Marco 12
1 E prese a dir loro in parabole: Un uomo piantò una vigna e le fece attorno una siepe e vi scavò un luogo da spremer l’uva e vi edificò una torre; l’allogò a de’ lavoratori, e se ne andò in viaggio.
અનન્તરં યીશુ ર્દૃષ્ટાન્તેન તેભ્યઃ કથયિતુમારેભે, કશ્ચિદેકો દ્રાક્ષાક્ષેત્રં વિધાય તચ્ચતુર્દિક્ષુ વારણીં કૃત્વા તન્મધ્યે દ્રાક્ષાપેષણકુણ્ડમ્ અખનત્, તથા તસ્ય ગડમપિ નિર્મ્મિતવાન્ તતસ્તત્ક્ષેત્રં કૃષીવલેષુ સમર્પ્ય દૂરદેશં જગામ|
2 E a suo tempo mandò a que’ lavoratori un servitore per ricevere da loro de’ frutti della vigna.
તદનન્તરં ફલકાલે કૃષીવલેભ્યો દ્રાક્ષાક્ષેત્રફલાનિ પ્રાપ્તું તેષાં સવિધે ભૃત્યમ્ એકં પ્રાહિણોત્|
3 Ma essi, presolo, lo batterono e lo rimandarono a vuoto.
કિન્તુ કૃષીવલાસ્તં ધૃત્વા પ્રહૃત્ય રિક્તહસ્તં વિસસૃજુઃ|
4 Ed egli di nuovo mandò loro un altro servitore; e anche lui ferirono nel capo e vituperarono.
તતઃ સ પુનરન્યમેકં ભૃત્યં પ્રષયામાસ, કિન્તુ તે કૃષીવલાઃ પાષાણાઘાતૈસ્તસ્ય શિરો ભઙ્ક્ત્વા સાપમાનં તં વ્યસર્જન્|
5 Ed egli ne mandò un altro, e anche quello uccisero; e poi molti altri, de’ quali alcuni batterono ed alcuni uccisero.
તતઃ પરં સોપરં દાસં પ્રાહિણોત્ તદા તે તં જઘ્નુઃ, એવમ્ અનેકેષાં કસ્યચિત્ પ્રહારઃ કસ્યચિદ્ વધશ્ચ તૈઃ કૃતઃ|
6 Aveva ancora un unico figliuolo diletto; e quello mandò loro per ultimo, dicendo: Avranno rispetto al mio figliuolo.
તતઃ પરં મયા સ્વપુત્રે પ્રહિતે તે તમવશ્યં સમ્મંસ્યન્તે, ઇત્યુક્ત્વાવશેષે તેષાં સન્નિધૌ નિજપ્રિયમ્ અદ્વિતીયં પુત્રં પ્રેષયામાસ|
7 Ma que’ lavoratori dissero fra loro: Costui è l’erede; venite, uccidiamolo, e l’eredità sarà nostra.
કિન્તુ કૃષીવલાઃ પરસ્પરં જગદુઃ, એષ ઉત્તરાધિકારી, આગચ્છત વયમેનં હન્મસ્તથા કૃતે ઽધિકારોયમ્ અસ્માકં ભવિષ્યતિ|
8 E presolo, l’uccisero, e lo gettarono fuor dalla vigna.
તતસ્તં ધૃત્વા હત્વા દ્રાક્ષાક્ષેત્રાદ્ બહિઃ પ્રાક્ષિપન્|
9 Che farà dunque il padrone della vigna? Egli verrà e distruggerà quei lavoratori, e darà la vigna ad altri.
અનેનાસૌ દ્રાક્ષાક્ષેત્રપતિઃ કિં કરિષ્યતિ? સ એત્ય તાન્ કૃષીવલાન્ સંહત્ય તત્ક્ષેત્રમ્ અન્યેષુ કૃષીવલેષુ સમર્પયિષ્યતિ|
10 Non avete voi neppur letta questa Scrittura: La pietra che gli edificatori hanno riprovata, è quella che è divenuta pietra angolare;
અપરઞ્ચ, "સ્થપતયઃ કરિષ્યન્તિ ગ્રાવાણં યન્તુ તુચ્છકં| પ્રાધાનપ્રસ્તરઃ કોણે સ એવ સંભવિષ્યતિ|
11 ciò è stato fatto dal Signore, ed è cosa maravigliosa agli occhi nostri?
એતત્ કર્મ્મ પરેશસ્યાંદ્ભુતં નો દૃષ્ટિતો ભવેત્|| " ઇમાં શાસ્ત્રીયાં લિપિં યૂયં કિં નાપાઠિષ્ટ?
12 Ed essi cercavano di pigliarlo, ma temettero la moltitudine; perché si avvidero bene ch’egli aveva detto quella parabola per loro. E lasciatolo, se ne andarono.
તદાનીં સ તાનુદ્દિશ્ય તાં દૃષ્ટાન્તકથાં કથિતવાન્, ત ઇત્થં બુદ્વ્વા તં ધર્ત્તામુદ્યતાઃ, કિન્તુ લોકેભ્યો બિભ્યુઃ, તદનન્તરં તે તં વિહાય વવ્રજુઃ|
13 E gli mandarono alcuni dei Farisei e degli Erodiani per coglierlo in parole.
અપરઞ્ચ તે તસ્ય વાક્યદોષં ધર્ત્તાં કતિપયાન્ ફિરૂશિનો હેરોદીયાંશ્ચ લોકાન્ તદન્તિકં પ્રેષયામાસુઃ|
14 Ed essi, venuti, gli dissero: Maestro, noi sappiamo che tu sei verace, e che non ti curi d’alcuno, perché non guardi all’apparenza delle persone, ma insegni la via di Dio secondo verità. E’ egli lecito pagare il tributo a Cesare o no? Dobbiamo darlo o non darlo?
ત આગત્ય તમવદન્, હે ગુરો ભવાન્ તથ્યભાષી કસ્યાપ્યનુરોધં ન મન્યતે, પક્ષપાતઞ્ચ ન કરોતિ, યથાર્થત ઈશ્વરીયં માર્ગં દર્શયતિ વયમેતત્ પ્રજાનીમઃ, કૈસરાય કરો દેયો ન વાં? વયં દાસ્યામો ન વા?
15 Ma egli, conosciuta la loro ipocrisia, disse loro: Perché mi tentante? Portatemi un denaro, ch’io lo vegga.
કિન્તુ સ તેષાં કપટં જ્ઞાત્વા જગાદ, કુતો માં પરીક્ષધ્વે? એકં મુદ્રાપાદં સમાનીય માં દર્શયત|
16 Ed essi glielo portarono. Ed egli disse loro: Di chi è questa effigie e questa iscrizione? Essi gli dissero:
તદા તૈરેકસ્મિન્ મુદ્રાપાદે સમાનીતે સ તાન્ પપ્રચ્છ, અત્ર લિખિતં નામ મૂર્ત્તિ ર્વા કસ્ય? તે પ્રત્યૂચુઃ, કૈસરસ્ય|
17 Di Cesare. Allora Gesù disse loro: Rendete a Cesare quel ch’è di Cesare, e a Dio quel ch’è di Dio. Ed essi si maravigliarono di lui.
તદા યીશુરવદત્ તર્હિ કૈસરસ્ય દ્રવ્યાણિ કૈસરાય દત્ત, ઈશ્વરસ્ય દ્રવ્યાણિ તુ ઈશ્વરાય દત્ત; તતસ્તે વિસ્મયં મેનિરે|
18 Poi vennero a lui de’ Sadducei, i quali dicono che non v’è risurrezione, e gli domandarono:
અથ મૃતાનામુત્થાનં યે ન મન્યન્તે તે સિદૂકિનો યીશોઃ સમીપમાગત્ય તં પપ્રચ્છુઃ;
19 Maestro, Mosè ci lasciò scritto che se il fratello di uno muore e lascia moglie senza figliuoli, il fratello ne prenda la moglie e susciti progenie a suo fratello.
હે ગુરો કશ્ચિજ્જનો યદિ નિઃસન્તતિઃ સન્ ભાર્ય્યાયાં સત્યાં મ્રિયતે તર્હિ તસ્ય ભ્રાતા તસ્ય ભાર્ય્યાં ગૃહીત્વા ભ્રાતુ ર્વંશોત્પત્તિં કરિષ્યતિ, વ્યવસ્થામિમાં મૂસા અસ્માન્ પ્રતિ વ્યલિખત્|
20 Or v’erano sette fratelli. Il primo prese moglie; e morendo, non lasciò progenie.
કિન્તુ કેચિત્ સપ્ત ભ્રાતર આસન્, તતસ્તેષાં જ્યેષ્ઠભ્રાતા વિવહ્ય નિઃસન્તતિઃ સન્ અમ્રિયત|
21 E il secondo la prese e morì senza lasciare progenie.
તતો દ્વિતીયો ભ્રાતા તાં સ્ત્રિયમગૃહણત્ કિન્તુ સોપિ નિઃસન્તતિઃ સન્ અમ્રિયત; અથ તૃતીયોપિ ભ્રાતા તાદૃશોભવત્|
22 Così il terzo. E i sette non lasciarono progenie. Infine, dopo tutti, morì anche la donna.
ઇત્થં સપ્તૈવ ભ્રાતરસ્તાં સ્ત્રિયં ગૃહીત્વા નિઃસન્તાનાઃ સન્તોઽમ્રિયન્ત, સર્વ્વશેષે સાપિ સ્ત્રી મ્રિયતે સ્મ|
23 nella risurrezione, quando saranno risuscitati, di chi di loro sarà ella moglie? Poiché tutti i sette l’hanno avuta per moglie.
અથ મૃતાનામુત્થાનકાલે યદા ત ઉત્થાસ્યન્તિ તદા તેષાં કસ્ય ભાર્ય્યા સા ભવિષ્યતિ? યતસ્તે સપ્તૈવ તાં વ્યવહન્|
24 Gesù disse loro: Non errate voi per questo, che non conoscete le Scritture né la potenza di Dio?
તતો યીશુઃ પ્રત્યુવાચ શાસ્ત્રમ્ ઈશ્વરશક્તિઞ્ચ યૂયમજ્ઞાત્વા કિમભ્રામ્યત ન?
25 Poiché quando gli uomini risuscitano dai morti, né prendono né dànno moglie, ma son come angeli ne’ cieli.
મૃતલોકાનામુત્થાનં સતિ તે ન વિવહન્તિ વાગ્દત્તા અપિ ન ભવન્તિ, કિન્તુ સ્વર્ગીયદૂતાનાં સદૃશા ભવન્તિ|
26 Quando poi ai morti ed alla loro risurrezione, non avete voi letto nel libro di Mosè, nel passo del “pruno”, come Dio gli parlò dicendo: Io sono l’Iddio d’Abramo e l’Iddio d’Isacco e l’Iddio di Giacobbe?
પુનશ્ચ "અહમ્ ઇબ્રાહીમ ઈશ્વર ઇસ્હાક ઈશ્વરો યાકૂબશ્ચેશ્વરઃ" યામિમાં કથાં સ્તમ્બમધ્યે તિષ્ઠન્ ઈશ્વરો મૂસામવાદીત્ મૃતાનામુત્થાનાર્થે સા કથા મૂસાલિખિતે પુસ્તકે કિં યુષ્માભિ ર્નાપાઠિ?
27 Egli non è un Dio di morti, ma di viventi. Voi errate grandemente.
ઈશ્વરો જીવતાં પ્રભુઃ કિન્તુ મૃતાનાં પ્રભુ ર્ન ભવતિ, તસ્માદ્ધેતો ર્યૂયં મહાભ્રમેણ તિષ્ઠથ|
28 Or uno degli scribi che li aveva uditi discutere, visto ch’egli aveva loro ben risposto, si accostò e gli domandò: Qual è il comandamento primo fra tutti?
એતર્હિ એકોધ્યાપક એત્ય તેષામિત્થં વિચારં શુશ્રાવ; યીશુસ્તેષાં વાક્યસ્ય સદુત્તરં દત્તવાન્ ઇતિ બુદ્વ્વા તં પૃષ્ટવાન્ સર્વ્વાસામ્ આજ્ઞાનાં કા શ્રેષ્ઠા? તતો યીશુઃ પ્રત્યુવાચ,
29 Gesù rispose: Il primo è: Ascolta, Israele: Il Signore Iddio nostro è l’unico Signore:
"હે ઇસ્રાયેલ્લોકા અવધત્ત, અસ્માકં પ્રભુઃ પરમેશ્વર એક એવ,
30 ama dunque il Signore Iddio tuo con tutto il tuo cuore e con tutta l’anima tua e con tutta la mente tua e con tutta la forza tua.
યૂયં સર્વ્વન્તઃકરણૈઃ સર્વ્વપ્રાણૈઃ સર્વ્વચિત્તૈઃ સર્વ્વશક્તિભિશ્ચ તસ્મિન્ પ્રભૌ પરમેશ્વરે પ્રીયધ્વં," ઇત્યાજ્ઞા શ્રેષ્ઠા|
31 Il secondo è questo: Ama il tuo prossimo come te stesso. Non v’è alcun altro comandamento maggiore di questi.
તથા "સ્વપ્રતિવાસિનિ સ્વવત્ પ્રેમ કુરુધ્વં," એષા યા દ્વિતીયાજ્ઞા સા તાદૃશી; એતાભ્યાં દ્વાભ્યામ્ આજ્ઞાભ્યામ્ અન્યા કાપ્યાજ્ઞા શ્રેષ્ઠા નાસ્તિ|
32 E lo scriba gli disse: Maestro, ben hai detto secondo verità che v’è un Dio solo e che fuor di lui non ve n’è alcun altro;
તદા સોધ્યાપકસ્તમવદત્, હે ગુરો સત્યં ભવાન્ યથાર્થં પ્રોક્તવાન્ યત એકસ્માદ્ ઈશ્વરાદ્ અન્યો દ્વિતીય ઈશ્વરો નાસ્તિ;
33 e che amarlo con tutto il cuore, con tutto l’intelletto e con tutta la forza e amare il prossimo come te stesso, è assai più che tutti gli olocausti e i sacrifici.
અપરં સર્વ્વાન્તઃકરણૈઃ સર્વ્વપ્રાણૈઃ સર્વ્વચિત્તૈઃ સર્વ્વશક્તિભિશ્ચ ઈશ્વરે પ્રેમકરણં તથા સ્વમીપવાસિનિ સ્વવત્ પ્રેમકરણઞ્ચ સર્વ્વેભ્યો હોમબલિદાનાદિભ્યઃ શ્રષ્ઠં ભવતિ|
34 E Gesù, vedendo ch’egli avea risposto avvedutamente, gli disse: Tu non sei lontano dal regno di Dio. E niuno ardiva più interrogarlo.
તતો યીશુઃ સુબુદ્ધેરિવ તસ્યેદમ્ ઉત્તરં શ્રુત્વા તં ભાષિતવાન્ ત્વમીશ્વરસ્ય રાજ્યાન્ન દૂરોસિ| ઇતઃ પરં તેન સહ કસ્યાપિ વાક્યસ્ય વિચારં કર્ત્તાં કસ્યાપિ પ્રગલ્ભતા ન જાતા|
35 E Gesù, insegnando nel tempio, prese a dire: Come dicono gli scribi che il Cristo è figliuolo di Davide?
અનન્તરં મધ્યેમન્દિરમ્ ઉપદિશન્ યીશુરિમં પ્રશ્નં ચકાર, અધ્યાપકા અભિષિક્તં (તારકં) કુતો દાયૂદઃ સન્તાનં વદન્તિ?
36 Davide stesso ha detto, per lo Spirito Santo: Il Signore ha detto al mio Signore: Siedi alla mia destra, finché io abbia posto i tuoi nemici per sgabello dei tuoi piedi.
સ્વયં દાયૂદ્ પવિત્રસ્યાત્મન આવેશેનેદં કથયામાસ| યથા| "મમ પ્રભુમિદં વાક્યવદત્ પરમેશ્વરઃ| તવ શત્રૂનહં યાવત્ પાદપીઠં કરોમિ ન| તાવત્ કાલં મદીયે ત્વં દક્ષપાર્શ્વ્ ઉપાવિશ| "
37 Davide stesso lo chiama Signore; e onde viene ch’egli è suo figliuolo? E la massa del popolo l’ascoltava con piacere.
યદિ દાયૂદ્ તં પ્રભૂં વદતિ તર્હિ કથં સ તસ્ય સન્તાનો ભવિતુમર્હતિ? ઇતરે લોકાસ્તત્કથાં શ્રુત્વાનનન્દુઃ|
38 E diceva nel suo insegnamento: Guardatevi dagli scribi, i quali amano passeggiare in lunghe vesti, ed esser salutati nelle piazze,
તદાનીં સ તાનુપદિશ્ય કથિતવાન્ યે નરા દીર્ઘપરિધેયાનિ હટ્ટે વિપનૌ ચ
39 ed avere i primi seggi nelle sinagoghe e i primi posti ne’ conviti;
લોકકૃતનમસ્કારાન્ ભજનગૃહે પ્રધાનાસનાનિ ભોજનકાલે પ્રધાનસ્થાનાનિ ચ કાઙ્ક્ષન્તે;
40 essi che divorano le case delle vedove, e fanno per apparenza lunghe orazioni. Costoro riceveranno una maggiore condanna.
વિધવાનાં સર્વ્વસ્વં ગ્રસિત્વા છલાદ્ દીર્ઘકાલં પ્રાર્થયન્તે તેભ્ય ઉપાધ્યાયેભ્યઃ સાવધાના ભવત; તેઽધિકતરાન્ દણ્ડાન્ પ્રાપ્સ્યન્તિ|
41 E postosi a sedere dirimpetto alla cassa delle offerte, stava guardando come la gente gettava danaro nella cassa; e molti ricchi ne gettavano assai.
તદનન્તરં લોકા ભાણ્ડાગારે મુદ્રા યથા નિક્ષિપન્તિ ભાણ્ડાગારસ્ય સમ્મુખે સમુપવિશ્ય યીશુસ્તદવલુલોક; તદાનીં બહવો ધનિનસ્તસ્ય મધ્યે બહૂનિ ધનાનિ નિરક્ષિપન્|
42 E venuta una povera vedova, vi gettò due spiccioli che fanno un quarto di soldo.
પશ્ચાદ્ એકા દરિદ્રા વિધવા સમાગત્ય દ્વિપણમૂલ્યાં મુદ્રૈકાં તત્ર નિરક્ષિપત્|
43 E Gesù, chiamati a se i suoi discepoli, disse loro: in verità io vi dico che questa povera vedova ha gettato nella cassa delle offerte più di tutti gli altri;
તદા યીશુઃ શિષ્યાન્ આહૂય કથિતવાન્ યુષ્માનહં યથાર્થં વદામિ યે યે ભાણ્ડાગારેઽસ્મિન ધનાનિ નિઃક્ષિપન્તિ સ્મ તેભ્યઃ સર્વ્વેભ્ય ઇયં વિધવા દરિદ્રાધિકમ્ નિઃક્ષિપતિ સ્મ|
44 poiché tutti han gettato del superfluo; ma costei, del suo necessario, vi ha gettato tutto ciò che possedeva, tutto quanto avea per vivere.
યતસ્તે પ્રભૂતધનસ્ય કિઞ્ચિત્ નિરક્ષિપન્ કિન્તુ દીનેયં સ્વદિનયાપનયોગ્યં કિઞ્ચિદપિ ન સ્થાપયિત્વા સર્વ્વસ્વં નિરક્ષિપત્|
