Proverbi 12

1 Chi ama la correzione ama la scienza, ma chi odia la riprensione è uno stupido.

Чине юбеште чертаря юбеште штиинца, дар чине урэште мустраря есте прост.

2 L’uomo buono ottiene il favore dell’Eterno, ma l’Eterno condanna l’uomo pien di malizia.

Омул де бине капэтэ бунэвоинца Домнулуй, дар Домнул осындеште пе чел плин де рэутате.

3 L’uomo non diventa stabile con l’empietà, ma la radice dei giusti non sarà mai smossa.

Омул ну се ынтэреште прин рэутате, дар рэдэчина челор неприхэниць ну се ва клэтина.

4 La donna virtuosa è la corona del marito, ma quella che fa vergogna gli è un tarlo nell’ossa.

О фемее чинститэ есте кунуна бэрбатулуй ей, дар чя каре-й фаче рушине есте ка путрегаюл ын оаселе луй.

5 I pensieri dei giusti sono equità, ma i disegni degli empi son frode.

Гындуриле челор неприхэниць ну сунт декыт дрептате, дар сфатуриле челор рэй ну сунт декыт ыншелэчуне.

6 Le parole degli empi insidiano la vita, ma la bocca degli uomini retti procura liberazione.

Кувинтеле челор рэй сунт ниште курсе ка сэ версе сынӂе, дар гура челор фэрэ приханэ ый избэвеште.

7 Gli empi, una volta rovesciati, non sono più, ma la casa dei giusti rimane in piedi.

Чей рэй сунт рэстурнаць ши ну май сунт, дар каса челор неприхэниць рэмыне ын пичоаре!

8 L’uomo è lodato in proporzione del suo senno, ma chi ha il cuore pervertito sarà sprezzato.

Ун ом есте прецуит дупэ мэсура причеперий луй, дар чел ку инима стрикатэ есте диспрецуит.

9 E’ meglio essere in umile stato ed avere un servo, che fare il borioso e mancar di pane.

Май бине сэ фий ынтр-о старе смеритэ ши сэ ай о слугэ декыт сэ фачь пе фудулул ши сэ н-ай че мынка.

10 Il giusto ha cura della vita del suo bestiame, ma le viscere degli empi sono crudeli.

Чел неприхэнит се ындурэ де вите, дар инима челуй рэу есте фэрэ милэ.

11 Chi coltiva la sua terra avrà pane da saziarsi, ma chi va dietro ai fannulloni e privo di senno.

Чине-шь лукрязэ огорул ва авя белшуг де пыне, дар чине умблэ дупэ лукрурь де нимик есте фэрэ минте.

12 L’empio agogna la preda de’ malvagi, ma la radice dei giusti porta il suo frutto.

Чел рэу пофтеште прада челор нелеӂюиць, дар рэдэчина челор неприхэниць родеште.

13 Nel peccato delle labbra sta un’insidia funesta, ma il giusto uscirà dalla distretta.

Ын пэкэтуиря ку бузеле есте о курсэ примеждиоасэ, дар чел неприхэнит скапэ дин буклук.

14 Per il frutto della sua bocca l’uomo è saziato di beni, e ad ognuno è reso secondo l’opera delle sue mani.

Прин родул гурий те сатурь де бунэтэць, ши фиекаре примеште дупэ лукрул мынилор луй.

15 La via dello stolto è diritta agli occhi suoi, ma chi ascolta i consigli è savio.

Каля небунулуй есте фэрэ приханэ ын окий луй, дар ынцелептул аскултэ сфатуриле.

16 Lo stolto lascia scorger subito il suo cruccio, ma chi dissimula un affronto è uomo accorto.

Небунул ындатэ ышь дэ пе фацэ мыния, дар ынцелептул аскунде окара.

17 Chi dice la verità proclama ciò ch’è giusto, ma il falso testimonio parla con inganno.

Чине спуне адевэрул фаче о мэртурисире дряптэ, дар марторул минчинос ворбеште ыншелэчуне.

18 C’è chi, parlando inconsultamente trafigge come spada, ma la lingua de’ savi reca guarigione.

Чине ворбеште ын кип ушуратик рэнеште ка стрэпунӂеря уней сэбий, дар лимба ынцелепцилор адуче виндекаре.

19 Il labbro veridico è stabile in perpetuo, ma la lingua bugiarda non dura che un istante.

Буза каре спуне адевэрул есте ынтэритэ пе вечие, дар лимба минчиноасэ ну стэ декыт о клипэ.

20 L’inganno è nel cuore di chi macchina il male, ma per chi nutre propositi di pace v’è gioia.

Ыншелэтория есте ын инима челор че куӂетэ рэул, дар букурия есте пентру чей че сфэтуеск ла паче.

21 Nessun male incoglie al giusto, ma gli empi son pieni di guai.

Ничо ненорочире ну се ынтымплэ челуй неприхэнит, дар чей рэй сунт нэпэдиць де реле.

22 Le labbra bugiarde sono un abominio per l’Eterno, ma quelli che agiscono con sincerità gli sono graditi.

Бузеле минчиноасе сунт урыте Домнулуй, дар чей че лукрязэ ку адевэр ый сунт плэкуць.

23 L’uomo accorto nasconde quello che sa, ma il cuor degli stolti proclama la loro follia.

Омул ынцелепт ышь аскунде штиинца, дар инима небунилор вестеште небуния.

24 La mano dei diligenti dominerà, ma la pigra sarà tributaria.

Мына челор харничь ва стэпыни, дар мына ленешэ ва плэти бир.

25 Il cordoglio ch’è nel cuore dell’uomo l’abbatte, ma la parola buona lo rallegra.

Нелиништя дин инима омулуй ыл добоарэ, дар о ворбэ бунэ ыл ынвеселеште.

26 Il giusto indica la strada al suo compagno, ma la via degli empi li fa smarrire.

Чел неприхэнит аратэ приетенулуй сэу каля чя бунэ, дар каля челор рэй ый дуче ын рэтэчире.

27 Il pigro non arrostisce la sua caccia, ma la solerzia è per l’uomo un tesoro prezioso.

Ленешул ну-шь фриӂе вынатул, дар комоара де прец а унуй ом есте мунка.

28 Nel sentiero della giustizia sta la vita, e nella via ch’essa traccia non v’è morte.

Пе кэраря неприхэнирий есте вяца ши пе друмул ынсемнат де еа ну есте моарте.