< Salmi 132 >

1 Canto dei pellegrinaggi. Ricordati, o Eterno, a favor di Davide, di tutte le sue fatiche:
Canticum graduum. [Memento, Domine, David, et omnis mansuetudinis ejus:
2 com’egli giurò all’Eterno e fece voto al Potente di Giacobbe, dicendo:
sicut juravit Domino; votum vovit Deo Jacob:
3 Certo, non entrerò nella tenda della mia casa, né salirò sul letto ove mi corico,
Si introiero in tabernaculum domus meæ; si ascendero in lectum strati mei;
4 non darò sonno ai miei occhi, né riposo alle mie palpebre,
si dedero somnum oculis meis, et palpebris meis dormitationem,
5 finché abbia trovato un luogo per l’Eterno, una dimora per il Potente di Giacobbe.
et requiem temporibus meis, donec inveniam locum Domino, tabernaculum Deo Jacob.
6 Ecco abbiamo udito che l’Arca era in Efrata; l’abbiam trovata nei campi di Jaar.
Ecce audivimus eam in Ephrata; invenimus eam in campis silvæ.
7 Andiamo nella dimora dell’Eterno, adoriamo dinanzi allo sgabello de’ suoi piedi!
Introibimus in tabernaculum ejus; adorabimus in loco ubi steterunt pedes ejus.
8 Lèvati, o Eterno, vieni al luogo del tuo riposo, tu e l’Arca della tua forza.
Surge, Domine, in requiem tuam, tu et arca sanctificationis tuæ.
9 I tuoi sacerdoti siano rivestiti di giustizia, e giubilino i tuoi fedeli.
Sacerdotes tui induantur justitiam, et sancti tui exsultent.
10 Per amor di Davide tuo servitore, non respingere la faccia del tuo unto.
Propter David servum tuum non avertas faciem christi tui.
11 L’Eterno ha fatto a Davide questo giuramento di verità, e non lo revocherà: Io metterò sul tuo trono un frutto delle tue viscere.
Juravit Dominus David veritatem, et non frustrabitur eam: De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
12 Se i tuoi figliuoli osserveranno il mio patto e la mia testimonianza che insegnerò loro, anche i loro figliuoli sederanno sul tuo trono in perpetuo.
Si custodierint filii tui testamentum meum, et testimonia mea hæc quæ docebo eos, et filii eorum usque in sæculum sedebunt super sedem tuam.
13 Poiché l’Eterno ha scelto Sion, l’ha desiderata per sua dimora.
Quoniam elegit Dominus Sion: elegit eam in habitationem sibi.
14 Questo è il mio luogo di riposo in eterno; qui abiterò, perché l’ho desiderata.
Hæc requies mea in sæculum sæculi; hic habitabo, quoniam elegi eam.
15 Io benedirò largamente i suoi viveri, sazierò di pane i suoi poveri.
Viduam ejus benedicens benedicam; pauperes ejus saturabo panibus.
16 I suoi sacerdoti li vestirò di salvezza, e i suoi fedeli giubileranno con gran gioia.
Sacerdotes ejus induam salutari, et sancti ejus exsultatione exsultabunt.
17 Quivi farò crescere la potenza di Davide, e quivi terrò accesa una lampada al mio unto.
Illuc producam cornu David; paravi lucernam christo meo.
18 I suoi nemici li vestirò di vergogna, ma su di lui fiorirà la sua corona.
Inimicos ejus induam confusione; super ipsum autem efflorebit sanctificatio mea.]

< Salmi 132 >