Salmi 109

1 Per il Capo de’ musici. Salmo di Davide. O Dio della mia lode, non tacere,

O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

2 perché la bocca dell’empio e la bocca di frode si sono aperte contro di me; hanno parlato contro di me con lingua bugiarda.

sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

3 M’hanno assediato con parole d’odio, e m’hanno fatto guerra senza cagione.

më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

4 Invece dell’amore che porto loro, mi sono avversari, ed io non faccio che pregare.

Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

5 Essi m’hanno reso male per bene, e odio per il mio amore.

Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

6 Costituisci un empio su di lui, si tenga alla sua destra un avversario.

Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

7 Quando sarà giudicato, esca condannato, e la sua preghiera gli sia imputata come peccato.

Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

8 Siano i suoi giorni pochi: un altro prenda il suo ufficio.

Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

9 Siano i suoi figliuoli orfani e la sua moglie vedova.

Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

10 I suoi figliuoli vadan vagando e accattino, e cerchino il pane lungi dalle loro case in rovina.

U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

11 Getti l’usuraio le sue reti su tutto ciò ch’egli ha, e gli stranieri faccian lor preda delle sue fatiche.

Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

12 Nessuno estenda a lui la sua benignità, e non vi sia chi abbia pietà de’ suoi orfani.

Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

13 La sua progenie sia distrutta; nella seconda generazione sia cancellato il loro nome!

U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

14 L’iniquità dei suoi padri sia ricordata dall’Eterno, e il peccato di sua madre non sia cancellato.

U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

15 Sian quei peccati del continuo davanti all’Eterno, e faccia egli sparire dalla terra la di lui memoria,

U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

16 perch’egli non si è ricordato d’usar benignità, ma ha perseguitato il misero, il povero, il tribolato di cuore per ucciderlo.

Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

17 Egli ha amato la maledizione, e questa gli è venuta addosso; non si è compiaciuto nella benedizione, ed essa si tien lungi da lui.

Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

18 S’è vestito di maledizione come della sua veste, ed essa è penetrata come acqua, dentro di lui, e come olio, nelle sue ossa.

Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

19 Siagli essa come un vestito di cui si cuopra, come una cintura di cui sia sempre cinto!

Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

20 Tal sia, da parte dell’Eterno, la ricompensa dei miei avversari, e di quelli che proferiscono del male contro l’anima mia.

Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

21 Ma tu, o Eterno, o Signore, opera in mio favore, per amor del tuo nome; poiché la tua misericordia è buona, liberami,

Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

22 perché io son misero e povero, e il mio cuore è piagato dentro di me.

sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

23 Io me ne vo come l’ombra quando s’allunga, sono cacciato via come la locusta.

Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

24 Le mie ginocchia vacillano per i miei digiuni, e la mia carne deperisce e dimagra.

Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

25 Son diventato un obbrobrio per loro; quando mi vedono, scuotono il capo.

Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

26 Aiutami, o Eterno, mio Dio, salvami secondo la tua benignità,

Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

27 e sappiano essi che questo è opera della tua mano, che sei tu, o Eterno, che l’hai fatto.

dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

28 Essi malediranno, ma tu benedirai; s’innalzeranno e resteran confusi, ma il tuo servitore si rallegrerà.

Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

29 I miei avversari saranno vestiti di vituperio e avvolti nella loro vergogna come in un mantello!

U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

30 Io celebrerò altamente l’Eterno con la mia bocca, lo loderò in mezzo alla moltitudine;

Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

31 poiché egli sta alla destra del povero per salvarlo da quelli che lo condannano a morte.

sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.