Salmi 107

1 Celebrate l’Eterno, perch’egli è buono, perché la sua benignità dura in eterno!

„Лэудаць пе Домнул, кэч есте бун, кэч ын вяк цине ындураря Луй!”

2 Così dicano i riscattati dall’Eterno, ch’egli ha riscattati dalla mano dell’avversario

Аша сэ зикэ чей рэскумпэраць де Домнул, пе каре й-а избэвит Ел дин мына врэжмашулуй

3 e raccolti da tutti i paesi, dal levante e dal ponente, dal settentrione e dal mezzogiorno.

ши пе каре й-а стрынс дин тоате цэриле: де ла рэсэрит ши де ла апус, де ла мязэноапте ши де ла маре.

4 Essi andavano errando nel deserto per vie desolate; non trovavano città da abitare.

Ей прибеӂяу прин пустиу, умблау пе кэй неумблате ши ну гэсяу ничо четате унде сэ поатэ локуи.

5 Affamati e assetati, l’anima veniva meno in loro.

Суферяу де фоаме ши де сете; ле тынжя суфлетул ын ей.

6 Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, ed ei li trasse fuori dalle loro angosce.

Атунч, ын стрымтораря лор, ау стригат кэтре Домнул, ши Ел й-а избэвит дин неказуриле лор;

7 Li condusse per la diritta via perché giungessero a una città da abitare.

й-а кэлэузит пе друмул чел дрепт, ка сэ ажунгэ ынтр-о четате де локуит.

8 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

О, де ар лэуда оамений пе Домнул пентру бунэтатя Луй ши пентру минуниле Луй фацэ де фиий оаменилор!

9 Poich’egli ha saziato l’anima assetata, ed ha ricolmato di beni l’anima affamata.

Кэч Ел а потолит сетя суфлетулуй ынсетат ши а умплут де бунэтэць суфлетул флэмынд.

10 Altri dimoravano in tenebre e in ombra di morte, prigionieri nell’afflizione e nei ferri,

Чей че шедяу ын ынтунерик ши ын умбра морций трэяу легаць ын тикэлошие ши ын фяре,

11 perché s’erano ribellati alle parole di Dio e aveano sprezzato il consiglio dell’Altissimo;

пентру кэ се рэзврэтисерэ ымпотрива кувинтелор луй Думнезеу, пентру кэ несокотисерэ сфатул Челуй Пряыналт.

12 ond’egli abbatté il cuor loro con affanno; essi caddero, e non ci fu alcuno che li soccorresse.

Ел ле-а смерит инима прин суферинцэ: ау кэзут, ши нимень ну й-а ажутат.

13 Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, e li salvò dalle loro angosce;

Атунч, ын стрымтораря лор, ау стригат кэтре Домнул, ши Ел й-а избэвит дин неказуриле лор.

14 li trasse fuori dalle tenebre e dall’ombra di morte, e ruppe i loro legami.

Й-а скос дин ынтунерик ши дин умбра морций ши ле-а рупт легэтуриле.

15 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

О, де ар лэуда оамений пе Домнул пентру бунэтатя Луй ши пентру минуниле Луй фацэ де фиий оаменилор!

16 Poich’egli ha rotte le porte di rame, e ha spezzato le sbarre di ferro.

Кэч Ел а сфэрымат порць де арамэ ши а рупт зэвоаре де фер.

17 Degli stolti erano afflitti per la loro condotta ribelle e per le loro iniquità.

Небуний, прин пуртаря лор виноватэ ши прин нелеӂюириле лор, ажунсесерэ ненорочиць.

18 L’anima loro abborriva ogni cibo, ed eran giunti fino alle porte della morte.

Суфлетул лор се дезгустасе де орьче хранэ ши ерау лынгэ порциле морций.

19 Allora gridarono all’Eterno nella loro distretta, e li salvò dalle loro angosce.

Атунч, ын стрымтораря лор, ау стригат кэтре Домнул, ши Ел й-а избэвит дин неказуриле лор;

20 Mandò la sua parola e li guarì, e li scampò dalla fossa.

а тримис Кувынтул Сэу ши й-а тэмэдуит, ши й-а скэпат де гроапэ.

21 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

О, де ар лэуда оамений пе Домнул пентру бунэтатя Луй ши пентру минуниле Луй фацэ де фиий оаменилор!

22 Offrano sacrifizi di lode, e raccontino le sue opere con giubilo!

Сэ-Й адукэ жертфе де мулцумире ши сэ вестяскэ лукрэриле Луй ку стригэте де букурие.

23 Ecco quelli che scendon nel mare su navi, che trafficano sulle grandi acque;

Чей че се коборысерэ пе маре ын корэбий ши фэчяу негоц пе апеле челе марь,

24 essi veggono le opere dell’Eterno e le sue maraviglie nell’abisso.

ачея ау вэзут лукрэриле Домнулуй ши минуниле Луй ын мижлокул адынкулуй.

25 Poich’egli comanda e fa levare il vento di tempesta, che solleva le onde del mare.

Ел а зис ши а пус сэ суфле фуртуна, каре а ридикат валуриле мэрий.

26 Salgono al cielo, scendono negli abissi; l’anima loro si strugge per l’angoscia.

Се суяу спре черурь, се коборау ын адынк; суфлетул ле ера пердут ын фаца примеждией.

27 Traballano e barcollano come un ubriaco, e tutta la loro saviezza vien meno.

Апукаць де амецялэ, се клэтинау ка ун ом бят ши задарникэ ле ера тоатэ искусинца.

28 Ma, gridando essi all’Eterno nella loro distretta, egli li trae fuori dalle loro angosce.

Атунч, ын стрымтораря лор, ау стригат кэтре Домнул, ши Ел й-а избэвит дин неказуриле лор.

29 Egli muta la tempesta in quiete, e le onde si calmano.

А оприт фуртуна, а адус лиништя ши валуриле с-ау потолит.

30 Essi si rallegrano perché si sono calmate, ed ei li conduce al porto da loro desiderato.

Ей с-ау букурат кэ валуриле с-ау лиништит ши Домнул й-а дус ын лиманул дорит.

31 Celebrino l’Eterno per la sua benignità, e per le sue maraviglie a pro dei figliuoli degli uomini!

О, де ар лэуда оамений пе Домнул пентру бунэтатя Луй ши пентру минуниле Луй фацэ де фиий оаменилор!

32 Lo esaltino nell’assemblea del popolo, e lo lodino nel consiglio degli anziani!

Сэ-Л ыналце ын адунаря попорулуй ши сэ-Л лауде ын адунаря бэтрынилор!

33 Egli cambia i fiumi in deserto, e le fonti dell’acqua in luogo arido;

Ел префаче рыуриле ын пустиу ши извоареле де апэ, ын пэмынт ускат,

34 la terra fertile in pianura di sale, per la malvagità de’ suoi abitanti.

цара родитоаре, ын царэ сэратэ, дин причина рэутэций локуиторилор ей.

35 Egli cambia il deserto in uno stagno, e la terra arida in fonti d’acqua.

Тот Ел префаче пустиул ын яз ши пэмынтул ускат, ын извоаре де апе.

36 Egli fa quivi abitar gli affamati ed essi fondano una città da abitare.

Ашазэ аколо пе чей флэмынзь, ши ей ынтемеязэ о четате ка сэ локуяскэ ын еа;

37 Vi seminano campi e vi piantano vigne, e ne raccolgono frutti abbondanti.

ынсэмынцязэ огоаре, сэдеск вий ши ле кулег роаделе.

38 Egli li benedice talché moltiplicano grandemente, ed egli non lascia scemare il loro bestiame.

Ел ый бинекувынтязэ ши се ынмулцеск неспус ши ну ле ымпуцинязэ вителе.

39 Ma poi sono ridotti a pochi, umiliati per l’oppressione, per l’avversità e gli affanni.

Дакэ сунт ымпуцинаць ши апэсаць прин асуприре, ненорочире ши суферинцэ,

40 Egli spande lo sprezzo sui principi, e li fa errare per deserti senza via;

Ел варсэ диспрецул песте чей марь ши-й фаче сэ прибеӂяскэ прин пустиурь фэрэ друм,

41 ma innalza il povero traendolo dall’afflizione, e fa moltiplicar le famiglie a guisa di gregge.

дар ридикэ пе чел липсит, избэвеште пе чел невояш ши ынмулцеште фамилииле ка пе ниште турме.

42 Gli uomini retti lo vedono e si rallegrano, ed ogni iniquità ha la bocca chiusa.

Оамений фэрэ приханэ вэд лукрул ачеста ши се букурэ, ши орьче нелеӂюире ышь ынкиде гура!

43 Chi è savio osservi queste cose, e consideri la benignità dell’Eterno.

Чине есте ынцелепт, сэ я сяма ла ачесте лукрурь ши сэ фие ку луаре аминте ла бунэтэциле Домнулуй.