Giudici 3

1 Or queste son le nazioni che l’Eterno lasciò stare affin di mettere per mezzo d’esse alla prova Israele, cioè tutti quelli che non avean visto le guerre di Canaan.

Ятэ нямуриле пе каре ле-а лэсат Домнул ка сэ ынчерче пе Исраел прин еле, пе тоць чей че ну куноскусерэ тоате рэзбоаеле Канаанулуй.

2 (Egli volea soltanto che le nuove generazioni de’ figliuoli d’Israele conoscessero e imparassero la guerra: quelli, per lo meno, che prima non l’avean mai vista):

Ел воя нумай ка вырстеле де оамень але копиилор луй Исраел сэ куноаскэ ши сэ ынвеце рэзбоюл, ши ануме чей че ну-л куноскусерэ май ынаинте.

3 i cinque principi dei Filistei, tutti i Cananei, i Sidoni, e gli Hivvei, che abitavano la montagna del Libano, dal monte Baal-Hermon fino all’ingresso di Hamath.

Нямуриле ачестя ерау чей чинч домниторь ай филистенилор, тоць канааниций, сидониций ши хевиций каре локуяу ын мунтеле Либан, де ла мунтеле Баал-Хермон пынэ ла интраря Хаматулуй.

4 Queste nazioni servirono a mettere Israele alla prova, per vedere se Israele ubbidirebbe ai comandamenti che l’Eterno avea dati ai loro padri per mezzo di Mosè.

Нямуриле ачестя ау служит ка сэ пунэ пе Исраел ла ынчеркаре, пентру ка Домнул сэ вадэ дакэ вор аскулта де порунчиле пе каре ле дэдусе пэринцилор лор прин Мойсе.

5 Così i figliuoli d’Israele abitarono in mezzo ai Cananei, agli Hittei, agli Amorei, ai Ferezei, agli Hivvei ed ai Gebusei;

Ши копиий луй Исраел ау локуит ын мижлокул канааницилор, хетицилор, аморицилор, ферезицилор, хевицилор ши иебусицилор;

6 sposarono le loro figliuole, maritaron le proprie figliuole coi loro figliuoli, e servirono ai loro dèi.

ау луат де невесте пе фетеле лор ши ау дат де невесте фиилор лор пе фетеле лор ши ау служит думнезеилор лор.

7 I figliuoli d’Israele fecero ciò ch’è male agli occhi dell’Eterno; dimenticarono l’Eterno, il loro Dio, e servirono agl’idoli di Baal e d’Astarte.

Копиий луй Исраел ау фэкут че ну плэчя Домнулуй, ау уйтат пе Домнул ши ау служит баалилор ши идолилор.

8 Perciò l’ira dell’Eterno si accese contro Israele ed egli li diede nelle mani di Cushan-Rishathaim, re di Mesopotamia; e i figliuoli d’Israele furon servi di Cushan-Rishathaim per otto anni.

Домнул С-а апринс де мыние ымпотрива луй Исраел ши й-а вындут ын мыниле луй Кушан-Ришеатаим, ымпэратул Месопотамией. Ши копиий луй Исраел ау фост супушь опт ань луй Кушан-Ришеатаим.

9 Poi i figliuoli d’Israele gridarono all’Eterno, e l’Eterno suscitò loro un liberatore: Othniel, figliuolo di Kenaz, fratello minore di Caleb; ed egli li liberò.

Копиий луй Исраел ау стригат кэтре Домнул, ши Домнул ле-а ридикат ун избэвитор, каре й-а избэвит: пе Отниел, фиул луй Кеназ, фрателе чел май мик ал луй Калеб.

10 Lo spirito dell’Eterno fu sopra lui, ed egli fu giudice d’Israele; uscì a combattere, e l’Eterno gli diede nelle mani Cushan-Rishathaim, re di Mesopotamia; e la sua mano fu potente contro Cushan-Rishathaim.

Духул Домнулуй а фост песте ел. Ел а ажунс жудекэтор ын Исраел ши а порнит ла рэзбой. Домнул а дат ын мыниле луй пе Кушан-Ришеатаим, ымпэратул Месопотамией, ши мына луй а фост путерникэ ымпотрива луй Кушан-Ришеатаим.

11 Il paese ebbe requie per quarant’anni; poi Othniel, figlio di Kenaz, morì.

Цара а авут одихнэ патрузечь де ань. Ши Отниел, фиул луй Кеназ, а мурит.

12 I figliuoli d’Israele continuarono fare ciò ch’è male agli occhi dell’Eterno; e l’Eterno rese forte Eglon, re di Moab, contro Israele, perch’essi avean fatto ciò ch’è male agli occhi dell’Eterno.

Копиий луй Исраел ау фэкут ярэшь че ну плэчя Домнулуй, ши Домнул а ынтэрит пе Еглон, ымпэратул Моабулуй, ымпотрива луй Исраел, пентру кэ фэкусерэ че ну плэчя Домнулуй.

13 Ed Eglon radunò attorno a se i figliuoli di Ammon e di Amalek, e andò e batté Israele e s’impadronì della città delle palme.

Еглон а стрынс ла ел пе фиий луй Амон ши пе амалечиць ши а порнит. А бэтут пе Исраел ши а луат четатя финичилор.

14 E i figliuoli d’Israele furon servi di Eglon, re di Moab, per diciotto anni.

Ши копиий луй Исраел ау фост супушь оптспрезече ань луй Еглон, ымпэратул Моабулуй.

15 Ma i figliuoli d’Israele gridarono all’Eterno, ed egli suscitò loro un liberatore: Ehud, figliuolo di Ghera, Beniaminita, che era mancino. I figliuoli d’Israele mandarono per mezzo di lui un regalo a Eglon, re di Moab.

Копиий луй Исраел ау стригат кэтре Домнул, ши Домнул ле-а ридикат ун избэвитор, пе Ехуд, фиул луй Гера, Бениамитул, каре ну се служя де мына дряптэ. Копиий луй Исраел ау тримис прин ел ун дар луй Еглон, ымпэратул Моабулуй.

16 Ehud si fece una spada a due tagli, lunga un cubito; e se la cinse sotto la veste, al fianco destro.

Ехуд шь-а фэкут о сабие ку доуэ тэишурь, лунгэ де ун кот, ши а ынчинс-о пе суб хайне, ын партя дряптэ.

17 E offrì il regalo a Eglon, re di Moab, ch’era uomo molto grasso.

А дат дарул луй Еглон, ымпэратул Моабулуй: Еглон ера ун ом фоарте грас.

18 E quand’ebbe finita la presentazione del regalo, rimandò la gente che l’avea portato.

Кынд а испрэвит де дат дарул, а дат друмул оаменилор каре-л адусесерэ.

19 Ma egli, giunto alla cava di pietre ch’è presso a Ghilgal, tornò indietro, e disse: “O re, io ho qualcosa da dirti in segreto”. E il re disse: “Silenzio!” E tutti quelli che gli stavan dappresso, uscirono.

Ел ынсушь с-а ынторс де ла петрэрииле де лынгэ Гилгал ши а зис: „Ымпэрате, ам сэ-ць спун чева ын тайнэ.” Ымпэратул а зис: „Тэчере!” Ши тоць чей че ерау лынгэ ел ау ешит афарэ.

20 Allora Ehud s’accostò al re, che stava seduto nella sala disopra, riservata a lui solo per prendervi il fresco, e gli disse: “Ho una parola da dirti da parte di Dio”. Quegli s’alzò dal suo seggio:

Ехуд а ынчепут ворба ку ел пе кынд стэтя сингур ын одая луй де варэ ши а зис: „Ам ун кувынт дин партя луй Думнезеу пентру тине.” Еглон с-а скулат де пе скаун.

21 e Ehud, stesa la mano sinistra, trasse la spada dal suo fianco destro, e gliela piantò nel ventre.

Атунч, Ехуд а ынтинс мына стынгэ, а скос сабия дин партя дряптэ ши й-а ымплынтат-о ын пынтече.

22 Anche l’elsa entrò dopo la lama, e il grasso si rinchiuse attorno alla lama; poich’egli non gli ritirò dal ventre la spada, che gli usciva per di dietro.

Кяр ши мынерул а интрат дупэ фер, ши грэсимя с-а стрынс ын журул ферулуй, кэч н-а путут скоате сабия дин пынтече, чи а лэсат-о ын труп, аша кум о ынфипсесе.

23 Poi Ehud uscì nel portico, chiuse le porte della sala disopra, e mise i chiavistelli.

Ехуд а ешит прин тиндэ, а ынкис ушиле де ла одая де сус дупэ ел ши а трас зэворул.

24 Or quando fu uscito, vennero i servi, i quali guardarono, ed ecco che le porte della sala disopra eran chiuse a chiavistello; e dissero: “Certo egli fa i suoi bisogni nello stanzino della sala fresca”.

Дупэ че а ешит ел, ау венит служиторий ымпэратулуй ши с-ау уйтат ши ятэ кэ ушиле одэий де сус ерау ынкисе ку зэворул. Ей ау зис: „Фэрэ ындоялэ, ышь акоперэ пичоареле ын одая де варэ.”

25 E tanto aspettarono, che ne furon confusi; e com’egli non apriva le porte della sala, quelli presero la chiave, aprirono, ed ecco che il loro signore era steso per terra, morto.

Ау аштептат мултэ време ши, фииндкэ ел ну дескидя ушиле одэий де сус, ау луат кея ши ау дескуят ши ятэ кэ стэпынул лор ера морт, ынтинс пе пэмынт.

26 Mentr’essi indugiavano, Ehud si diè alla fuga, passò oltre le cave di pietra, e si mise in salvo nella Seira.

Пынэ сэ се думиряскэ ей, Ехуд а луат-о ла фугэ, а трекут де петрэрий ши а скэпат ын Сеира.

27 Arrivato che fu, suonò la tromba nella contrada montuosa di Efraim, e i figliuoli d’Israele scesero con lui dalla contrada montuosa, ed egli si mise alla loro testa.

Кум а ажунс, а сунат дин трымбицэ ын мунтеле луй Ефраим. Копиий луй Исраел с-ау коборыт ку ел дин мунте ши ел с-а пус ын фрунтя лор.

28 E disse loro: “Seguitemi, perché l’Eterno v’ha dato nelle mani i Moabiti, vostri nemici”. E quelli scesero dietro a lui, s’impadronirono de’ guadi del Giordano per impedirne il passo ai Moabiti, e non lasciaron passare alcuno.

Ел ле-а зис: „Вениць дупэ мине, кэч Домнул а дат ын мыниле воастре пе врэжмаший воштри моабиць.” Ей с-ау коборыт дупэ ел, ау пус стэпынире пе вадуриле Йорданулуй, ын фаца Моабулуй, ши н-ау лэсат пе нимень сэ трякэ.

29 In quel tempo sconfissero circa diecimila Moabiti, tutti robusti e valorosi; e non ne scampò uno.

Ау учис атунч апроапе зече мий де оамень дин Моаб, тоць войничь ши витежь, ши н-а скэпат унул.

30 Così, in quel giorno, Moab fu umiliato sotto la mano d’Israele, e il paese ebbe requie per ottant’anni.

Ын зиуа ачея, Моабул а фост смерит суб мына луй Исраел. Ши цара а авут одихнэ оптзечь де ань.

31 Dopo Ehud, venne Shamgar, figliuolo di Anath. Egli sconfisse seicento Filistei con un pungolo da buoi; e anch’egli liberò Israele.

Дупэ ел, а урмат Шамгар, фиул луй Анат. Ел а учис шасе суте де оамень динтре филистень ку ун отиг де плуг. Ши ел а фост ун избэвитор ал луй Исраел.