Michea 6

1 Deh, ascoltate ciò che dice l’Eterno: Lèvati, perora davanti a questi monti, e odano i colli la tua voce!

Аскултаць дар че зиче Домнул: „Скоалэ-те, жудекэ-те ынаинтя мунцилор ши дялуриле сэ-ць аудэ гласул!…

2 Ascoltate, o monti, la causa dell’Eterno, e voi, saldi fondamenti della terra! poiché l’Eterno ha una causa col suo popolo, e vuol discutere con Israele.

Аскултаць, мунць, причина Домнулуй ши луаць аминте, темелий тарь але пэмынтулуй! Кэч Домнул аре о жудекатэ ку попорул Сэу ши вря сэ Се жудече ку Исраел.

3 Popolo mio, che t’ho io fatto? In che t’ho io travagliato? Testimonia pure contro di me!

Попорул Меу, че ць-ам фэкут ши ку че те-ам остенит? Рэспунде-Мь!

4 Poiché io ti trassi fuori dal paese d’Egitto, ti redensi dalla casa di schiavitù, mandai davanti a te Mosè, Aaronne e Maria.

Кэч те-ам скос дин цара Еӂиптулуй, те-ам избэвит дин каса робией ши ам тримис ынаинтя та пе Мойсе, Аарон ши Мария!

5 O popolo mio, ricorda dunque quel che Balak, re di Moab, macchinava, e che cosa gli rispose Balaam, figliuolo di Beor, da Sittim a Ghilgal, affinché tu riconosca il giusto procedere dell’Eterno.

Попорул Меу, аду-ць аминте че плэнуя Балак, ымпэратул Моабулуй, ши че й-а рэспунс Балаам, фиул луй Беор, ши че с-а ынтымплат дин Ситим пынэ ла Гилгал, ка сэ куношть бинефачериле Домнулуй!”

6 “Con che verrò io davanti all’Eterno e m’inchinerò davanti all’Iddio eccelso? Verrò io davanti a lui con degli olocausti, con de’ vitelli d’un anno?

Ку че вой ынтымпина пе Домнул ши ку че мэ вой плека ынаинтя Думнезеулуй челуй Пряыналт? Ыл вой ынтымпина оаре ку ардерь-де-тот, ку вицей де ун ан?

7 L’Eterno gradirà egli le migliaia de’ montoni, le miriadi dei rivi d’olio? Darò il mio primogenito per la mia trasgressione? Il frutto delle mie viscere per il peccato dell’anima mia?”

Дар примеште Домнул оаре мий де бербечь сау зечь де мий де рыурь де унтделемн? Сэ дау еу пентру фэрэделеӂиле меле пе ынтыюл меу нэскут, родул трупулуй меу, пентру пэкатул суфлетулуй меу?

8 O uomo, egli t’ha fatto conoscere ciò ch’è bene; e che altro richiede da te l’Eterno, se non che tu pratichi ciò ch’è giusto, che tu ami la misericordia, e cammini umilmente col tuo Dio?

Ци с-а арэтат, омуле, че есте бине! Ши че алта чере Домнул де ла тине декыт сэ фачь дрептате, сэ юбешть мила ши сэ умбли смерит ку Думнезеул тэу?

9 La voce dell’Eterno grida alla città, (e chi ha senno avrà riguardo al suo nome): Ascoltate la verga, e colui che l’ha fatta venire!

Гласул Домнулуй стригэ четэций ши омул ынцелепт се теме де Нумеле Тэу. „Аскултаць педяпса ши пе Чел че о тримите!

10 Vi son eglino ancora, nella casa dell’empio, dei tesori empiamente acquistati, e l’efa scarso, c’è cosa abominevole?

Май сунт ын каса челуй рэу коморь нелеӂюите ши блестемата ефэ микэ?

11 Sarei io puro se tollerassi bilance false e il sacchetto dai pesi frodolenti?

Пот сокоти Еу курат пе чел че аре о кумпэнэ недряптэ ши греутэць стрымбе ын сак?

12 Poiché i ricchi della città son pieni di violenza, i suoi abitanti proferiscono menzogne, e la loro lingua non è che frode nella loro bocca.

Пентру кэ богаций луй сунт плинь де силничие, локуиторий луй спун минчунь ши лимба лор есте нумай ыншелэторие ын гура лор,

13 Perciò anch’io ti colpirò, e ti produrrò gravi ferite, ti desolerò a motivo de’ tuoi peccati.

де ачея, ши Еу те вой лови ку суферинцэ, те вой пустии пентру пэкателе тале.

14 Tu mangerai, ma non sarai saziato, e l’inanizione rimarrà dentro di te; porterai via, ma non salverai, e ciò che avrai salvato, lo darò in balìa della spada.

Вей мынка, ши тот ну те вей сэтура, чи фоамя ва рэмыне ын тине; че вей луа динаинтя врэжмашулуй ну вей скэпа, кэч че вей скэпа, вой да прадэ сабией.

15 Tu seminerai, ma non mieterai; pigerai le ulive, ma non t’ungerai d’olio; spremerai il mosto, ma non berrai il vino.

Вей семэна, дар ну вей сечера; вей стоарче мэслине, дар ну те вей унӂе ку унтделемнул лор; вей фаче муст, дар ну вей бя вин!

16 Si osservano con cura gli statuti d’Omri, e tutte le pratiche della casa d’Achab, e voi camminate seguendo i loro consigli, perch’io abbandoni te alla desolazione e i tuoi abitanti ai fischi! E voi porterete l’obbrobrio del mio popolo!

Кэч ей пэзеск тоате орындуириле луй Омри ши лукрязэ токмай кум а лукрат каса луй Ахаб ши умблэ дупэ сфатуриле лор, де ачея те вой фаче де поминэ, ыць вой фаче локуиторий де батжокурэ ши вей пурта окара попорулуй Меу.”