Luca 1
1 Poiché molti hanno intrapreso ad ordinare una narrazione de’ fatti che si son compiuti tra noi,
Будући да многи почеше описивати догађаје који се испунише међу нама,
2 secondo che ce li hanno tramandati quelli che da principio ne furono testimoni oculari e che divennero ministri della Parola,
Као што нам предаше који испрва сами видеше и слуге речи бише:
3 è parso bene anche, a me dopo essermi accuratamente informato d’ogni cosa dall’origine, di scrivertene per ordine, o eccellentissimo Teofilo,
Намислих и ја, испитавши све од почетка, по реду писати теби, честити Теофиле,
4 affinché tu riconosca la certezza delle cose che ti sono state insegnate.
Да познаш темељ оних речи којима си се научио.
5 Ai dì d’Erode, re della Giudea, v’era un certo sacerdote di nome Zaccaria, della muta di Abia; e sua moglie era delle figliuole d’Aronne e si chiamava Elisabetta.
У време Ирода цара јудејског беше неки свештеник од реда Авијиног, по имену Зарија, и жена његова од племена Ароновог, по имену Јелисавета.
6 Or erano ambedue giusti nel cospetto di Dio, camminando irreprensibili in tutti i comandamenti e precetti del Signore.
А беху обоје праведни пред Богом, и живљаху у свему по заповестима и уредбама Господњим без мане.
7 E non aveano figliuoli, perché Elisabetta era sterile, ed erano ambedue avanzati in età.
И не имаху деце; јер Јелисавета беше нероткиња, и беху обоје већ стари.
8 Or avvenne che esercitando Zaccaria il sacerdozio dinanzi a Dio nell’ordine della sua muta,
И догоди се, кад он служаше по свом реду пред Богом,
9 secondo l’usanza del sacerdozio, gli toccò a sorte d’entrar Del tempio del Signore per offrirvi il profumo;
Да по обичају свештенства дође на њега да изиђе у цркву Господњу да кади.
10 e tutta la moltitudine del popolo stava di fuori in preghiera nell’ora del profumo.
И све мноштво народа беше напољу и мољаше се Богу у време кађења.
11 E gli apparve un angelo del Signore, ritto alla destra dell’altare de’ profumi.
А њему се показа анђео Господњи који стајаше с десне стране олтара кадионог.
12 E Zaccaria, vedutolo, fu turbato e preso da spavento.
И кад га виде Зарија уплаши се и страх нападе на њ.
13 Ma l’angelo gli disse: Non temere, Zaccaria, perché la tua preghiera è stata esaudita; e tua moglie Elisabetta ti partorirà un figliuolo, al quale porrai nome Giovanni.
А анђео рече му: Не бој се, Зарија; јер је услишена твоја молитва: и жена твоја Јелисавета родиће ти сина, и надени му име Јован.
14 E tu ne avrai gioia ed allegrezza, e molti si rallegreranno per la sua nascita.
И биће теби радост и весеље, и многи ће се обрадовати његовом рођењу.
15 Poiché sarà grande nel cospetto del Signore; non berrà né vino né cervogia, e sarà ripieno dello Spirito Santo fin dal seno di sua madre,
Јер ће бити велики пред Богом, и неће пити вино ни сикер; и напуниће се Духа Светог још у утроби матере своје;
16 e convertirà molti de’ figliuoli d’Israele al Signore Iddio loro;
И многе ће синове Израиљеве обратити ка Господу Богу њиховом;
17 ed egli andrà innanzi a lui con lo spirito e con la potenza d’Elia, per volgere i cuori de’ padri ai figliuoli e i ribelli alla saviezza de’ giusti, affin di preparare al Signore un popolo ben disposto.
И он ће напред доћи пред Њим у духу и сили Илијиној да обрати срца отаца к деци и невернике к мудрости праведника, и да приправи Господу народ готов.
18 E Zaccaria disse all’angelo: A che conoscerò io questo? Perch’io son vecchio e mia moglie è avanti nell’età.
И рече Зарија анђелу: По чему ћу ја то познати? Јер сам стар и жена је моја временита.
19 E l’angelo, rispondendo, gli disse: Io son Gabriele, che sto davanti a Dio; e sono stato mandato a parlarti e recarti questa buona notizia.
И одговарајући анђео рече му: Ја сам Гаврило што стојим пред Богом, и послан сам да говорим с тобом и да ти јавим ову радост.
20 Ed ecco, tu sarai muto, e non potrai parlare fino al giorno che queste cose avverranno, perché non hai creduto alle mie parole che si adempiranno a suo tempo.
И ево, онемећеш и нећеш моћи говорити до оног дана док се то не збуде; јер ниси веровао мојим речима које ће се збити у своје време.
21 Il popolo intanto stava aspettando Zaccaria, e si maravigliava che s’indugiasse tanto nel tempio.
И народ чекаше Зарију, и чуђаху се што се забави у цркви.
22 Ma quando fu uscito, non potea parlar loro; e capirono che avea avuto una visione nel tempio; ed egli faceva loro dei segni e rimase muto.
А изишавши не могаше да им говори; и разумеше да му се нешто утворило у цркви; и он намигиваше им; и оста нем.
23 E quando furon compiuti i giorni del suo ministero, egli se ne andò a casa sua.
И кад се навршише дани његове службе отиде кући својој.
24 Or dopo que’ giorni, Elisabetta sua moglie rimase incinta; e si tenne nascosta per cinque mesi, dicendo:
А после ових дана, затрудне Јелисавета жена његова, и кријаше се пет месеци говорећи:
25 Ecco quel che il Signore ha fatto per me ne’ giorni nei quali ha rivolto a me lo sguardo per togliere il mio vituperio fra gli uomini.
Тако ми учини Господ у дане ове у које погледа на ме да ме избави од укора међу људима.
26 Al sesto mese l’angelo Gabriele fu mandato da Dio in una città di Galilea detta Nazaret
А у шести месец посла Бог анђела Гаврила у град галилејски по имену Назарет
27 ad una vergine fidanzata ad un uomo chiamato Giuseppe della casa di Davide; e il nome della vergine era Maria.
К девојци испрошеној за мужа, по имену Јосифа из дома Давидовог; и девојци беше име Марија.
28 E l’angelo, entrato da lei, disse: Ti saluto, o favorita dalla grazia; il Signore è teco.
И ушавши к њој анђео рече: Радуј се, благодатна! Господ је с тобом, благословена си ти међу женама.
29 Ed ella fu turbata a questa parola, e si domandava che cosa volesse dire un tal saluto.
А она, видевши га, поплаши се од речи његове и помисли: Какав би ово био поздрав?
30 E l’angelo le disse: Non temere, Maria, perché hai trovato grazia presso Dio.
И рече јој анђео: Не бој се, Марија! Јер си нашла милост у Бога.
31 Ed ecco tu concepirai nel seno e partorirai un figliuolo e gli porrai nome Gesù.
И ево затруднећеш, и родићеш Сина, и надени Му име Исус.
32 Questi sarà grande, e sarà chiamato Figliuol dell’Altissimo, e il Signore Iddio gli darà il trono di Davide suo padre,
Он ће бити велики, и назваће се Син Највишега, и даће Му Господ Бог престо Давида оца Његовог;
И цароваће у дому Јаковљевом вавек, и царству Његовом неће бити краја. (aiōn g165)
34 E Maria disse all’angelo: Come avverrà questo, poiché non conosco uomo?
А Марија рече анђелу: Како ће то бити кад ја не знам за мужа?
35 E l’angelo, rispondendo, le disse: Lo Spirito Santo verrà su di te e la potenza dell’Altissimo ti coprirà dell’ombra sua; perciò ancora il santo che nascerà sarà chiamato Figliuolo di Dio.
И одговарајући анђео рече јој: Дух Свети доћи ће на тебе, и сила Највишег осениће те; зато и оно што ће се родити биће свето, и назваће се Син Божји.
36 Ed ecco, Elisabetta, tua parente, ha concepito anche lei un figliuolo nella sua vecchiaia; e questo è il sesto mese per lei, ch’era chiamata sterile;
И ево Јелисавета, твоја тетка, и она затрудне сином у старости својој, и ово је шести месец њој, коју зову нероткињом.
37 poiché nessuna parola di Dio rimarrà inefficace.
Јер у Бога све је могуће што каже.
38 E Maria disse: Ecco, io son l’ancella del Signore; siami fatto secondo la tua parola. E l’angelo si partì da lei.
А Марија рече: Ево слушкиње Господње; нека ми буде по речи твојој. И анђео отиде од ње.
39 In que’ giorni Maria si levò e se ne andò in fretta nella regione montuosa, in una città di Giuda,
А Марија уставши оних дана, отиде брзо у горњу земљу, у град Јудин.
40 ed entrò in casa di Zaccaria e salutò Elisabetta.
И уђе у кућу Заријину, и поздрави се с Јелисаветом.
41 E avvenne che come Elisabetta ebbe udito il saluto di Maria, il bambino le balzò nel seno; ed Elisabetta fu ripiena di Spirito Santo,
И кад Јелисавета чу честитање Маријино, заигра дете у утроби њеној, и Јелисавета се напуни Духа Светог,
42 e a gran voce esclamò: Benedetta sei tu fra le donne, e benedetto è il frutto del tuo seno!
И повика здраво и рече: Благословена си ти међу женама, и благословен је плод утробе твоје.
43 E come mai m’è dato che la madre del mio Signore venga da me?
И откуд мени ово да дође мати Господа мог к мени?
44 Poiché ecco, non appena la voce del tuo saluto m’è giunta agli orecchi, il bambino m’è per giubilo balzato nel seno.
Јер гле, кад дође глас честитања твог у уши моје, заигра дете радосно у утроби мојој.
45 E beata è colei che ha creduto, perché le cose dettele da parte del Signore avranno compimento.
И благо оној која верова, јер ће се извршити шта јој каза Господ.
46 E Maria disse: “L’anima mia magnifica il Signore,
И рече Марија: Велича душа моја Господа;
47 e lo spirito mio esulta in Dio mio Salvatore,
И обрадова се дух мој Богу Спасу мом,
48 poich’egli ha riguardato alla bassezza della sua ancella. Perché ecco, d’ora innanzi tutte le età mi chiameranno beata,
Што погледа на понижење слушкиње своје; јер гле, одсад ће ме звати блаженом сви нараштаји;
49 poiché il Potente mi ha fatto grandi cose. Santo è il suo nome
Што ми учини величину силни, и свето име Његово;
50 e la sua misericordia è d’età in età per quelli che lo temono.
И милост је Његова од кољена на кољено онима који Га се боје.
51 Egli ha operato potentemente col suo braccio ha disperso quelli ch’eran superbi ne’ pensieri del cuor loro;
Показа силу руком својом; разасу поносите у мислима срца њихових.
52 ha tratto giù dai troni i potenti, ed ha innalzato gli umili;
Збаци силне с престола, и подиже понижене.
53 ha ricolmato di beni i famelici, e ha rimandati a vuoto i ricchi.
Гладне напуни блага, и богате отпусти празне.
54 Ha soccorso Israele, suo servitore, ricordandosi della misericordia
Прими Израиља, слугу свог, да се опомене милости.
55 di cui avea parlato ai nostri padri, verso Abramo e verso la sua progenie in perpetuo”. (aiōn g165)
Као што говори оцима нашим, Аврааму и семену његовом довека. (aiōn g165)
56 E Maria rimase con Elisabetta circa tre mesi; poi se ne tornò a casa sua.
Марија пак седи с њом око три месеца, и врати се кући својој.
57 Or compiutosi per Elisabetta il tempo di partorire, diè alla luce un figliuolo.
А Јелисавети дође време да роди, и роди сина.
58 E i suoi vicini e i parenti udirono che il Signore avea magnificata la sua misericordia verso di lei, e se ne rallegravano con essa.
И чуше њени суседи и родбина да је Господ показао велику милост своју на њој, и радоваху се с њом.
59 Ed ecco che nell’ottavo giorno vennero a circoncidere il bambino, e lo chiamavano Zaccaria dal nome di suo padre.
И у осми дан дођоше да обрежу дете, и хтеше да му надену име оца његовог, Зарија.
60 Allora sua madre prese a parlare e disse: No, sarà invece chiamato Giovanni.
И одговарајући мати његова рече: Не, него да буде Јован.
61 Ed essi le dissero: Non v’è alcuno nel tuo parentado che porti questo nome.
И рекоше јој: Никога нема у родбини твојој да му је такво име.
62 E per cenni domandavano al padre come voleva che fosse chiamato.
И намигиваху оцу његовом како би он хтео да му надену име.
63 Ed egli, chiesta una tavoletta, scrisse così: Il suo nome è Giovanni. E tutti si maravigliarono.
И заискавши дашчицу, написа говорећи: Јован му је име. И зачудише се сви.
64 In quell’istante la sua bocca fu aperta e la sua lingua sciolta, ed egli parlava benedicendo Iddio.
И одмах му се отворише уста и језик његов и говораше хвалећи Бога.
65 E tutti i lor vicini furon presi da timore; e tutte queste cose si divulgavano per tutta la regione montuosa della Giudea.
И уђе страх у све суседе њихове; и по свој горњој Јудеји разгласи се сав овај догађај.
66 E tutti quelli che le udirono, le serbarono in cuor loro e diceano: Che sarà mai questo bambino? Perché la mano del Signore era con lui.
И сви који чуше метнуше у срце своје говорећи: Шта ће бити из овог детета? И рука Господња беше са њим.
67 E Zaccaria, suo padre, fu ripieno dello Spirito Santo, e profetò dicendo:
И Зарија отац његов напуни се Духа Светог, и пророкова говорећи:
68 “Benedetto sia il Signore, l’Iddio d’Israele, perché ha visitato e riscattato il suo popolo,
Благословен Господ Бог Јаковљев што походи и избави народ свој,
69 e ci ha suscitato un potente salvatore nella casa di Davide suo servitore
И подиже нам рог спасења у дому Давида слуге свог,
Као што говори устима светих пророка својих од века (aiōn g165)
71 uno che ci salverà da’ nostri nemici e dalle mani di tutti quelli che ci odiano.
Да ће нас избавити од наших непријатеља и из руку свих који мрзе на нас;
72 Egli usa così misericordia verso i nostri padri e si ricorda del suo santo patto,
Учинити милост оцима нашим, и опоменути се светог завета свог,
73 del giuramento che fece ad Abramo nostro padre,
Клетве којом се клео Аврааму оцу нашем да ће нам дати
74 affine di concederci che, liberati dalla mano dei nostri nemici, gli servissimo senza paura,
Да се избавимо из руку непријатеља својих, и да му служимо без страха,
75 in santità e giustizia, nel suo cospetto, tutti i giorni della nostra vita.
И у светости и у правди пред Њим док смо год живи.
76 E tu, piccol fanciullo, sarai chiamato profeta dell’Altissimo perché andrai davanti alla faccia del Signore per preparar le sue vie,
И ти, дете, назваћеш се пророк Највишега; јер ћеш ићи напред пред лицем Господњим да Му приправиш пут;
77 per dare al suo popolo conoscenza della salvezza mediante la remissione de’ loro peccati,
Да даш разум спасења народу његовом за опроштење греха њихових,
78 dovuta alle viscere di misericordia del nostro Dio, per le quali l’Aurora dall’alto ci visiterà
По дубокој милости Бога нашег, по којој нас је походио исток с висине;
79 per risplendere su quelli che giacciono in tenebre ed in ombra di morte, per guidare i nostri passi verso la via della pace”.
Да обасјаш оне који седе у тами и у сену смртном; да упутиш ноге наше на пут мира.
80 Or il bambino cresceva e si fortificava in ispirito; e stette ne’ deserti fino al giorno in cui dovea manifestarsi ad Israele.
А дете растијаше и јачаше духом, и беше у пустињи дотле док се не показа Израиљу.
