Salmi 81

1 Per il Capo de’ musici. Sulla Ghittea. Salmo di Asaf. Cantate con gioia a Dio nostra forza; mandate grida di allegrezza all’Iddio di Giacobbe!

Guð er okkar styrkur! Syngið lofsöng og fagnið fyrir Guði Ísraels!

2 Intonate un salmo e fate risonare il cembalo, l’arpa deliziosa, col saltèro.

Syngið lofsöng og berjið bumbur, sláið strengi hörpunnar og látið gígjurnar hljóma!

3 Sonate la tromba alla nuova luna, alla luna piena, al giorno della nostra festa.

Lúðurinn hvelli! Komið til fagnaðar þegar tunglið er fullt og fjölmennið á hátíðir Drottins.

4 Poiché questo è uno statuto per Israele, una legge dell’Iddio di Giacobbe.

Þetta er regla í Ísrael; boðorð frá Guði Jakobs.

5 Egli lo stabilì come una testimonianza in Giuseppe, quando uscì contro il paese d’Egitto. Io udii allora il linguaggio di uno che m’era ignoto:

Við höldum hátíð og minnumst sigurs Drottins á Egyptum þegar við vorum þrælar þar í landi. Ég heyrði ókunna rödd sem sagði:

6 O Israele, io sottrassi le tue spalle ai pesi, le tue mani han lasciato le corbe.

„Ég vil varpa af þér byrðinni, losa af þér ánauðarfjötrana.“

7 Nella distretta gridasti a me ed io ti liberai; ti risposi nascosto in mezzo ai tuoni, ti provai alle acque di Meriba. (Sela)

Og hann hélt áfram: „Þú hrópaðir í neyðinni og ég frelsaði þig. Ég svaraði þér úr þrumuskýi. Ég reyndi trú þína hjá Meríba, þar sem þorstinn var sár.

8 Ascolta, o popolo mio, ed io ti darò degli ammonimenti; o Israele, volessi tu pure ascoltarmi!

Hlustaðu nú á mig, þjóð mín, þegar ég áminni þig. Ísrael, ó, að þú vildir hlýða mér.

9 Non vi sia nel mezzo di te alcun dio straniero, e non adorare alcun dio forestiero:

Engum öðrum guðum mátt þú þjóna og ekki tilbiðja neina útlenda guði.

10 Io sono l’Eterno, l’Iddio tuo, che ti fece risalire dal paese d’Egitto; allarga la tua bocca, ed io l’empirò.

Því að það var ég, Drottinn, Drottinn Guð þinn sem leiddi þig út úr Egyptalandi. Prófa þú mig einu sinni enn. Opnaðu munninn og sjáðu hvort ég muni ekki fylla hann. Þú munt vissulega fá hjá mér hverja þá blessun sem þú þarft!

11 Ma il mio popolo non ha ascoltato la mia voce, e Israele non mi ha ubbidito.

Nei, annars – þjóð mín vill ekki hlusta á mig. Ísrael kærir sig ekki um mig.

12 Ond’io li abbandonai alla durezza del cuor loro, perché camminassero secondo i loro consigli.

Þess vegna leyfi ég þeim að ráfa í blindni á vegum þrjósku sinnar og lifa eftir sínum eigin girndum.

13 Oh se il mio popolo volesse ascoltarmi, se Israele volesse camminar nelle mie vie!

Aðeins ef þjóð mín vildi hlusta á mig! Ó, að Ísrael kysi nú að fylgja mér, ganga á mínum vegum!

14 Tosto farei piegare i loro nemici, e rivolgerei la mia mano contro i loro avversari.

Þá mundi ég skjótlega brjóta óvini þeirra á bak aftur – reiða hnefann gegn kúgurum þeirra.

15 Quelli che odiano l’Eterno dovrebbero sottomettersi a lui, ma la loro durata sarebbe in perpetuo.

Þá mundu hatursmenn Drottins skríða fyrir honum og ógæfa þeirra vara við.

16 Io li nutrirei del fior di frumento, e li sazierei di miele stillante dalla roccia.

En ykkur mundi hann ala vel! Já, gefa ykkur hunang úr klettaskoru!“