Salmi 78

1 Cantico di Asaf. Ascolta, popolo mio, il mio insegnamento; porgete gli orecchi alle parole della mia bocca!

Аскултэ, попорул меу, ынвэцэтуриле меле! Луаць аминте ла кувинтеле гурий меле!

2 Io aprirò la mia bocca per proferir parabole, esporrò i misteri de’ tempi antichi.

Ымь дескид гура ши ворбеск ын пилде, вестеск ынцелепчуня времурилор стрэвекь.

3 Quel che noi abbiamo udito e conosciuto, e che i nostri padri ci hanno raccontato,

Че ам аузит, че штим, че не-ау повестит пэринций ноштри,

4 non lo celeremo ai loro figliuoli; diremo alla generazione avvenire le lodi dell’Eterno, e la sua potenza e le maraviglie ch’egli ha operato.

ну вом аскунде де копиий лор, чи вом вести нямулуй де оамень каре ва вени лауделе Домнулуй, путеря Луй ши минуниле пе каре ле-а фэкут.

5 Egli stabilì una testimonianza in Giacobbe, e pose una legge in Israele, ch’egli ordinò ai nostri padri di far conoscere ai loro figliuoli,

Ел а пус о мэртурие ын Иаков, а дат о Леӂе ын Исраел ши а порунчит пэринцилор ноштри сэ-шь ынвеце ын еа копиий,

6 perché fossero note alla generazione avvenire, ai figliuoli che nascerebbero, i quali alla loro volta le narrerebbero ai loro figliuoli,

ка сэ фие куноскутэ де чей че вор вени дупэ ей, де копиий каре се вор наште ши каре, кынд се вор фаче марь, сэ ворбяскэ деспре еа копиилор лор,

7 ond’essi ponessero in Dio la loro speranza e non dimenticassero le opere di Dio, ma osservassero i suoi comandamenti;

пентру ка ачештя сэ-шь пунэ ынкредеря ын Думнезеу, сэ ну уйте лукрэриле луй Думнезеу ши сэ пэзяскэ порунчиле Луй.

8 e non fossero come i loro padri, una generazione caparbia e ribelle, una generazione dal cuore incostante, e il cui spirito non fu fedele a Dio.

Сэ ну фие ка пэринций лор, ун ням неаскултэтор ши рэзврэтит, ун ням каре н-авя о инимэ таре ши ал кэруй дух ну ера крединчос луй Думнезеу!

9 I figliuoli di Efraim, gente di guerra, buoni arcieri, voltaron le spalle il dì della battaglia.

Фиий луй Ефраим, ынармаць ши трэгынд ку аркул, ау дат досул ын зиуа луптей,

10 Non osservarono il patto di Dio, e ricusarono di camminar secondo la sua legge;

пентру кэ н-ау цинут легэмынтул луй Думнезеу ши н-ау воит сэ умбле ынтокмай дупэ Леӂя Луй.

11 e dimenticarono le sue opere e i prodigi ch’egli avea loro fatto vedere.

Ау дат уйтэрий лукрэриле Луй, минуниле Луй пе каре ли ле арэтасе.

12 Egli avea compiuto maraviglie in presenza de’ loro padri, nel paese d’Egitto, nelle campagne di Zoan.

Ынаинтя пэринцилор лор, Ел фэкусе минунь ын цара Еӂиптулуй, ын кымпия Цоан.

13 Fendé il mare e li fece passare, e fermò le acque come in un mucchio.

А деспэрцит маря ши ле-а дескис ун друм прин еа, ридикынд апеле ка ун зид.

14 Di giorno li guidò con una nuvola, e tutta la notte con una luce di fuoco.

Й-а кэлэузит зиуа ку ун нор ши тоатэ ноаптя ку лумина унуй фок стрэлучитор.

15 Schiantò rupi nel deserto, e li abbeverò copiosamente, come da gorghi.

А деспикат стынчь ын пустиу ши ле-а дат сэ бя ка дин ниште валурь ку апе мулте.

16 Fece scaturire ruscelli dalla roccia e ne fece scender dell’acque a guisa di fiumi.

А фэкут сэ цышняскэ извоаре дин стынчь ши сэ кургэ апе ка ниште рыурь.

17 Ma essi continuarono a peccare contro di lui, a ribellarsi contro l’Altissimo, nel deserto;

Дар ей тот н-ау ынчетат сэ пэкэтуяскэ ымпотрива Луй, н-ау ынчетат сэ се рэзврэтяскэ ымпотрива Челуй Пряыналт ын пустиу.

18 e tentarono Dio in cuor loro, chiedendo cibo a lor voglia.

Ау испитит пе Думнезеу ын инима лор, черынд мынкаре дупэ пофтеле лор.

19 E parlarono contro Dio, dicendo: Potrebbe Dio imbandirci una mensa nel deserto?

Ау ворбит ымпотрива луй Думнезеу ши ау зис: „Оаре ва путя Думнезеу сэ пунэ о масэ ын пустиу?

20 Ecco, egli percosse la roccia e ne colarono acque, ne traboccaron torrenti; potrebb’egli darci anche del pane, e provveder di carne il suo popolo?

Ятэ кэ Ел а ловит стынка де ау курс апе ши с-ау вэрсат широае. Дар ва путя Ел сэ дя ши пыне сау сэ факэ рост де карне попорулуй Сэу?”

21 Perciò l’Eterno, avendoli uditi, s’adirò fieramente, e un fuoco s’accese contro Giacobbe, e l’ira sua si levò contro Israele,

Домнул а аузит ши С-а мыният. Ун фок с-а апринс ымпотрива луй Иаков ши с-а стырнит ымпотрива луй Исраел мыния Луй,

22 perché non aveano creduto in Dio, né avevano avuto fiducia nella sua salvazione;

пентру кэ н-ау крезут ын Думнезеу, пентру кэ н-ау авут ынкредере ын ажуторул Луй.

23 eppure egli comandò alle nuvole di sopra, e aprì le porte del cielo,

Ел а порунчит норилор де сус ши а дескис порциле черурилор:

24 e fece piover su loro manna da mangiare, e dette loro del frumento del cielo.

а плоуат песте ей манэ де мынкаре ши ле-а дат грыу дин чер.

25 L’uomo mangiò del pane dei potenti; egli mandò loro del cibo a sazietà.

Ау мынкат ку тоций пыня челор марь ши ле-а тримис мынкаре сэ се сатуре.

26 Fece levare in cielo il vento orientale, e con la sua potenza addusse il vento di mezzodì;

А пус сэ суфле ын черурь вынтул де рэсэрит ши а адус, прин путеря Луй, вынтул де мязэзи.

27 fece piover su loro della carne come polvere, degli uccelli alati, numerosi come la rena del mare;

А плоуат песте ей карне ка пулберя ши пэсэрь ынарипате кыт нисипул мэрий;

28 e li fece cadere in mezzo al loro campo, d’intorno alle loro tende.

ле-а фэкут сэ кадэ ын мижлокул таберей лор, де жур ымпрежурул локуинцелор лор.

29 Così essi mangiarono e furon ben satollati, e Dio mandò loro quel che aveano bramato.

Ей ау мынкат ши с-ау сэтурат дин дестул: Думнезеу ле-а дат че дорисерэ.

30 Non si erano ancora distolti dalle loro brame, avevano ancora il loro cibo in bocca,

Дар н-апукасерэ сэ-шь астымпере бине пофта, мынкаря ле ера ынкэ ын гурэ,

31 quando l’ira di Dio si levò contro loro, e ne uccise tra i più fiorenti, e abbatté i giovani d’Israele.

кынд с-а стырнит мыния луй Думнезеу ымпотрива лор, а ловит де моарте пе чей май тарь динтре ей ши а доборыт пе тинерий луй Исраел.

32 Con tutto ciò peccarono ancora, e non credettero alle sue maraviglie.

Ку тоате ачестя, ей н-ау ынчетат сэ пэкэтуяскэ ши н-ау крезут ын минуниле Луй.

33 Ond’egli consumò i loro giorni in vanità, e i loro anni in ispaventi.

Де ачея, Ел ле-а курмат зилеле ка о суфларе, ле-а курмат аний принтр-ун сфыршит нэпрасник.

34 Quand’ei li uccideva, essi lo ricercavano e tornavano bramosi di ritrovare Iddio;

Кынд ый ловя де моарте, ей Ыл кэутау, се ынторчяу ши се ындрептау спре Думнезеу;

35 e si ricordavano che Dio era la loro ròcca, l’Iddio altissimo il loro redentore.

ышь адучяу аминте кэ Думнезеу есте Стынка лор ши кэ Думнезеул Атотпутерник есте Избэвиторул лор.

36 Essi però lo lusingavano con la loro bocca, e gli mentivano con la loro lingua.

Дар Ыл ыншелау ку гура ши-Л минцяу ку лимба.

37 Il loro cuore non era diritto verso lui, e non eran fedeli al suo patto.

Инима ну ле ера таре фацэ де Ел ши ну ерау крединчошь легэмынтулуй Сэу.

38 Ma egli, che è pietoso, che perdona l’iniquità e non distrugge il peccatore, più volte rattenne la sua ira, e non lasciò divampare tutto il suo cruccio.

Тотушь, ын ындураря Луй, Ел яртэ нелеӂюиря ши ну нимичеште; Ышь опреште де мулте орь мыния ши ну дэ друмул ынтреӂий Луй урӂий.

39 Ei si ricordò ch’essi erano carne, un fiato che passa e non ritorna.

Ел Шь-а адус деч аминте кэ ей ну ерау декыт карне, о суфларе каре трече ши ну се май ынтоарче.

40 Quante volte si ribellarono a lui nel deserto, e lo contristarono nella solitudine!

Де кыте орь с-ау рэзврэтит ей ымпотрива Луй ын пустиу! Де кыте орь Л-ау мыният ей ын пустиетате!

41 E tornarono a tentare Iddio e a provocare il Santo d’Israele.

Да, н-ау ынчетат сэ испитяскэ пе Думнезеу ши сэ ынтэрыте пе Сфынтул луй Исраел.

42 Non si ricordaron più della sua mano, del giorno in cui egli li liberò dal nemico,

Ну шь-ау май адус аминте де путеря Луй, де зиуа кынд й-а избэвит де врэжмаш,

43 quando operò i suoi miracoli in Egitto, e i suoi prodigi nelle campagne di Zoan;

де минуниле пе каре ле-а фэкут ын Еӂипт ши де семнеле Луй минунате дин кымпия Цоан.

44 mutò i loro fiumi in sangue, e i loro rivi in guisa che non potean più bere;

Кум ле-а префэкут рыуриле ын сынӂе ши н-ау путут сэ бя дин апеле лор.

45 mandò contro loro mosche velenose che li divoravano, e rane che li distruggevano;

Кум а тримис ымпотрива лор ниште муште отрэвитоаре каре й-ау мынкат ши броаште каре й-ау нимичит.

46 dette il loro raccolto ai bruchi e la loro fatica alle locuste;

Кум ле-а дат холделе прадэ омизилор, родул мунчий лор, прадэ лэкустелор.

47 distrusse le loro vigne con la gragnuola e i loro sicomori coi grossi chicchi d’essa;

Кум ле-а прэпэдит вииле, бэтынду-ле ку пятрэ, ши смокиний дин Еӂипт ку гриндинэ.

48 abbandonò il loro bestiame alla grandine e le lor gregge ai fulmini.

Кум ле-а лэсат вителе прадэ гриндиней ши турмеле, прадэ фокулуй черулуй.

49 Scatenò su loro l’ardore del suo cruccio, ira, indignazione e distretta, una torma di messaggeri di malanni.

Ел Шь-а арункат ымпотрива лор мыния Луй апринсэ, урӂия, юцимя ши неказул: о дроайе де ынӂерь адукэторь де ненорочирь.

50 Dette libero corso alla sua ira; non preservò dalla morte la loro anima, ma abbandonò la loro vita alla pestilenza.

Кум Шь-а дат друм слобод мынией, ну ле-а скэпат суфлетул де ла моарте ши ле-а дат вяца прадэ молимей;

51 Percosse tutti i primogeniti d’Egitto, le primizie del vigore nelle tende di Cham;

кум а ловит пе тоць ынтыий нэскуць дин Еӂипт, пырга путерий ын кортуриле луй Хам.

52 ma fece partire il suo popolo a guisa di pecore, e lo condusse a traverso il deserto come una mandra.

Кум а порнит пе попорул Сэу ка пе ниште ой ши й-а повэцуит ка пе о турмэ ын пустиу.

53 Lo guidò sicuramente sì che non ebbero da spaventarsi, mentre il mare inghiottiva i loro nemici.

Кум й-а дус фэрэ ничо грижэ, ка сэ ну ле фие фрикэ, яр маря а акоперит пе врэжмаший лор.

54 Li fece arrivare alla sua santa frontiera, alla montagna che la sua destra avea conquistato.

Кум й-а адус спре хотарул Луй чел сфынт, спре мунтеле ачеста, пе каре дряпта Луй л-а кыштигат.

55 Scacciò le nazioni dinanzi a loro, ne assegnò loro a sorte il paese quale eredità, e nelle tende d’esse fece abitare le tribù d’Israele.

Кум а изгонит нямуриле динаинтя лор, ле-а ымпэрцит цара ын пэрць де моштенире ши а пус семинцииле луй Исраел сэ локуяскэ ын кортуриле лор.

56 E nondimeno tentarono l’Iddio altissimo e si ribellarono e non osservarono le sue testimonianze.

Дар ей ау испитит пе Думнезеул Пряыналт, с-ау рэзврэтит ымпотрива Луй ши н-ау цинут порунчиле Луй,

57 Si trassero indietro e furono sleali come i loro padri; si rivoltarono come un arco fallace;

чи с-ау депэртат ши ау фост некрединчошь, ка ши пэринций лор, с-ау абэтут ла о парте, ка ун арк ыншелэтор,

58 lo provocarono ad ira coi loro alti luoghi, lo mossero a gelosia con le loro sculture.

Л-ау супэрат прин ынэлцимиле лор ши Й-ау стырнит ӂелозия ку идолий лор.

59 Dio udì questo, e si adirò, prese Israele in grande avversione,

Думнезеу а аузит ши С-а мыният ши а урӂисит рэу де тот пе Исраел.

60 onde abbandonò il tabernacolo di Silo, la tenda ov’era dimorato fra gli uomini;

А пэрэсит локуинца Луй дин Сило, кортул ын каре локуя ынтре оамень.

61 e lasciò menare la sua Forza in cattività, e lasciò cader la sua Gloria in man del nemico.

Шь-а дат слава прадэ робией ши мэреция Луй, ын мыниле врэжмашулуй.

62 Abbandonò il suo popolo alla spada, e s’adirò contro la sua eredità.

А дат прадэ сабией пе попорул Луй ши С-а мыният пе моштениря Луй.

63 Il fuoco consumo i loro giovani, e le loro vergini non ebber canto nuziale.

Пе тинерий луй й-а арс фокул ши фечоареле луй н-ау май фост сэрбэторите ку кынтэрь де нунтэ.

64 I loro sacerdoti caddero per la spada, e le loro vedove non fecer lamento.

Преоций сэй ау кэзут учишь де сабие, ши вэдувеле луй ну с-ау бочит.

65 Poi il Signore si risvegliò come uno che dormisse, come un prode che grida eccitato dal vino.

Атунч, Домнул С-а трезит, ка унул каре а дормит, ка ун витяз ымбэрбэтат де вин,

66 E percosse i suoi nemici alle spalle, e mise loro addosso un eterno vituperio.

ши а ловит пе потривничий Луй каре фуӂяу, акоперинду-й ку вешникэ окарэ.

67 Ma ripudiò la tenda di Giuseppe, e non elesse la tribù di Efraim;

Ынсэ а лепэдат кортул луй Иосиф ши н-а алес семинция луй Ефраим,

68 ma elesse la tribù di Giuda, il monte di Sion ch’egli amava.

чи а алес семинция луй Иуда, мунтеле Сионулуй, пе каре-л юбеште.

69 Edificò il suo santuario a guisa de’ luoghi eccelsi, come la terra ch’egli ha fondata per sempre.

Шь-а зидит Сфынтул Локаш ка черуриле де ыналт ши таре ка пэмынтул пе каре л-а ынтемеят пе вечь.

70 Elesse Davide, suo servitore, lo prese dagli ovili;

А алес пе робул Сэу Давид ши л-а луат де ла стаулеле де ой.

71 lo trasse di dietro alle pecore lattanti, per pascere Giacobbe suo popolo, ed Israele sua eredità.

Л-а луат диндэрэтул оилор каре алэптау, ка сэ паскэ пе попорул Сэу Иаков ши пе моштениря Са Исраел.

72 Ed egli li pasturò secondo l’integrità del suo cuore, e li guidò con mano assennata.

Ши Давид й-а кырмуит ку о инимэ неприхэнитэ ши й-а повэцуит ку мынь причепуте.