂия Та, ведем кум ни се дук аний ка ун сунет.

10 I giorni de’ nostri anni arrivano a settant’anni; o, per i più forti, a ottant’anni; e quel che ne fa l’orgoglio, non è che travaglio e vanità; perché passa presto, e noi ce ne voliam via.

Аний веций ноастре се ридикэ ла шаптезечь де ань, яр, пентру чей май тарь, ла оптзечь де ань; ши лукрул ку каре се мындреште омул ын тимпул лор ну есте декыт трудэ ши дурере, кэч трек юте, ши ной збурэм.

11 Chi conosce la forza della tua ira e il tuo cruccio secondo il timore che t’è dovuto?

Дар чине я сяма ла тэрия мынией Тале ши ла урӂия Та, аша кум се кувине сэ се тямэ де Тине?

12 Insegnaci dunque a così contare nostri giorni, che acquistiamo un cuor savio.

Ынвацэ-не сэ не нумэрэм бине зилеле, ка сэ кэпэтэм о инимэ ынцеляптэ!

13 Ritorna, o Eterno; fino a quando? e muoviti a pietà dei tuoi servitori.

Ынтоарче-те, Доамне! Пынэ кынд зэбовешть? Ай милэ де робий Тэй!

14 Saziaci al mattino della tua benignità, e noi giubileremo, ci rallegreremo tutti i dì nostri.

Сатурэ-не ын фиекаре диминяцэ де бунэтатя Та ши тоатэ вяца ноастрэ не вом букура ши не вом весели!

15 Rallegraci in proporzione de’ giorni che ci hai afflitti, e degli anni che abbiam sentito il male.

Ынвеселеште-не тот атытя зиле кыте не-ай смерит, тот атыця ань кыць ам вэзут ненорочиря!

16 Apparisca l’opera tua a pro de’ tuo servitori, e la tua gloria sui loro figliuoli.

Сэ се арате робилор Тэй лукраря Та ши слава Та фиилор лор!

17 La grazia del Signore Iddio nostro sia sopra noi, e rendi stabile l’opera delle nostre mani; sì, l’opera delle nostre mani rendila stabile.

Фие песте ной бунэвоинца Домнулуй Думнезеулуй ностру! Ши ынтэреште лукраря мынилор ноастре, да, ынтэреште лукраря мынилор ноастре!