Salmi 88
1 Canto. Salmo dei figliuoli di Kore. Per il Capo de’ musici. Da cantarsi mestamente. Cantico di Heman, l’Ezrahita. O Eterno, Dio della mia salvezza, io grido giorno e notte nel tuo cospetto.
Господе Боже, Спаситељу мој, дању вичем и ноћу пред Тобом.
2 Venga la mia preghiera dinanzi a te, inclina il tuo orecchio al mio grido;
Нек изађе преда Те молитва моја, пригни ухо своје к јауку мом;
3 poiché l’anima mia è sazia di mali, e la mia vita è giunta presso al soggiorno dei morti. (Sheol h7585)
Јер је душа моја пуна јада, и живот се мој примаче паклу. (Sheol h7585)
4 Io son contato fra quelli che scendon nella fossa; son come un uomo che non ha più forza.
Изједначих се с онима који у гроб одлазе, постадох као човек без силе,
5 Prostrato sto fra i morti, come gli uccisi che giaccion nella tomba, de’ quali tu non ti ricordi più, e che son fuor della portata della tua mano.
Као међу мртве бачен, као убијени, који леже у гробу, којих се више не сећаш, и који су од руке Твоје далеко.
6 Tu m’hai posto nella fossa più profonda, in luoghi tenebrosi, negli abissi.
Метнуо си ме у јаму најдоњу, у таму, у бездану.
7 L’ira tua pesa su me, e tu m’hai abbattuto con tutti i tuoi flutti. (Sela)
Отежа ми гнев Твој, и свима валима својим удараш ме.
8 Tu hai allontanato da me i miei conoscenti, m’hai reso un’abominazione per loro. Io son rinchiuso e non posso uscire.
Удаљио си од мене познанике моје, њима си ме омразио; затворен сам, и не могу изаћи.
9 L’occhio mio si consuma per l’afflizione; io t’invoco ogni giorno, o Eterno, stendo verso te le mie mani.
Око моје усахну од јада, вичем Те, Господе, сав дан, пружам к Теби руке своје.
10 Opererai tu qualche miracolo per i morti? I trapassati risorgeranno essi a celebrarti? (Sela)
Еда ли ћеш на мртвима чинити чудеса? Или ће мртви устати и Тебе славити?
11 La tua benignità sarà ella narrata nel sepolcro, o la tua fedeltà nel luogo della distruzione?
Еда ли ће се у гробу приповедати милост Твоја, и истина Твоја у труљењу?
12 Le tue maraviglie saranno esse note nelle tenebre, e la tua giustizia nella terra dell’oblìo?
Еда ли ће у тами познати чудеса Твоја, и правду Твоју где се све заборавља?
13 Ma, quant’è a me, o Eterno, io grido a te, e la mattina la mia preghiera ti viene incontro.
Али ја, Господе, к Теби вичем, и јутром молитва моја срета Те.
14 Perché, o Eterno, rigetti tu l’anima mia? Perché nascondi il tuo volto da me?
Зашто, Господе, одбацујеш душу моју, и одвраћаш лице своје од мене?
15 Io sono afflitto, e morente fin da giovane; io porto il peso dei tuoi terrori e sono smarrito.
Мучим се и издишем од удараца, подносим страхоте Твоје, без надања сам.
16 I tuoi furori mi son passati addosso; i tuoi terrori m’annientano,
Гнев Твој стиже ме, страхоте Твоје раздиру ме.
17 mi circondano come acque ogni giorno, mi attornian tutti assieme.
Оптечу ме сваки дан као вода, стежу ме одсвуда.
18 Hai allontanato da me amici e compagni; i miei conoscenti sono le tenebre.
Удаљио си од мене друга и пријатеља; познаници моји сакрили су се у мрак.
