Proverbi 10

1 Proverbi di Salomone. Un figliuol savio rallegra suo padre, ma un figliuolo stolto è il cordoglio di sua madre.

Пилделе луй Соломон. Ун фиу ынцелепт есте букурия татэлуй, дар ун фиу небун есте мыхниря мамей сале.

2 I tesori d’empietà non giovano, ma la giustizia libera dalla morte.

Комориле кыштигате пе недрепт ну фолосеск, дар неприхэниря избэвеште де ла моарте.

3 L’Eterno non permette che il giusto soffra la fame, ma respinge insoddisfatta l’avidità degli empi.

Домнул ну ласэ пе чел неприхэнит сэ суфере де фоаме, дар ындепэртязэ пофта челор рэй.

4 Chi lavora con mano pigra impoverisce, ma la mano dei diligenti fa arricchire.

Чине лукрязэ ку о мынэ ленешэ сэрэчеште, дар мына челор харничь ымбогэцеште.

5 Chi raccoglie nella estate è un figliuolo prudente, ma chi dorme durante la raccolta è un figliuolo che fa vergogna.

Чине стрынӂе вара есте ун ом кибзуит, чине доарме ын тимпул сечератулуй есте ун ом каре фаче рушине.

6 Benedizioni vengono sul capo dei giusti, ma la violenza cuopre la bocca degli empi.

Пе капул челуй неприхэнит сунт бинекувынтэрь, дар гура челор рэй аскунде силничие.

7 La memoria del giusto e in benedizione, ma il nome degli empi marcisce.

Помениря челуй неприхэнит есте бинекувынтатэ, дар нумеле челор рэй путрезеште.

8 Il savio di cuore accetta i precetti, ma lo stolto di labbra va in precipizio.

Чине аре о инимэ ынцеляптэ примеште ынвэцэтуриле, дар чине аре о гурэ несокотитэ се прэпэдеште сингур.

9 Chi cammina nella integrità cammina sicuro, ma chi va per vie tortuose sarà scoperto.

Чине умблэ фэрэ приханэ умблэ фэрэ тямэ, дар чине апукэ пе кэй стрымбе се дэ сингур де гол.

10 Chi ammicca con l’occhio cagiona dolore, e lo stolto di labbra va in precipizio.

Чине клипеште дин окь есте о причинэ де ынтристаре ши чине аре о гурэ несокотитэ се прэпэдеште сингур.

11 La bocca del giusto è una fonte di vita, ma la bocca degli empi nasconde violenza.

Гура челуй неприхэнит есте ун извор де вяцэ, дар гура челор рэй аскунде силничие.

12 L’odio provoca liti, ma l’amore cuopre ogni fallo.

Ура стырнеште чертурь, дар драгостя акоперэ тоате грешелиле.

13 Sulle labbra dell’uomo intelligente si trova la sapienza, ma il bastone è per il dosso di chi è privo di senno.

Пе бузеле омулуй причепут се афлэ ынцелепчуня, дар нуяуа есте пентру спателе челуй фэрэ минте.

14 I savi tengono in serbo la scienza, ma la bocca dello stolto e una rovina imminente.

Ынцелепций пэстрязэ штиинца, дар гура небунулуй есте о пеире апропиятэ.

15 I beni del ricco sono la sua città forte; la rovina de’ poveri è la loro povertà.

Аверя есте о четате ынтэритэ пентру чел богат, дар прэпэдиря челор ненорочиць есте сэрэчия лор.

16 Il lavoro del giusto serve alla vita, le entrate dell’empio servono al peccato.

Чел неприхэнит ышь ынтребуинцязэ кыштигул пентру вяцэ, яр чел рэу ышь ынтребуинцязэ венитул пентру пэкат.

17 Chi tien conto della correzione, segue il cammino della vita; ma chi non fa caso della riprensione si smarrisce.

Чине ышь адуче аминте де чертаре апукэ пе каля веций, дар чел че уйтэ мустраря апукэ пе кэй грешите.

18 Chi dissimula l’odio ha labbra bugiarde, e chi spande la calunnia è uno stolto.

Чине аскунде ура аре бузе минчиноасе ши чине рэспындеште бырфелиле есте ун небун.

19 Nella moltitudine delle parole non manca la colpa, ma chi frena le sue labbra è prudente.

Чине ворбеште мулт ну се поате сэ ну пэкэтуяскэ, дар чел че-шь цине бузеле есте ун ом кибзуит.

20 La lingua del giusto è argento eletto; il cuore degli empi val poco.

Лимба челуй неприхэнит есте арӂинт алес; инима челор рэй есте пуцин лукру.

21 Le labbra del giusto pascono molti, ma gli stolti muoiono per mancanza di senno.

Бузеле челуй неприхэнит ынвиорязэ пе мулць оамень, дар небуний мор фииндкэ н-ау жудекатэ.

22 Quel che fa ricchi è la benedizione dell’Eterno e il tormento che uno si dà non le aggiunge nulla.

Бинекувынтаря Домнулуй ымбогэцеште ши Ел ну ласэ сэ фие урматэ де ничун неказ.

23 Commettere un delitto, per lo stolto, è come uno spasso; tale è la sapienza per l’uomo accorto.

Пентру чел небун есте о плэчере сэ факэ рэул, дар пентру чел ынцелепт есте о плэчере сэ лукрезе ку причепере.

24 All’empio succede quello che teme, ma ai giusti è concesso quel che desiderano.

Челуй рэу, де че се теме, ачея и се ынтымплэ, дар челор неприхэниць ли се ымплинеште доринца.

25 Come procella che passa, l’empio non è più, ma il giusto ha un fondamento eterno.

Кум трече выртежул, аша пере чел рэу, дар чел неприхэнит аре темелий вешниче.

26 Come l’aceto ai denti e il fumo agli occhi, così è il pigro per chi lo manda.

Кум есте оцетул пентру динць ши фумул пентру окь, аша есте ленешул пентру чел че-л тримите.

27 Il timor dell’Eterno accresce i giorni ma gli anni degli empi saranno accorciati.

Фрика де Домнул лунӂеште зилеле, дар аний челуй рэу сунт скуртаць.

28 L’aspettazione dei giusti è letizia, ma la speranza degli empi perirà.

Аштептаря челор неприхэниць ну ва фи декыт букурие, дар нэдеждя челор рэй ва пери.

29 La via dell’Eterno è una fortezza per l’uomo integro, ma una rovina per gli operatori d’iniquità.

Каля Домнулуй есте ун зид де апэраре пентру чел невиноват, дар есте о топение пентру чей че фак рэул.

30 Il giusto non sarà mai smosso, ma gli empi non abiteranno la terra.

Чел неприхэнит ну се ва клэтина ничодатэ, дар чей рэй ну вор локуи ын царэ.

31 La bocca del giusto sgorga sapienza, ma la lingua perversa sarà soppressa.

Гура челуй неприхэнит скоате ынцелепчуне, дар лимба стрикатэ ва фи нимичитэ.

32 Le labbra del giusto conoscono ciò che è grato, ma la bocca degli empi e piena di perversità.

Бузеле челуй неприхэнит штиу сэ ворбяскэ лукрурь плэкуте, дар гура челор рэй спуне рэутэць.