< Luca 1 >

1 Poiché molti hanno intrapreso ad ordinare una narrazione de’ fatti che si son compiuti tra noi,
Á cána que sares han penchabado chibar de pacuaró a narracion es buchías que andré amángue han sinado quereladas.
2 secondo che ce li hanno tramandati quelli che da principio ne furono testimoni oculari e che divennero ministri della Parola,
Sásta junos as penáron á amángue sos desde o principio as diqueláron sa’ desquerias aquías, y sináron ministres e varda.
3 è parso bene anche, a me dopo essermi accuratamente informato d’ogni cosa dall’origine, di scrivertene per ordine, o eccellentissimo Teofilo,
Pre o matéjo ha parecido lachó á mángue, despues de orotar mistós sasta se las quereláron desde o principio, libanartelas de pacuaró, ó baro Theophilo.
4 affinché tu riconosca la certezza delle cose che ti sono state insegnate.
Somia que pincharéles a chachipen de ocolas buchías andré que has sinado instruido.
5 Ai dì d’Erode, re della Giudea, v’era un certo sacerdote di nome Zaccaria, della muta di Abia; e sua moglie era delle figliuole d’Aronne e si chiamava Elisabetta.
Sinaba andré os chibéses de Herodes, Crállis de Judea; yeque erajai, sos se hetó Zacharias, e baji de Abías, y desqueri romi es dugidas de Aaron, y o nao de ocóna Elisabeth.
6 Or erano ambedue giusti nel cospetto di Dio, camminando irreprensibili in tutti i comandamenti e precetti del Signore.
Y sinaban os dui lachés anglal de Debél, pirando bi grecos andré os sares mandamientos y eschastras e Erañoró.
7 E non aveano figliuoli, perché Elisabetta era sterile, ed erano ambedue avanzati in età.
Y na terelaban chaboro, presas Elisabeth sinaba estéril, y os dui chalados dur andré sus chibéses.
8 Or avvenne che esercitando Zaccaria il sacerdozio dinanzi a Dio nell’ordine della sua muta,
Y anacó que querelando Zacharias desquero ministerio anglal de Debél andré o orden de desqueri begai,
9 secondo l’usanza del sacerdozio, gli toccò a sorte d’entrar Del tempio del Signore per offrirvi il profumo;
Segun o costumbre es erajais, sicabó por desquerí baji á chibar o incienso, chalando andré a cangri e Erañoró.
10 e tutta la moltitudine del popolo stava di fuori in preghiera nell’ora del profumo.
Y os hambés catanés sinaban abrí manguelando á Un-debél á la ocana e incienso.
11 E gli apparve un angelo del Signore, ritto alla destra dell’altare de’ profumi.
Y dicó al Manfariel e Erañoró, sinando en pindré á la bastarí e altar e incienso.
12 E Zaccaria, vedutolo, fu turbato e preso da spavento.
Y Zacharias al dicarle cangueló, y peró dal opré ó.
13 Ma l’angelo gli disse: Non temere, Zaccaria, perché la tua preghiera è stata esaudita; e tua moglie Elisabetta ti partorirà un figliuolo, al quale porrai nome Giovanni.
Tami o Manfariel le penó: Na darañeles Zacharias, presas tirias ocanagimias han sinado juneladas: y tiri romi Elisabeth chindará á tucue yeque chaboro, y araquelarás desquero nao Juan.
14 E tu ne avrai gioia ed allegrezza, e molti si rallegreranno per la sua nascita.
Y terelarás pesquital y alegría, y se asaselarán baribustres manuces andré desquero nacimiento.
15 Poiché sarà grande nel cospetto del Signore; non berrà né vino né cervogia, e sarà ripieno dello Spirito Santo fin dal seno di sua madre,
Presas sinará haro anglal o Erañoró; y na piyará mol ni peñacoró, y sinará perelaló e Peniche desde as poriás de sun dai.
16 e convertirà molti de’ figliuoli d’Israele al Signore Iddio loro;
Y á baribústres es chabores de Israel querelará limbidiar al Erañó, o Debél de junós.
17 ed egli andrà innanzi a lui con lo spirito e con la potenza d’Elia, per volgere i cuori de’ padri ai figliuoli e i ribelli alla saviezza de’ giusti, affin di preparare al Signore un popolo ben disposto.
Presas ó chalará anglal de ó sa’ la suncai y sila de Elias, somia querelar limbidiar os carlochines es batuces á os chabores, y os sos na pachibélan al drun es majarés, somia preparar al Erañó una sueti perfecta.
18 E Zaccaria disse all’angelo: A che conoscerò io questo? Perch’io son vecchio e mia moglie è avanti nell’età.
Y penó Zacharias al Manfariel: ¿en que pincharé ocóno? presas menda sinelo puró, y minri romí sinela dur andré desqueres chibéses.
19 E l’angelo, rispondendo, gli disse: Io son Gabriele, che sto davanti a Dio; e sono stato mandato a parlarti e recarti questa buona notizia.
Y rudeló o Manfariel y penó: sinelo Gabriel, sos asisto anglal de Debél: y sinelo bichabado á penarte, y á lanarte ocóna nueva lachi.
20 Ed ecco, tu sarai muto, e non potrai parlare fino al giorno che queste cose avverranno, perché non hai creduto alle mie parole che si adempiranno a suo tempo.
Y tucue sinarás musilé, y no astisararás chamuliar disde o chibés andré sos ocóno sinará querelado, presas na pachibelaste á minrias vardas, sos se cumplirán á sun chiros.
21 Il popolo intanto stava aspettando Zaccaria, e si maravigliava che s’indugiasse tanto nel tempio.
Y os manuces sinaban ujarando á Zacharias: y os sares zibaban de que tasiabase ó andré a cangri.
22 Ma quando fu uscito, non potea parlar loro; e capirono che avea avuto una visione nel tempio; ed egli faceva loro dei segni e rimase muto.
Y pur se sicobó abrí, na les astisaraba chamuliar; y chaneláron que habia dicado buchí andré a cangri, y ó lo penó por simaches, y sinaba musilé.
23 E quando furon compiuti i giorni del suo ministero, egli se ne andò a casa sua.
Y pur sináron cumplidos os chibéses de desquero ministerio, se chaló á su quer.
24 Or dopo que’ giorni, Elisabetta sua moglie rimase incinta; e si tenne nascosta per cinque mesi, dicendo:
Y á la anda de ocónos chibéses se dicó cambri Elisabeth a romi de ó, y sinaba escondida pansch chonos, penando:
25 Ecco quel che il Signore ha fatto per me ne’ giorni nei quali ha rivolto a me lo sguardo per togliere il mio vituperio fra gli uomini.
Presas o Erañó me ha querelado ocono andré os chibéses, en que penchabó á nicabar minrio oprobio de enré os manuces.
26 Al sesto mese l’angelo Gabriele fu mandato da Dio in una città di Galilea detta Nazaret
Y al zobio chonos o Manfariel Gabriel sinaba bichabado de Debél á yeque foros de Galiléa, sos se hetó Nazareth,
27 ad una vergine fidanzata ad un uomo chiamato Giuseppe della casa di Davide; e il nome della vergine era Maria.
A yeque bedori romandiñada sat manu, sos se hetó Joseph, e quer de David, y o nao e bedori sinaba Maria.
28 E l’angelo, entrato da lei, disse: Ti saluto, o favorita dalla grazia; il Signore è teco.
Y pur chaló o Manfariel andré, anduque sinaba, penó: Un-debél te diñele golipén, perelali de gracia: O Erañó con tucue: Majari tucue enré as cadchiás.
29 Ed ella fu turbata a questa parola, e si domandava che cosa volesse dire un tal saluto.
Y pur siró juneló ocono, se darañó sat as vardas de ó, y penchababa, que salutacion sinaba ocola.
30 E l’angelo le disse: Non temere, Maria, perché hai trovato grazia presso Dio.
Y o Manfariel le penó: na cangueles Maria, presas has alachado gracia anglal de Debél.
31 Ed ecco tu concepirai nel seno e partorirai un figliuolo e gli porrai nome Gesù.
He acoi concebirás andré tiro chepo, y chindarás chaboro, y araquerarás desquero nao Jesus.
32 Questi sarà grande, e sarà chiamato Figliuol dell’Altissimo, e il Signore Iddio gli darà il trono di Davide suo padre,
Ocóla sinará baro, y sinará araquerado chaboro e Udscho, y le diñará Un-debél Erañó o throno de David desquero batu;
33 ed egli regnerà sulla casa di Giacobbe in eterno, e il suo regno non avrà mai fine. (aiōn g165)
y sinará Crallis deltó andré o quer de Jacob. Y desquero chim na terelará anda. (aiōn g165)
34 E Maria disse all’angelo: Come avverrà questo, poiché non conosco uomo?
Y penó Maria al Manfariel: ¿Sasta sinará, ocono? y menda na pincharelo manu.
35 E l’angelo, rispondendo, le disse: Lo Spirito Santo verrà su di te e la potenza dell’Altissimo ti coprirà dell’ombra sua; perciò ancora il santo che nascerà sarà chiamato Figliuolo di Dio.
Y rudelando o Manfariel, penó: se bestelará opré tucue, y te querelará sombra a sila e Udscho. Y por ocono o Majaro, sos se chindará de tucue, sinará araquerado Chaboro de Debél.
36 Ed ecco, Elisabetta, tua parente, ha concepito anche lei un figliuolo nella sua vecchiaia; e questo è il sesto mese per lei, ch’era chiamata sterile;
Y Elisabeth tiri cachicálli siró tambien sinela cambri de yeque chaboro, sinando puri: y ocono sinela o zobio chonos de siró, sos sinela araquerada a esteril.
37 poiché nessuna parola di Dio rimarrà inefficace.
Presas na sinela chi n’astis para Un-debél.
38 E Maria disse: Ecco, io son l’ancella del Signore; siami fatto secondo la tua parola. E l’angelo si partì da lei.
Y penó Maria: Menda a lacrí e Erañoró, querelese andré mangue segun tiri varda. Y se chaló o Manfariel.
39 In que’ giorni Maria si levò e se ne andò in fretta nella regione montuosa, in una città di Giuda,
Y andré ocolas chibéses se ardiñó Maria y chaló al bur, á yeque foros e chim de Judá.
40 ed entrò in casa di Zaccaria e salutò Elisabetta.
Y chaló andré o quer de Zacharias, y saludisaró á Elisabeth.
41 E avvenne che come Elisabetta ebbe udito il saluto di Maria, il bambino le balzò nel seno; ed Elisabetta fu ripiena di Spirito Santo,
Y pur Elisabeth juneló a salutacion de Maria, o chinoró diñó saltos andré desquero trupo: y sinaba Elisabeth perelalí e Peniche.
42 e a gran voce esclamò: Benedetta sei tu fra le donne, e benedetto è il frutto del tuo seno!
Y diñó yeque gole y penó: Majari tucue andré as cadchiás, y majaró o mibao e tiro trupo.
43 E come mai m’è dato che la madre del mio Signore venga da me?
De duque sinela ocono á mangue, que a Dai e minrio Erañó abillela á mangue?
44 Poiché ecco, non appena la voce del tuo saluto m’è giunta agli orecchi, il bambino m’è per giubilo balzato nel seno.
Presas yescotria que bigoreó a varda de tiri salutacion á minres canés, o chinoró diñó saltos de pesquital andré minrio trupo.
45 E beata è colei che ha creduto, perché le cose dettele da parte del Signore avranno compimento.
Y majaró ma andré tun men, presas sinará querelado o saro ma fué penado á tucue de parte e Erañoró.
46 E Maria disse: “L’anima mia magnifica il Signore,
Y penó Maria: Minri ochi engrandece al Erañó:
47 e lo spirito mio esulta in Dio mio Salvatore,
Y minri suncai se asaseló andré Debél minrío Salvador.
48 poich’egli ha riguardato alla bassezza della sua ancella. Perché ecco, d’ora innanzi tutte le età mi chiameranno beata,
Presás ha dicado a chinoría de desqueri lacrí: pues ya desde acana as sarias generaciones araquelarán mangue majari.
49 poiché il Potente mi ha fatto grandi cose. Santo è il suo nome
Ha querdi buchías bariás á mangue ó sos terela sila, y majaró o nao de ó.
50 e la sua misericordia è d’età in età per quelli che lo temono.
Su canrea sinela de generacion andré generacion opré os sares que le darañelan.
51 Egli ha operato potentemente col suo braccio ha disperso quelli ch’eran superbi ne’ pensieri del cuor loro;
Queró sila sat su murcia: queró najar á os superbios sat as imaginaciones de sus carlochines.
52 ha tratto giù dai troni i potenti, ed ha innalzato gli umili;
Queró á os silares perar sus besti, y ardiñó á os humildes.
53 ha ricolmato di beni i famelici, e ha rimandati a vuoto i ricchi.
Hinchió de buchias lachias á os que terelaban bóquis; y á os balbales mecó chichi.
54 Ha soccorso Israele, suo servitore, ricordandosi della misericordia
Ustiló andré sun chepó á Israel sun lacró, enjallandose de sun canrea.
55 di cui avea parlato ai nostri padri, verso Abramo e verso la sua progenie in perpetuo”. (aiōn g165)
Andiar sasta penó á amáres batuces, á Abraham y á sus chaborés deltó. (aiōn g165)
56 E Maria rimase con Elisabetta circa tre mesi; poi se ne tornò a casa sua.
Y Maria sinaba sat siró sasta trin chonos: y se limbidió á desquero quer.
57 Or compiutosi per Elisabetta il tempo di partorire, diè alla luce un figliuolo.
Tami Elisabeth se le chaló o chiros de chindar, y chindó yeque chaboro.
58 E i suoi vicini e i parenti udirono che il Signore avea magnificata la sua misericordia verso di lei, e se ne rallegravano con essa.
Y juneláron os quiribés y os cachicállis de siró que o Erañó habia querelado canrea bari sat siró, y se alendáron sat siró.
59 Ed ecco che nell’ottavo giorno vennero a circoncidere il bambino, e lo chiamavano Zaccaria dal nome di suo padre.
Y sinaba que al otoró chibés abilláron á chinar o postin e quilén al chaboró, y le araqueráron del nao de desquero batu, Zacharias.
60 Allora sua madre prese a parlare e disse: No, sarà invece chiamato Giovanni.
Y rudelando desqueri dai, penó: nanai, sino Juan sinará araquerado.
61 Ed essi le dissero: Non v’è alcuno nel tuo parentado che porti questo nome.
Y le penáron: cayque sinela andré tiri ráti, sos se heta sat ocola nao.
62 E per cenni domandavano al padre come voleva che fosse chiamato.
Y pucháron por simaches al batu e chaboro, como camelaba que se le araquerase.
63 Ed egli, chiesta una tavoletta, scrisse così: Il suo nome è Giovanni. E tutti si maravigliarono.
Y mangando li, libanó, penando: Juan sinela su nao: y os sares se zibáron.
64 In quell’istante la sua bocca fu aperta e la sua lingua sciolta, ed egli parlava benedicendo Iddio.
Y yescotria sinaba pendrabado desquero mui, y su chipe, y chamuliaba majarificando á Debél.
65 E tutti i lor vicini furon presi da timore; e tutte queste cose si divulgavano per tutta la regione montuosa della Giudea.
Y peró dal opré os sares sunparales: y se penáron de sarias oconas buchias por os sares bures de Judéa.
66 E tutti quelli che le udirono, le serbarono in cuor loro e diceano: Che sarà mai questo bambino? Perché la mano del Signore era con lui.
Y os sares que as junelaban, as ujaraban andré sus carlochines, penando: ¿coin penchabais, que sinará ocona chaboro? Presas a baste e Erañoró sinaba sat ó.
67 E Zaccaria, suo padre, fu ripieno dello Spirito Santo, e profetò dicendo:
Y Zacharias sun batu sinaba perelalo e Peniche, y garló baji, penando.
68 “Benedetto sia il Signore, l’Iddio d’Israele, perché ha visitato e riscattato il suo popolo,
Majaró o Eraño Debél de Israel, presas abilló y diñó mestepé á sun sueti.
69 e ci ha suscitato un potente salvatore nella casa di Davide suo servitore
Y ardiñó á amangue o rogos de golipen andré o quer de David sun lacró.
70 (come avea promesso ab antico per bocca de’ suoi profeti); (aiōn g165)
Como penó por mui de sus majarés Prophetas, andré os sarés gresés. (aiōn g165)
71 uno che ci salverà da’ nostri nemici e dalle mani di tutti quelli che ci odiano.
Mestepé de amáres daschmanuces, y de la baste de os sares que na camelan amangue.
72 Egli usa così misericordia verso i nostri padri e si ricorda del suo santo patto,
Somia querelar canrea sat amáres batuces, y ojararse de su majarí varda.
73 del giuramento che fece ad Abramo nostro padre,
O juramento sos juró á amaro batu Abraham, que ó diñaria á amangue;
74 affine di concederci che, liberati dalla mano dei nostri nemici, gli servissimo senza paura,
Somia que listrabados de las bastes de amáres daschmanuces, le querelemos servicio bi dal,
75 in santità e giustizia, nel suo cospetto, tutti i giorni della nostra vita.
André majaridad, y andré justicia anglal de ó, os sares chibeses de amári chipén.
76 E tu, piccol fanciullo, sarai chiamato profeta dell’Altissimo perché andrai davanti alla faccia del Signore per preparar le sue vie,
Y tucue, chaboro, sinarás araquerado Propheta e muy Udscho, presas chalarás anglal la chiché e Erañoró, somia aparejar desqueres drunés:
77 per dare al suo popolo conoscenza della salvezza mediante la remissione de’ loro peccati,
Somia diñar conocimiento de golipen á sun sueti para a remision de desqueres grecos.
78 dovuta alle viscere di misericordia del nostro Dio, per le quali l’Aurora dall’alto ci visiterà
Por as porias de canrea de amaro Debél con qué visitó amangue del Udscho e Oriente:
79 per risplendere su quelli che giacciono in tenebre ed in ombra di morte, per guidare i nostri passi verso la via della pace”.
Somia diñar dut a junós sos bestelélan andré a rachi, y andré o butron de meripen: somia enseelar amáres pindrés á drun de paz.
80 Or il bambino cresceva e si fortificava in ispirito; e stette ne’ deserti fino al giorno in cui dovea manifestarsi ad Israele.
Y o chaboro se querelaba baro, y sinaba querdi silnó andré suncai; y sinaba andré os desiertos, disde o chibes pur nichobeló á Israel.

< Luca 1 >