Giudici 21
1 Or gli uomini d’Israele avean giurato a Mitspa, dicendo: “Nessuno di noi darà la sua figliuola in moglie a un Beniaminita”.
Бэрбаций луй Исраел журасерэ ла Мицпа, зикынд: „Ничунул дин ной сэ ну-шь дя фата дупэ ун бениамит.”
2 E il popolo venne a Bethel, dove rimase fino alla sera in presenza di Dio, e alzando la voce, pianse dirottamente, e disse:
Попорул а венит ла Бетел ши а стат ынаинтя луй Думнезеу пынэ сяра. Ау ридикат гласул, ау вэрсат мулте лакримь
3 “O Eterno, o Dio d’Israele, perché mai è avvenuto questo in Israele, che oggi ci sia in Israele una tribù di meno?”
ши ау зис: „Доамне, Думнезеул луй Исраел, пентру че с-а ынтымплат аша чева ын Исраел, сэ липсяскэ астэзь о семинцие ынтрягэ дин Исраел?”
4 Il giorno seguente, il popolo si levò di buon mattino, costruì quivi un altare, e offerse olocausti e sacrifizi di azioni di grazie.
А доуа зи, попорул с-а скулат дис-де-диминяцэ, а зидит аколо ун алтар ши а адус ардерь-де-тот ши жертфе де мулцумире.
5 E i figliuoli d’Israele dissero: “Chi è, fra tutte le tribù d’Israele che non sia salito alla raunanza davanti all’Eterno?” Poiché avean fatto questo giuramento solenne relativamente a chi non fosse salito in presenza dell’Eterno a Mitspa: “Quel tale dovrà esser messo a morte”.
Копиий луй Исраел ау зис: „Чине динтре тоате семинцииле луй Исраел ну с-а суит ла адунаре ынаинтя Домнулуй?” Кэч фэкусерэ ун журэмынт маре ымпотрива орькуй ну с-ар суи ла Домнул, ла Мицпа, ши зисесерэ: „Сэ фие педепсит ку моартя.”
6 I figliuoli d’Israele si pentivano di quel che avean fatto a Beniamino loro fratello, e dicevano: “Oggi è stata soppressa una tribù d’Israele.
Копиилор луй Исраел ле пэря рэу де фрателе лор Бениамин ши зичяу: „Астэзь а фост нимичитэ о семинцие дин Исраел.
7 Come faremo a procurar delle donne ai superstiti, giacché abbiam giurato nel nome dell’Eterno di non dar loro in moglie alcuna delle nostre figliuole?”
Кум сэ фачем рост де невесте челор че ау рэмас ку вяцэ, фииндкэ ам журат пе Домнул сэ ну ле дэм фетеле ноастре де невесте?”
8 Dissero dunque: “Qual è fra le tribù d’Israele quella che non e salita in presenza dell’Eterno a Mitspa?” Ed ecco che nessuno di Jabes in Galaad era venuto al campo, alla raunanza;
Ей ау зис деч: „Есте чинева динтре семинцииле луй Исраел каре сэ ну се фи суит ла Домнул ла Мицпа?” Ши нимень дин Иабес дин Галаад ну венисе ын табэрэ, ла адунаре.
9 poiché, fatto il censimento del popolo, si trovò che quivi non v’era alcuno degli abitanti di Jabes in Galaad.
Ау фэкут нумэрэтоаря попорулуй, ши ну ера аколо ничунул дин локуиторий дин Иабес дин Галаад.
10 Allora la raunanza mandò là dodicimila uomini dei più valorosi, e diede loro quest’ordine: “Andate, e mettete a fil di spada gli abitanti di Jabes in Galaad, con le donne e i bambini.
Атунч, адунаря а тримис ымпотрива лор доуэспрезече мий де осташь, дынду-ле порунка ачаста: „Дучеци-вэ ши тречець прин аскуцишул сабией пе локуиторий дин Иабес дин Галаад, ку фемеиле ши копиий.
11 E farete questo: voterete allo sterminio ogni maschio e ogni donna che abbia avuto relazioni carnali con uomo”.
Ятэ че сэ фачець: сэ нимичиць ку десэвыршире орьче бэрбат ши орьче фемее каре а куноскут ымпреунаря ку бэрбат.”
12 E quelli trovarono, fra gli abitanti di Jabes in Galaad, quattrocento fanciulle che non aveano avuto relazioni carnali con uomo, e le menarono al campo, a Sciloh, che è nel paese di Canaan.
Ау гэсит ынтре локуиторий дин Иабес дин Галаад патру суте де фете фечоаре, каре ну се кулкасерэ ку бэрбат, ши ле-ау адус ын табэрэ ла Сило, каре есте ын цара Канаанулуй.
13 Tutta la raunanza invio de’ messi per parlare ai figliuoli di Beniamino che erano al masso di Rimmon e per proclamar loro la pace.
Тоатэ адунаря а тримис соль сэ ворбяскэ фиилор луй Бениамин каре ерау ла стынка Римон ши сэ ле вестяскэ пачя.
14 Allora i Beniaminiti tornarono e furon loro date le donne a cui era stata risparmiata la vita fra le donne di Jabes in Galaad; ma non ve ne fu abbastanza per tutti.
Ын тимпул ачела, бениамиций с-ау ынторс ши ли с-ау дат де невесте ачеля пе каре ле лэсасерэ ку вяцэ дин фемеиле дин Иабес дин Галаад. Дар ну ерау дестуле.
15 Il popolo dunque si pentiva di quel che avea fatto a Beniamino, perché l’Eterno aveva aperta una breccia fra le tribù d’Israele.
Попорулуй ый пэря рэу де Бениамин, кэч Домнул фэкусе о спэртурэ ын семинцииле луй Исраел.
16 E gli anziani della raunanza dissero: “Come faremo a procurar delle donne ai superstiti, giacché le donne Beniaminite sono state distrutte?” Poi dissero:
Бэтрыний адунэрий ау зис: „Кум сэ фачем рост де невесте пентру чей рэмашь, кэч фемеиле луй Бениамин ау фост нимичите?”
17 “Quelli che sono scampati posseggano ciò che apparteneva a Beniamino, affinché non sia soppressa una tribù in Israele.
Ши ау зис: „Чей че ау май рэмас дин Бениамин сэ-шь пэстрезе моштениря, ка сэ ну се штяргэ о семинцие дин Исраел.
18 Ma noi non possiamo dar loro delle nostre figliuole in moglie”. Poiché i figliuoli d’Israele avean giurato, dicendo: “Maledetto chi darà una moglie a Beniamino!”
Дар ной ну путем сэ дэм пе фетеле ноастре дупэ ей, кэч копиий луй Исраел ау журат, зикынд: ‘Блестемат сэ фие чине ва да о невастэ унуй бениамит!’
19 E dissero: “Ecco, ogni anno si fa una festa in onore dell’Eterno a Sciloh, ch’è al nord di Bethel, a oriente della strada che sale da Bethel a Sichem, e al mezzogiorno di Lebna”.
Ши ау зис: ‘Ятэ, ын фиекаре ан есте о сэрбэтоаре а Домнулуй ла Сило, каре есте ла мязэноапте де Бетел, ла рэсэритул друмулуй каре суе дин Бетел ла Сихем ши ла мязэзи де Лебона.’”
20 E diedero quest’ordine ai figliuoli di Beniamino: Andate, fate un’imboscata nelle vigne;
Апой ау дат урмэтоаря порункэ фиилор луй Бениамин: „Дучеци-вэ ши стаць ла пындэ ын вий!
21 state attenti, e quando le figliuole di Sciloh usciranno per danzare in coro, sbucherete dalle vigne, rapirete ciascuno una delle figliuole di Sciloh per farne vostra moglie, e ve ne andrete nel paese di Beniamino.
Уйтаци-вэ ши, кынд вець ведя пе фетеле дин Сило ешинд сэ жоаче, сэ ешиць дин вий, сэ вэ луаць фиекаре кыте о невастэ дин фетеле дин Сило ши сэ вэ дучець ын цара луй Бениамин.
22 E quando i loro padri o i loro fratelli verranno a querelarsi con noi, noi diremo loro: “Datecele, per favore, giacché in questa guerra non abbiam preso una donna per uno; né siete voi che le avete date loro; nel qual caso, voi sareste colpevoli”.
Дакэ пэринций сау фраций лор вор вени сэ се плынгэ ла ной, ле вом спуне: ‘Даци-ни-ле ноуэ, кэч н-ам луат кыте о невастэ де фиекаре ын рэзбой. Ну вой ли ле-аць дат: нумай атунч аць фи виноваць.’”
23 E i figliuoli di Beniamino fecero a quel modo: si presero delle mogli, secondo il loro numero, fra le danzatrici; le rapirono, poi partirono e tornarono nella loro eredità, riedificarono le città e vi stabilirono la loro dimora.
Фиий луй Бениамин ау фэкут аша: шь-ау луат невесте, дупэ нумэрул лор, динтре жукэтоареле пе каре ле-ау рэпит, апой ау плекат ши с-ау ынторс ын моштениря лор; ау зидит ярэшь четэциле ши ау локуит аколо.
24 In quel medesimo tempo, i figliuoli d’Israele se ne andarono di là, ciascuno nella sua tribù e nella sua famiglia, e ognuno tornò di là nella sua eredità.
Ши, ын ачелашь тимп, копиий луй Исраел ау плекат де аколо фиекаре ын семинция луй ши ын фамилия луй ши с-а ынторс фиекаре ын моштениря луй.
25 In quel tempo, non v’era re in Israele; ognun facea quel che gli pareva meglio.
Пе время ачея, ну ера ымпэрат ын Исраел, фиекаре фэчя че-й плэчя.
