Salmi 78

1 Cantico di Asaf. Ascolta, popolo mio, il mio insegnamento; porgete gli orecchi alle parole della mia bocca!

Асаф язған «Масқил»: — И Мениң хәлқим, тәлимимни аңлаңлар, Ағзимдики сөзләргә қулақ селиңлар.

2 Io aprirò la mia bocca per proferir parabole, esporrò i misteri de’ tempi antichi.

Мән ағзимни бир тәмсил билән ачимән, Қедимки тепишмақларни елан қилимән.

3 Quel che noi abbiamo udito e conosciuto, e che i nostri padri ci hanno raccontato,

Биз буларни аңлиған, билгән, Ата-бовилиримиз уларни бизгә ейтип бәргән.

4 non lo celeremo ai loro figliuoli; diremo alla generazione avvenire le lodi dell’Eterno, e la sua potenza e le maraviglie ch’egli ha operato.

Биз буларни уларниң әвлатлиридин йошурмаймиз, Келидиған дәвиргә Пәрвәрдигарниң мәдһийилирини, Униң күч-қудритини, Униң қилған карамәт ишлирини баян қилимиз.

5 Egli stabilì una testimonianza in Giacobbe, e pose una legge in Israele, ch’egli ordinò ai nostri padri di far conoscere ai loro figliuoli,

Чүнки У Яқупта бир агаһ-гувани бекиткән, Исраилда бир қанунни орнатқан; У ата-бовилиримизға буларни өз пәрзәнтлиригә үгитишни буйруған;

6 perché fossero note alla generazione avvenire, ai figliuoli che nascerebbero, i quali alla loro volta le narrerebbero ai loro figliuoli,

Шундақ қилип келәр дәвир, Йәни туғулидиған балиларму буларни билсун, Уларму орнидин туруп өз балилириға буларни үгәтсун;

7 ond’essi ponessero in Dio la loro speranza e non dimenticassero le opere di Dio, ma osservassero i suoi comandamenti;

Пәрзәнтлири үмүтини Худаға бағлисун, Тәңриниң қилғанлирини унтумисун, Бәлки Униң әмирлиригә кирсун;

8 e non fossero come i loro padri, una generazione caparbia e ribelle, una generazione dal cuore incostante, e il cui spirito non fu fedele a Dio.

Улар ата-бовилириға охшимисун дәп, Йәни җаһил һәм асий бир дәвир, Өз қәлбини дурус қилмиған, Роһи Тәңригә вапалиқта турмиған бир дәвиргә охшимисун дәп, У шундақ [буйруғандур].

9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, voltaron le spalle il dì della battaglia.

Мана Әфраимниң әвлатлири, Қуралланған оқячилар болсиму, Җәң күнидә сәптин янди.

10 Non osservarono il patto di Dio, e ricusarono di camminar secondo la sua legge;

Улар Худаниң әһдисини тутмиди, Бәлки Униң Тәврат-қанунида меңишни рәт қилди.

11 e dimenticarono le sue opere e i prodigi ch’egli avea loro fatto vedere.

Улар Униң қилғанлирини, Өзлиригә көрсәткән карамәтлирини унтуди.

12 Egli avea compiuto maraviglie in presenza de’ loro padri, nel paese d’Egitto, nelle campagne di Zoan.

У Мисирниң зиминида, Зоанниң даласида, Уларниң ата-бовилириниң көз алдида мөҗизиләрни көрсәткән еди;

13 Fendé il mare e li fece passare, e fermò le acque come in un mucchio.

У деңизни бөлүветип, Уларни оттурисидин өткүзгән; Суларни дога-дога қилип тиклиди.

14 Di giorno li guidò con una nuvola, e tutta la notte con una luce di fuoco.

У күндүздә булут билән, Кечидә от нури билән уларни йетәклиди.

15 Schiantò rupi nel deserto, e li abbeverò copiosamente, come da gorghi.

Чөл-баяванда ташларни йеривәтти, Чоңқур сурлардин урғуп чиққандәк ичимликни мол қилди;

16 Fece scaturire ruscelli dalla roccia e ne fece scender dell’acque a guisa di fiumi.

У хада таштин өстәң-еқинларни һасил қилди, Суни дәриялардәк аққузди.

17 Ma essi continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi contro l’Altissimo, nel deserto;

Бирақ улар йәнә Униң алдида гуна қиливәрди, Чөлдә Һәммидин Алий Болғучиға асийлиқ қилди.

18 e tentarono Dio in cuor loro, chiedendo cibo a lor voglia.

Улар көңлидә Тәңрини синиди, Нәпсини қандурушқа йемәкликни тәләп қилди.

19 E parlarono contro Dio, dicendo: Potrebbe Dio imbandirci una mensa nel deserto?

Улар Худани һақарәтләп: — «Тәңри чөл-дәшттә дәстихан салаламду?

20 Ecco, egli percosse la roccia e ne colarono acque, ne traboccaron torrenti; potrebb’egli darci anche del pane, e provveder di carne il suo popolo?

Мана У қорам ташни урувиди, Сулар урғуп, Еқинлар булақтәк тешип чиқти; Әнди У бизгә нанму берәләмду? Өз хәлқини гөш билән тәминләләмду?» — дейишти.

21 Perciò l’Eterno, avendoli uditi, s’adirò fieramente, e un fuoco s’accese contro Giacobbe, e l’ira sua si levò contro Israele,

Шуниң билән Пәрвәрдигар аңлап, ғәзәпләнди; Яқупқа от туташти, Исраилға аччиғи көтирилди;

22 perché non aveano creduto in Dio, né avevano avuto fiducia nella sua salvazione;

Чүнки улар Худаға ишәнмиди, Униң ниҗатлиғиға улар таянмиди,

23 eppure egli comandò alle nuvole di sopra, e aprì le porte del cielo,

У әрштин булутларни буйруп, Асман дәрвазилирини ачқан еди;

24 e fece piover su loro manna da mangiare, e dette loro del frumento del cielo.

У улар үстигә «манна»ни яғдуруп, Уларға әрштики ашлиқни бәргән еди;

25 L’uomo mangiò del pane dei potenti; egli mandò loro del cibo a sazietà.

Шуниң билән инсанлар күч егилириниң ненини йегән еди; У уларға қанғичә озуқни әвәткән еди.

26 Fece levare in cielo il vento orientale, e con la sua potenza addusse il vento di mezzodì;

Әнди У асманда шәриқ шамили чиқирип, Күчи билән җәнуп шамилиниму елип кәлди;

27 fece piover su loro della carne come polvere, degli uccelli alati, numerosi come la rena del mare;

У гөшни чаң-тозандәк улар үстигә чүшүрди, Деңизлар саһилидики қумлардәк учар-қанатларни яғдурди.

28 e li fece cadere in mezzo al loro campo, d’intorno alle loro tende.

У буларни уларниң баргаһиниң оттурисиға, Чедирлириниң әтрапиға чүшүрди.

29 Così essi mangiarono e furon ben satollati, e Dio mandò loro quel che aveano bramato.

Улар болушичә йәп тоюшти, Чүнки уларниң нәпси тартқинини [Худа] уларға кәлтүргән еди.

30 Non si erano ancora distolti dalle loro brame, avevano ancora il loro cibo in bocca,

Лекин улар нәпси тартқинидин техи зерикмәйла, Гөшни еғизлирида техи чайнаватқинидила,

31 quando l’ira di Dio si levò contro loro, e ne uccise tra i più fiorenti, e abbatté i giovani d’Israele.

Худаниң ғәзиви уларға қарита қозғалди; У улардин әң қамәтликлирини қиривәтти, Исраилниң сәрхил яшлирини йәргә урувәтти.

32 Con tutto ciò peccarono ancora, e non credettero alle sue maraviglie.

Мана, шундақ болсиму, Улар йәнила давамлиқ гуна қиливәрди, Униң мөҗизилиригә техичила ишәнмиди;

33 Ond’egli consumò i loro giorni in vanità, e i loro anni in ispaventi.

Шуңа У уларниң күнлирини беһудиликтә, Жиллирини дәккә-дүккилик ичидә түгәткүзди.

34 Quand’ei li uccideva, essi lo ricercavano e tornavano bramosi di ritrovare Iddio;

У уларни өлтүргили турғанда, Андин улар Уни издиди; Улар йолидин йенип, интилип Тәңрини издиди;

35 e si ricordavano che Dio era la loro ròcca, l’Iddio altissimo il loro redentore.

Улар Худаниң уларниң уюлтеши екәнлигини, Һәммидин Алий Болғучи Тәңриниң уларниң һәмҗәмәт-қутқузғучиси екәнлигини есигә кәлтүрди.

36 Essi però lo lusingavano con la loro bocca, e gli mentivano con la loro lingua.

Бирақ улар ағзи билән Униңға хушамәт қилди, Тили билән Униңға ялған сөз қилди;

37 Il loro cuore non era diritto verso lui, e non eran fedeli al suo patto.

Чүнки уларниң көңли Униңға садиқ болмиди, Улар Униң әһдисини чиң тутмиди.

38 Ma egli, che è pietoso, che perdona l’iniquità e non distrugge il peccatore, più volte rattenne la sua ira, e non lasciò divampare tutto il suo cruccio.

Бирақ У йәнила рәһимдил еди; Қәбиһлигини кәчүрүп, уларни йоқатмиди; У қайта-қайта Өз ғәзивидин янди, У қәһрини қозғиғини билән һәммини төкмиди.

39 Ei si ricordò ch’essi erano carne, un fiato che passa e non ritorna.

У уларниң пәқәт әт егилири, Кәтсә қайтип кәлмәс бир нәпәс екәнлигини яд әтти.

40 Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, e lo contristarono nella solitudine!

Улар чөл-дәшттә шунчә көп қетим Униң аччиғини кәлтүрди. Шунчә көп қетим баяванда көңлигә азар бәрди!

41 E tornarono a tentare Iddio e a provocare il Santo d’Israele.

Бәрһәқ, улар қайтидин йолдин чәтнәп Тәңрини синиди, Исраилдики Муқәддәс Болғучиниң жүригини зедә қилди.

42 Non si ricordaron più della sua mano, del giorno in cui egli li liberò dal nemico,

Улар Униң қолини [әслимиди]; Уларни зомигәрниң чаңгилидин һөрлүккә қутқузған күнини, Қандақ қилип Мисирда карамәтләрни яритип, Зоан даласида мөҗизиләрни көрсәткинини есидин чиқарди.

43 quando operò i suoi miracoli in Egitto, e i suoi prodigi nelle campagne di Zoan;

44 mutò i loro fiumi in sangue, e i loro rivi in guisa che non potean più bere;

У [Мисирлиқларниң] дәриялирини, еқинлирини қанға айландуруп, Уларни ичәлмәс қилип қойди;

45 mandò contro loro mosche velenose che li divoravano, e rane che li distruggevano;

Уларниң арисиға нәштәрлик чивинларни топ-топи билән әвәтти, Һалак қилар пақиларни маңдурди;

46 dette il loro raccolto ai bruchi e la loro fatica alle locuste;

Уларниң зираәтлирини кепинәк қурутлириға тутуп берип, Мәһсулатлирини чекәткиләргә бәрди;

47 distrusse le loro vigne con la gragnuola e i loro sicomori coi grossi chicchi d’essa;

Үзүм таллирини мөлдүр билән урдуруп, Әнҗирлирини қирав билән үшшүтивәтти.

48 abbandonò il loro bestiame alla grandine e le lor gregge ai fulmini.

У калилирини мөлдүргә соқтуруп, Маллирини чақмақ отлирида [көйдүривәтти].

49 Scatenò su loro l’ardore del suo cruccio, ira, indignazione e distretta, una torma di messaggeri di malanni.

У уларға ғәзивиниң дәһшәтлигини — Қәһрини, аччиғини һәм еғир күлпәтләрни, Балаю-апәт елип келидиған бир түркүм пәриштиләрниму чүшүрди.

50 Dette libero corso alla sua ira; non preservò dalla morte la loro anima, ma abbandonò la loro vita alla pestilenza.

У Өз ғәзиви үчүн бир йолни түзләп қойди; Уларниң җенини өлүмдин айимай, Бәлки һаятини вабаға тапшурди;

51 Percosse tutti i primogeniti d’Egitto, le primizie del vigore nelle tende di Cham;

У Мисирда барлиқ тунҗа туғулған балиларни, Һамниң чедирлирида уларниң ғурури болған тунҗа оғул балилирини қиривәтти.

52 ma fece partire il suo popolo a guisa di pecore, e lo condusse a traverso il deserto come una mandra.

У падичидәк Өз хәлқини Мисирдин сәпәргә атландуруп, Чөл-баявандин уларни қой падисидәк башлап маңди;

53 Lo guidò sicuramente sì che non ebbero da spaventarsi, mentre il mare inghiottiva i loro nemici.

Уларни аман-есән йетәклигәчкә, Улар қорқунучтин халий болуп маңди; Дүшмәнлирини болса, деңиз жутуп кәтти.

54 Li fece arrivare alla sua santa frontiera, alla montagna che la sua destra avea conquistato.

У уларни Өз муқәддәс зимининиң чегарасиға, Оң қоли егиливалған бу тағлиққа елип кәлди.

55 Scacciò le nazioni dinanzi a loro, ne assegnò loro a sorte il paese quale eredità, e nelle tende d’esse fece abitare le tribù d’Israele.

У әлләрни уларниң алдидин қоғливетип, Зимин үстигә тана тартқузуп өлчәп, уларға тәқсим қилди; Исраил қәбилилирини уларниң чедирлириға олтирақлаштурди.

56 E nondimeno tentarono l’Iddio altissimo e si ribellarono e non osservarono le sue testimonianze.

Бирақ улар Худани, Һәммидин Алий Болғучини синап аччиқландурди, Униң тапшурған гува-агаһлирини тутмиди;

57 Si trassero indietro e furono sleali come i loro padri; si rivoltarono come un arco fallace;

Бәлки ата-бовлиридәк йолдин тейип асийлиқ қилди, Хаин оқядәк қейип кәтти.

58 lo provocarono ad ira coi loro alti luoghi, lo mossero a gelosia con le loro sculture.

Улар егизликтә қурған ибадәтгаһлар билән Униң ғәзивини қозғиди, Ойма бутлири билән Униң жүригини өртиди.

59 Dio udì questo, e si adirò, prese Israele in grande avversione,

Худа уларни аңлап ғәзәпләнди, Исраилдин интайин йиргәнди.

60 onde abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda ov’era dimorato fra gli uomini;

У Шилоһдики маканини, Йәни У инсан арисида турған чедирни ташлап кәтти,

61 e lasciò menare la sua Forza in cattività, e lasciò cader la sua Gloria in man del nemico.

Өзиниң қудрәт бәлгүсини булап кетишкә, Шан-шәривини ишғалийәтчиләрниң қолиға бәрди;

62 Abbandonò il suo popolo alla spada, e s’adirò contro la sua eredità.

Өз хәлқини қиличқа тапшурди, Өзиниң мираси болғанлардин интайин ғәзәпләнди.

63 Il fuoco consumo i loro giovani, e le loro vergini non ebber canto nuziale.

От уларниң жигитлирини ялмиди, Қизлири той нахшилирида махталмайтти.

64 I loro sacerdoti caddero per la spada, e le loro vedove non fecer lamento.

Уларниң каһинлири қилич астида жиқилди, Лекин тул хотунлири һаза тутмиди.

65 Poi il Signore si risvegliò come uno che dormisse, come un prode che grida eccitato dal vino.

Андин Рәб бириси уйқидин ойғандәк ойғанди, Шараптин җасарәтләнгән палвандәк товлиди.

66 E percosse i suoi nemici alle spalle, e mise loro addosso un eterno vituperio.

У рәқиплирини уруп чекиндүрүп, Уларни түгимәс рәсваға қалдурди.

67 Ma ripudiò la tenda di Giuseppe, e non elesse la tribù di Efraim;

Йүсүпниң чедирини шаллап, рәт қилди; Әфраим қәбилисини таллимиди;

68 ma elesse la tribù di Giuda, il monte di Sion ch’egli amava.

Бәлки Йәһуда қәбилисини, Яхши көргән Зион теғини таллиди.

69 Edificò il suo santuario a guisa de’ luoghi eccelsi, come la terra ch’egli ha fondata per sempre.

[Шу йәрдә] муқәддәс җайини тағ чоққилиридәк, Йәр-зиминни әбәдий орнатқандәк мәзмут бена қилди;

70 Elesse Davide, suo servitore, lo prese dagli ovili;

У Өз қули Давутни таллап, Уни қой қотанлиридин чақиривалди;

71 lo trasse di dietro alle pecore lattanti, per pascere Giacobbe suo popolo, ed Israele sua eredità.

Қозилирини емитидиған сағлиқларни әгишип беқиштин айрип, Уни Өз хәлқи Яқупни, мираси болған Исраилни беқишқа чиқарди.

72 Ed egli li pasturò secondo l’integrità del suo cuore, e li guidò con mano assennata.

Давут уларни қәлбидики дуруслуғи билән бақти, Қолиниң әпчиллиги билән уларни йетәклиди.