< Salmi 90 >

1 Preghiera di Mosè, uomo di Dio. O Signore, tu sei stato per noi un rifugio d’età in età.
Oratio Moysi hominis Dei. Domine, refugium factus es nobis: a generatione in generationem.
2 Avanti che i monti fossero nati e che tu avessi formato la terra e il mondo, anzi, ab eterno in eterno, tu sei Dio.
Priusquam montes fierent, aut formaretur terra, et orbis: a saeculo et usque in saeculum tu es Deus.
3 Tu fai tornare i mortali in polvere e dici: Ritornate, o figliuoli degli uomini.
Ne avertas hominem in humilitatem: et dixisti: Convertimini filii hominum.
4 Perché mille anni, agli occhi tuoi, sono come il giorno d’ieri quand’è passato, e come una veglia nella notte.
Quoniam mille anni ante oculos tuos, tamquam dies hesterna, quae praeteriit, Et custodia in nocte,
5 Tu li porti via come in una piena; son come un sogno. Son come l’erba che verdeggia la mattina;
quae pro nihilo habentur, eorum anni erunt.
6 la mattina essa fiorisce e verdeggia, la sera è segata e si secca.
Mane sicut herba transeat, mane floreat, et transeat: vespere decidat, induret, et arescat.
7 Poiché noi siam consumati per la tua ira, e siamo atterriti per il tuo cruccio.
Quia defecimus in ira tua, et in furore tuo turbati sumus.
8 Tu metti le nostre iniquità davanti a te, e i nostri peccati occulti, alla luce della tua faccia.
Posuisti iniquitates nostras in conspectu tuo: saeculum nostrum in illuminatione vultus tui.
9 Tutti i nostri giorni spariscono per il tuo cruccio; noi finiamo gli anni nostri come un soffio.
Quoniam omnes dies nostri defecerunt: et in ira tua defecimus. Anni nostri sicut aranea meditabuntur:
10 I giorni de’ nostri anni arrivano a settant’anni; o, per i più forti, a ottant’anni; e quel che ne fa l’orgoglio, non è che travaglio e vanità; perché passa presto, e noi ce ne voliam via.
dies annorum nostrorum in ipsis, septuaginta anni. Si autem in potentatibus octoginta anni: et amplius eorum, labor et dolor. Quoniam supervenit mansuetudo: et corripiemur.
11 Chi conosce la forza della tua ira e il tuo cruccio secondo il timore che t’è dovuto?
Quis novit potestatem irae tuae: et prae timore tuo iram tuam
12 Insegnaci dunque a così contare nostri giorni, che acquistiamo un cuor savio.
dinumerare? Dexteram tuam sic notam fac: et eruditos corde in sapientia.
13 Ritorna, o Eterno; fino a quando? e muoviti a pietà dei tuoi servitori.
Convertere Domine usquequo? et deprecabilis esto super servos tuos.
14 Saziaci al mattino della tua benignità, e noi giubileremo, ci rallegreremo tutti i dì nostri.
Repleti sumus mane misericordia tua: exultavimus, et delectati sumus omnibus diebus nostris.
15 Rallegraci in proporzione de’ giorni che ci hai afflitti, e degli anni che abbiam sentito il male.
Laetati sumus pro diebus, quibus nos humiliasti: annis, quibus vidimus mala.
16 Apparisca l’opera tua a pro de’ tuo servitori, e la tua gloria sui loro figliuoli.
Respice in servos tuos, et in opera tua: et dirige filios eorum.
17 La grazia del Signore Iddio nostro sia sopra noi, e rendi stabile l’opera delle nostre mani; sì, l’opera delle nostre mani rendila stabile.
Et sit splendor Domini Dei nostri super nos, et opera manuum nostrarum dirige super nos: et opus manuum nostrarum dirige.

< Salmi 90 >