Lamentazioni 3

1 Io sono un uomo che ha veduto l’afflizione sotto la verga del suo furore.

Еу сунт омул каре а вэзут суферинца суб нуяуа урӂией Луй.

2 Egli m’ha condotto, m’ha fatto camminare nelle tenebre e non nella luce.

Ел м-а дус, м-а мынат ын ынтунерик, ши ну ын луминэ.

3 Sì, contro di me di nuovo volge la sua mano tutto il giorno.

Нумай ымпотрива мя Ышь ынтинде ши Ышь ынтоарче мына тоатэ зиуа.

4 Egli ha consunta la mia carne e la mia pelle, ha fiaccato le mie ossa.

Мь-а прэпэдит карня ши пеля ши мь-а здробит оаселе.

5 Ha costituito una cinta contro di me, m’ha circondato d’amarezza e d’affanno.

А фэкут зид ымпрежурул меу ши м-а ынконжурат ку отравэ ши дурере.

6 M’ha fatto abitare in luoghi tenebrosi, come quelli che son morti da lungo tempo.

Мэ ашазэ ын ынтунерик, ка пе чей морць пентру тотдяуна.

7 Egli m’ha circondato d’un muro, perché non esca: m’ha caricato di pesanti catene.

М-а ынконжурат ку ун зид ка сэ ну ес; м-а пус ын ланцурь греле.

8 Anche quando grido e chiamo al soccorso, egli chiude l’accesso alla mia preghiera.

Сэ тот стриг ши сэ тот чер ажутор, кэч Ел тот ну-мь примеште ругэчуня.

9 Egli m’ha sbarrato la via di blocchi di pietra, ha sconvolti i miei sentieri.

Мь-а аступат каля ку петре чоплите ши мь-а стрымбат кэрэриле.

10 Egli è stato per me come un orso in agguato, come un leone in luoghi nascosti.

Мэ пындеште ка ун урс ши ка ун леу ынтр-ун лок аскунс.

11 Egli m’ha sviato dal mio cammino e m’ha squarciato, m’ha reso desolato.

Мь-а абэтут кэиле ши апой с-а арункат пе мине ши м-а пустиит.

12 Ha teso il suo arco, m’ha preso come mira delle sue frecce.

Шь-а ынкордат аркул ши м-а пус цинтэ сэӂеций Луй.

13 M’ha fatto penetrar nelle reni le saette del suo turcasso.

Ын рэрункь мь-а ынфипт сэӂециле дин толба Луй.

14 Io son diventato lo scherno di tutto il mio popolo, la sua canzone di tutto il giorno.

Ам ажунс де рысул попорулуй меу ши тоатэ зиуа сунт пус ын кынтече де батжокурэ де ей.

15 Egli m’ha saziato d’amarezza, m’ha abbeverato d’assenzio.

М-а сэтурат де амэрэчуне, м-а ымбэтат ку пелин.

16 M’ha spezzato i denti con della ghiaia, m’ha affondato nella cenere.

Мь-а сфэрымат динций ку петре, м-а акоперит ку ченушэ.

17 Tu hai allontanata l’anima mia dalla pace, io ho dimenticato il benessere.

Мь-ай луат пачя ши ну май куноск феричиря.

18 Io ho detto: “E’ sparita la mia fiducia, non ho più speranza nell’Eterno!”

Ши ам зис: „С-а дус путеря мя де вяцэ ши ну май ам ничо нэдежде ын Домнул.”

19 Ricordati della mia afflizione, della mia vita raminga, dell’assenzio e dell’amarezza!

Гындеште-Те ла неказул ши суферинца мя, ла пелин ши ла отравэ!

20 L’anima mia se ne ricorda del continuo, e n’è abbattuta dentro di me.

Кынд ышь адуче аминте суфлетул меу де еле, есте мыхнит ын мине.

21 Questo voglio richiamarmi alla mente, per questo voglio sperare:

Ятэ че май гындеск ын инима мя ши ятэ че мэ фаче сэ май траг нэдежде:

22 E’ una grazia dell’Eterno che non siamo stati interamente distrutti; poiché le sue compassioni non sono esaurite;

Бунэтэциле Домнулуй ну с-ау сфыршит, ындурэриле Луй ну сунт ла капэт,

23 si rinnovano ogni mattina. Grande è la tua fedeltà!

чи се ынноеск ын фиекаре диминяцэ. Ши крединчошия Та есте атыт де маре!

24 “L’Eterno è la mia parte”, dice l’anima mia, “perciò spererò in lui”.

„Домнул есте партя мя де моштенире”, зиче суфлетул меу, „де ачея нэдэждуеск ын Ел.”

25 L’Eterno è buono per quelli che sperano in lui, per l’anima che lo cerca.

Домнул есте бун ку чине нэдэждуеште ын Ел, ку суфлетул каре-Л каутэ.

26 Buona cosa è aspettare in silenzio la salvezza dell’Eterno.

Бине есте сэ аштепць ын тэчере ажуторул Домнулуй.

27 Buona cosa è per l’uomo portare il giogo nella sua giovinezza.

Есте бине пентру ом сэ поарте ун жуг ын тинереця луй.

28 Si segga egli solitario e stia in silenzio quando l’Eterno glielo impone!

Сэ стя сингур ши сэ такэ, пентру кэ Домнул и л-а пус пе грумаз;

29 Metta la sua bocca nella polvere! forse, v’è ancora speranza.

сэ-шь умпле гура ку цэрынэ ши сэ ну-шь пярдэ нэдеждя;

30 Porga la guancia a chi lo percuote, si sazi pure di vituperio!

сэ дя образул челуй че-л ловеште ши сэ се сатуре де окэрь.

31 Poiché il Signore non ripudia in perpetuo;

Кэч Домнул ну ляпэдэ пентру тотдяуна.

32 ma, se affligge, ha altresì compassione, secondo la moltitudine delle sue benignità;

Чи, кынд мыхнеште пе чинева, Се ындурэ ярэшь де ел дупэ ындураря Луй чя маре,

33 giacché non è volentieri ch’egli umilia ed affligge i figliuoli degli uomini.

кэч Ел ну некэжеште ку плэчере, нич ну мыхнеште букурос пе копиий оаменилор.

34 Quand’uno schiaccia sotto i piedi tutti i prigionieri della terra,

Кынд се калкэ ын пичоаре тоць принший де рэзбой ай уней цэрь,

35 quand’uno perverte il diritto d’un uomo nel cospetto dell’Altissimo,

кынд се калкэ дрептатя оменяскэ ын фаца Челуй Пряыналт,

36 quando si fa torto ad alcuno nella sua causa, il Signore non lo vede egli?

кынд есте недрептэцит ун ом ын причина луй, ну веде Домнул?

37 Chi mai dice una cosa che s’avveri, se il Signore non l’ha comandato?

Чине а спус ши с-а ынтымплат чева фэрэ порунка Домнулуй?

38 Il male ed il bene non procedon essi dalla bocca dell’Altissimo?

Ну ес дин гура Челуй Пряыналт рэул ши бинеле?

39 Perché il vivente si rammaricherebbe? Ognuno si rammarichi del proprio peccato!

Де че сэ се плынгэ омул кыт трэеште? Фиекаре сэ се плынгэ май бине де пэкателе луй!

40 Esaminiamo le nostre vie, scrutiamole, e torniamo all’Eterno!

Сэ луэм сяма ла умблетеле ноастре, сэ ле черчетэм ши сэ не ынтоарчем ла Домнул.

41 Eleviamo insiem con le mani, i nostri cuori a Dio ne’ cieli!

Сэ не ынэлцэм ши инимиле ку мыниле спре Думнезеу дин чер, зикынд:

42 Noi abbiam peccato, siamo stati ribelli, e tu non hai perdonato.

„Ам пэкэтуит, ам фост ындэрэтничь, ши ну не-ай ертат!”

43 Tu ti sei avvolto nella tua ira, e ci hai inseguiti; tu hai ucciso senza pietà;

Ын мыния Та, Те-ай аскунс ши не-ай урмэрит, ай учис фэрэ милэ.

44 ti sei avvolto in una nuvola, perché la preghiera non potesse passare;

Те-ай ынвэлуит ынтр-ун нор, ка сэ ну стрэбатэ ла Тине ругэчуня ноастрэ.

45 tu hai fatto di noi delle spazzature, dei rifiuti, in mezzo ai popoli.

Не-ай фэкут де батжокурэ ши де окарэ принтре попоаре.

46 Tutti i nostri nemici aprono larga la bocca contro di noi.

Тоць врэжмаший ноштри дескид гура ымпотрива ноастрэ.

47 Ci son toccati il terrore, la fossa, la desolazione e la ruina.

Де гроазэ ши де гроапэ ам авут парте, де прэпэд ши пустиире.

48 I miei occhi si sciolgono in rivi d’acqua, a motivo della ruina della figliuola del mio popolo.

Шувоае де апэ ымь кург дин окь дин причина прэпэдулуй фийчей попорулуй меу.

49 L’occhio mio si scioglie in lacrime, senza posa, senza intermittenza,

Ми се топеште окюл ын лакримь некурмат ши фэрэ рэгаз,

50 finché dal cielo l’Eterno non guardi e non veda il nostro stato.

пынэ че Домнул ва приви дин чер ши ва ведя.

51 L’occhio mio m’affanna l’anima a motivo di tutte le figliuole della mia città.

Мэ доаре окюл де плынс пентру тоате фийчеле четэций меле.

52 Quelli che mi son nemici senza cagione, m’han dato la caccia come a un uccello.

Чей че мэ урэск фэрэ темей м-ау гонит ка пе о пасэре.

53 M’hanno annientato la vita nella fossa, m’han gettato delle pietre addosso.

Вояу сэ-мь нимичяскэ вяца ынтр-о гроапэ ши ау арункат ку петре ын мине.

54 Le acque salivano fin sopra al mio capo, io dicevo: “E’ finita per me!”

Мь-ау нэвэлит апеле песте кап ши зичям: „Сунт пердут!”

55 Io ho invocato il tuo nome, o Eterno, dal fondo della fossa;

Дар ам кемат Нумеле Тэу, Доамне, дин фундул гропий.

56 tu hai udito la mia voce; non nascondere il tuo orecchio al mio sospiro, al mio grido!

Ту мь-ай аузит гласул: „Ну-Ць аступа урекя ла суспинеле ши стригэтеле меле!”

57 Nel giorno ch’io t’ho invocato ti sei avvicinato; tu hai detto: “Non temere!”

Ын зиуа кынд Те-ам кемат, Те-ай апропият ши ай зис: „Ну те теме!”

58 O Signore, tu hai difesa la causa dell’anima mia, tu hai redento la mia vita.

Доамне, Ту ай апэрат причина суфлетулуй меу, мь-ай рэскумпэрат вяца!

59 O Eterno, tu vedi il torto che m’è fatto, giudica tu la mia causa!

Доамне, ай вэзут апэсаря мя: фэ-мь дрептате!

60 Tu vedi tutto il loro rancore, tutte le loro macchinazioni contro di me.

Ай вэзут тоате рэзбунэриле лор, тоате унелтириле лор ымпотрива мя.

61 Tu odi i loro oltraggi, o Eterno, tutte le loro macchinazioni contro di me,

Доамне, ле-ай аузит окэриле, тоате унелтириле ымпотрива мя,

62 il linguaggio di quelli che si levano contro di me, quello che meditano contro di me tutto il giorno!

кувынтэриле потривничилор мей ши плануриле пе каре ле урзяу ын фиекаре зи ымпотрива мя.

63 Guarda! quando si seggono, quando s’alzano, io sono la loro canzone.

Уйтэ-Те кынд стау ей жос сау кынд се скоалэ! Еу сунт кынтекул лор де батжокурэ.

64 Tu li retribuirai, o Eterno, secondo l’opera delle loro mani.

Рэсплэтеште-ле, Доамне, дупэ фаптеле мынилор лор!

65 Darai loro induramento di cuore, la tua maledizione.

Ымпетреште-ле инима ши арункэ блестемул Тэу ымпотрива лор!

66 Li inseguirai nella tua ira, e li sterminerai di sotto i cieli dell’Eterno.

Урмэреште-й, ын мыния Та, ши штерӂе-й де суб черурь, Доамне!