Malachia 2

1 E ora, questo comandamento è per voi, o sacerdoti!

Акум, кэтре вой се ындряптэ порунка ачаста, преоцилор!

2 Se non date ascolto, se non prendete a cuore di dar gloria al mio nome, dice l’Eterno degli eserciti, io manderò su voi la maledizione, e maledirò le vostre benedizioni; sì, già le ho maledette perché non prendete la cosa a cuore.

Дакэ ну вець аскулта, дакэ ну вэ вець пуне инима ка сэ даць славэ Нумелуй Меу”, зиче Домнул оштирилор, „вой арунка ын вой блестемул ши вой блестема бинекувынтэриле воастре; да, ле-ам ши блестемат, пентру кэ н-авець пе инимэ порунка Мя.

3 Ecco, io sgriderò le vostre semente perché non producano, vi getterò degli escrementi in faccia, gli escrementi delle vittime offerte nelle vostre feste, e voi sarete portati fuori con essi.

Ятэ, вэ вой нимичи сэмынца ши вэ вой арунка балега ын фацэ, балега вителор пе каре ле жертфиць, ши вець фи луаць ымпреунэ ку еле.

4 Allora saprete ch’io v’ho mandato questo comandamento affinché il mio patto con Levi sussista, dice l’Eterno degli eserciti.

Вець шти атунч кэ Еу в-ам дат порунка ачаста, пентру ка легэмынтул Меу ку Леви сэ рэмынэ ын пичоаре”, зиче Домнул оштирилор.

5 Il mio patto con lui era un patto di vita e di pace, cose ch’io gli detti, perché mi temesse; ed ei mi temette, e tremò dinanzi al mio nome.

„Легэмынтул Меу ку ел ера ун легэмынт де вяцэ ши де паче. И л-ам дат ка сэ се тямэ де Мине, ши ел с-а темут де Мине, а тремурат де Нумеле Меу.

6 La legge di verità era nella sua bocca, e non si trovava perversità sulle sue labbra; camminava con me nella pace e nella rettitudine, e molti ne ritrasse dall’iniquità.

Леӂя адевэрулуй ера ын гура луй ши ну с-а гэсит нимик нелеӂюит пе бузеле луй; а умблат ку Мине ын паче ши ын неприхэнире ши пе мулць й-а абэтут де ла рэу.

7 Poiché le labbra del sacerdote son le guardiane della scienza, e dalla sua bocca uno cerca la legge, perch’egli è il messaggero dell’Eterno degli eserciti.

Кэч бузеле преотулуй требуе сэ пэзяскэ штиинца ши дин гура луй се аштяптэ ынвэцэтурэ, пентру кэ ел есте ун сол ал Домнулуй оштирилор.

8 Ma voi vi siete sviati, avete fatto intoppar molti nella legge, avete violato il patto di Levi, dice l’Eterno degli eserciti.

Дар вой в-аць абэтут дин кале, аць фэкут дин Леӂе ун прилеж де кэдере пентру мулць ши аць кэлкат легэмынтул луй Леви”, зиче Домнул оштирилор.

9 E io pure vi rendo spregevoli e abietti agli occhi di tutto il popolo, perché non osservate le mie vie, e avete de’ riguardi personali quando applicate la legge.

„Де ачея ши Еу вэ вой фаче сэ фиць диспрецуиць ши ынжосиць ынаинтя ынтрегулуй попор, пентру кэ н-аць пэзит кэиле Меле, чи кэутаць ла фаца оаменилор кынд тэлмэчиць Леӂя.”

10 Non abbiam noi tutti uno stesso padre? Non ci ha creati uno stesso Dio? Perché dunque siamo perfidi l’uno verso l’altro profanando il patto dei nostri padri?

Н-авем тоць ун сингур Татэ? Ну не-а фэкут ун сингур Думнезеу? Пентру че дар сунтем аша де некрединчошь унул фацэ де алтул, пынгэринд астфел легэмынтул пэринцилор ноштри?

11 Giuda agisce perfidamente, e l’abominazione si commette in Israele e in Gerusalemme; perché Giuda profana ciò ch’è santo all’Eterno, ciò ch’Egli ama, e sposa figliuole di dèi stranieri.

Иуда с-а арэтат некрединчос ши ын Иуда ши ла Иерусалим с-а сэвыршит о урычуне; фииндкэ Иуда а спуркат че есте ынкинат Домнулуй, че юбеште Домнул, ши с-а унит ку фийка унуй думнезеу стрэин.

12 A colui che fa questo l’Eterno sterminerà dalle tende di Giacobbe chi veglia e chi risponde, e chi offre l’oblazione all’Eterno degli eserciti!

Домнул ва нимичи пе омул каре а фэкут лукрул ачеста, пе чел че вегязэ ши рэспунде, ыл ва нимичи дин кортуриле луй Иаков ши ва нимичи пе чел че адуче ун дар де мынкаре Домнулуй оштирилор.

13 Ed ecco un’altra cosa che voi fate: coprite l’altare dell’Eterno di lacrime, di pianto e di gemiti, in guisa ch’egli non bada più alle offerte e non le accetta con gradimento dalle vostre mani.

Ятэ акум че май фачець: Акопериць ку лакримь алтарул Домнулуй, ку плынсете ши ӂемете, аша ынкыт Ел ну май каутэ ла даруриле де мынкаре ши ну май поате прими нимик дин мыниле воастре.

14 Eppure dite: “Perché?” Perché l’Eterno è testimonio fra te e la moglie della tue giovinezza, verso la quali ti conduci perfidamente, bench’ella sia la tua compagna, la moglie alla quale sei legato da un patto.

Ши дакэ ынтребаць: „Пентру че?” Пентру кэ Домнул а фост мартор ынтре тине ши неваста дин тинереця та, кэрея акум ну-й ешть крединчос, мэкар кэ есте товарэша ши неваста ку каре ай ынкеят легэмынт!

15 Ma, direte voi, non ve n’è uno che fece così? E nondimeno, lo spirito rimase in lui. Ma perché quell’uno lo fece? Perché cercava la progenie promessagli da Dio. Badate dunque allo spirito vostro, e niuno agisca perfidamente verso la moglie della sua giovinezza.

Ну не-а дат Унул сингур, Думнезеу, суфларя де вяцэ ши не-а пэстрат-о? Ши че чере ачел Унул сингур? Сэмынцэ думнезеяскэ! Луаць сяма дар ын минтя воастрэ ши ничунул сэ ну фие некрединчос невестей дин тинереця луй!

16 Poiché io odio il ripudio, dice l’Eterno, l’Iddio d’Israele; e chi ripudia copre di violenza la sua veste, dice l’Eterno degli eserciti. Badate dunque allo spirito vostro, e non agite perfidamente.

„Кэч Еу урэск деспэрциря ын кэсэторие”, зиче Домнул Думнезеул луй Исраел, „ши пе чел че ышь акоперэ хайна ку силничие”, зиче Домнул оштирилор. „Де ачея, луаць сяма ын минтя воастрэ ши ну фиць некрединчошь!”

17 Voi stancate l’Eterno con le vostre parole, eppur dite: “In che lo stanchiamo noi?” In questo, che dite: “Chiunque fa il male è gradito all’Eterno, il quale prende piacere in lui!” o quando dite: “Dov’è l’Iddio di giustizia?”

Вой обосиць пе Домнул прин кувинтеле воастре ши май ынтребаць: „Ку че Л-ам обосит?” Прин фаптул кэ зичець: „Орьчине фаче рэу есте бун ынаинтя Домнулуй ши де ел аре плэчере!” Сау: „Унде есте Думнезеул дрептэций?”