Giosué 8
1 Poi l’Eterno disse a Giosuè: “Non temere, e non ti sgomentare! Prendi teco tutta la gente di guerra, lèvati e sali contro ad Ai. Guarda, io do in tua mano il re di Ai, il suo popolo, la sua città e il suo paese.
Домнул а зис луй Иосуа: „Ну те теме ши ну те ынспэймынта! Я ку тине пе тоць оамений де рэзбой, скоалэ-те, суе-те ымпотрива четэций Ай. Ятэ кэ ыць дау ын мыниле тале пе ымпэратул дин Ай ши пе попорул луй, четатя луй ши цара луй.
2 E tu tratterai Ai e il suo re come hai trattato Gerico a il suo re; ne prenderete per voi soltanto il bottino e il bestiame. Tendi un’imboscata dietro alla città”.
Сэ фачь четэций Ай кум ай фэкут Иерихонулуй ши ымпэратулуй луй: сэ пэстраць пентру вой нумай прада де рэзбой ши вителе. Пуне ниште оамень ла пындэ ынапоя четэций.”
3 Giosuè dunque con tutta la gente di guerra si levò per salire contro ad Ai. Egli scelse trentamila uomini valenti e prodi, li fe’ partire di notte, e diede loro quest’ordine:
Иосуа с-а скулат ку тоць оамений де рэзбой ка сэ се суе ымпотрива четэций Ай. А алес трейзечь де мий де бэрбаць витежь, пе каре й-а порнит ноаптя
4 “Ecco, vi fermerete imboscati dietro alla città; non v’allontanate troppo dalla città, e siate tutti pronti.
ши ле-а дат урмэтоаря порункэ: „Аскултаць! Сэ вэ пунець ла пындэ ынапоя четэций; сэ ну вэ депэртаць мулт де четате ши тоць сэ фиць гата.
5 Io e tutto il popolo ch’è meco ci accosteremo alla città; e quando essi ci usciranno contro come la prima volta, ci metteremo in fuga dinanzi a loro.
Яр еу ши тот попорул каре есте ку мине не вом апропия де четате. Ши кынд вор еши ынаинтя ноастрэ ка ынтыяш датэ, ной о с-о луэм ла фугэ динаинтя лор.
6 Essi c’inseguiranno finché noi li abbiam tratti lungi dalla città, perché diranno: Essi fuggono dinanzi a noi come la prima volta. E fuggiremo dinanzi a loro.
Ей не вор урмэри пынэ кынд ый вом траӂе департе де четате, кэч вор зиче: ‘Фуг динаинтя ноастрэ ка ынтыяш датэ!’ Ши вом фуӂи динаинтя лор.
7 Voi allora uscirete dall’imboscata e v’impadronirete della città: l’Eterno, il vostro Dio, la darà in vostra mano.
Вой сэ ешиць атунч де ла пындэ ши сэ пунець мына пе четате, ши Домнул Думнезеул востру о ва да ын мыниле воастре.
8 E quando avrete preso la città, la incendierete; farete come ha detto l’Eterno. Badate bene, questo è l’ordine ch’io vi do”.
Дупэ че вець луа четатя, сэ-й пунець фок, сэ фачець кум а зис Домнул: ачаста есте порунка пе каре в-о дау.”
9 Così Giosuè li mandò, e quelli andarono al luogo dell’imboscata, e si fermarono fra Bethel e Ai, a ponente d’Ai; ma Giosuè rimase quella notte in mezzo al popolo.
Иосуа й-а порнит ши с-ау дус де с-ау ашезат ла пындэ ынтре Бетел ши Ай, ла апус де Ай. Яр Иосуа а петрекут ноаптя ачея ын мижлокул попорулуй.
10 E la mattina levatosi di buon’ora, passò in rivista il popolo, e salì contro Ai: egli con gli anziani d’Israele, alla testa del popolo.
Иосуа с-а скулат дис-де-диминяцэ, а черчетат попорул ши а порнит ымпотрива четэций Ай ын фрунтя попорулуй, ел ши бэтрыний луй Исраел.
11 E tutta la gente di guerra ch’era con lui, salì, si avvicino, giunse dirimpetto alla città, e si accampò al nord di Ai. Tra lui ed Ai c’era una valle.
Тоць оамений де рэзбой каре ерау ку ел с-ау суит ши с-ау апропият де четате; кынд ау ажунс ын фаца четэций, ау тэбэрыт ла мязэноапте де Ай, де каре ерау деспэрциць прин вале.
12 Giosuè prese circa cinquemila uomini, coi quali tese un’imboscata fra Bethel ed Ai, a ponente della città.
Иосуа а луат апроапе чинч мий де оамень ши й-а пус ла пындэ ынтре Бетел ши Ай, ла апус де четате.
13 E dopo che tutto il popolo ebbe preso campo al nord della città e tesa l’imboscata a ponente della città, Giosuè, durante quella notte, si spinse avanti in mezzo alla valle.
Дупэ че с-а ашезат тоатэ табэра ла мязэноапте де четате ши чей де пындэ ла апус де четате, Иосуа а ынаинтат ын ноаптя ачея ын мижлокул вэий.
14 Quando il re d’Ai vide questo, la gente della città si levò in fretta di buon mattino; e il re e tutto il suo popolo usciron contro a Israele, per dargli battaglia al punto convenuto, al principio della pianura; perché il re non sapeva che c’era un’imboscata contro di lui dietro la città.
Кынд а вэзут ымпэратул четэций Ай лукрул ачеста, оамений дин Ай с-ау скулат ын грабэ дис-де-диминяцэ ши ау ешит ынаинтя луй Исраел, ка сэ-л батэ. Ымпэратул с-а ындрептат, ку тот попорул луй, спре ун лок хотэрыт, ынспре кымпие, ши ну штия кэ ынапоя четэций о мынэ де оамень стэтяу ла пындэ ымпотрива луй.
15 Allora Giosuè e tutto Israele, facendo vista d’esser battuti da quelli, si misero in fuga verso il deserto.
Иосуа ши тот Исраелул с-ау префэкут кэ сунт бэтуць ши ау фуӂит пе друмул динспре пустиу.
16 E tutto il popolo ch’era nella città fu chiamato a raccolta per inseguirli; e inseguirono Giosuè e furon tratti lungi dalla città.
Атунч, тот попорул каре ера ын четате с-а стрынс ка сэ-й урмэряскэ. Ау урмэрит пе Иосуа ши ау фост трашь департе дин четате.
17 Non ci fu uomo, in Ai e in Bethel, che non uscisse dietro a Israele. Lasciaron la città aperta e inseguirono Israele.
Н-а рэмас ничун ом ын Ай ши ын Бетел каре сэ ну фи ешит ымпотрива луй Исраел. Ау лэсат четатя дескисэ ши ау урмэрит пе Исраел.
18 Allora l’Eterno disse a Giosuè: “Stendi verso Ai la lancia che hai in mano, perché io sto per dare Ai in tuo potere”. E Giosuè stese verso la città la lancia che aveva in mano.
Домнул а зис луй Иосуа: „Ынтинде спре Ай сулица пе каре о ай ын мынэ, кэч ам с-о дау ын мына та!” Ши Иосуа а ынтинс спре четате сулица пе каре о авя ын мынэ.
19 E subito, non appena ebbe steso la mano, gli uomini dell’imboscata sorsero dal luogo dov’erano, entraron di corsa nella città, la presero, e s’affrettarono ad appiccarvi il fuoco.
Де ындатэ че шь-а ынтинс мына, бэрбаций каре стэтяу ла пындэ ау ешит репеде дин локул унде ерау, ау пэтрунс ын четате, ау луат-о ши с-ау грэбит де й-ау пус фок.
20 E la gente d’Ai, volgendosi indietro, guardò, ed ecco che il fumo della città saliva al cielo; e non vi fu per loro alcuna possibilità di fuggire né da una parte né dall’altra, perché il popolo che fuggiva verso il deserto s’era voltato contro quelli che lo inseguivano.
Оамений дин Ай, уйтынду-се ынапой, ау вэзут фумул четэций суинду-се спре чер ши н-ау май путут сэ скапе ын ничо парте. Попорул каре фуӂя спре пустиу с-а ынторс ымпотрива челор че-л урмэряу,
21 E Giosuè e tutto Israele, vedendo che quelli dell’imboscata avean preso la città e che il fumo saliva dalla città, tornarono indietro, e batterono la gente d’Ai.
кэч Иосуа ши тот Исраелул, вэзынд четатя луатэ де чей че стэтяу ла пындэ ши фумул четэций суинду-се ын сус, с-ау ынторс ши ау бэтут пе оамений дин Ай.
22 Anche gli altri usciron dalla città contro a loro; cosicché furon presi in mezzo da Israele, avendo gli uni di qua e gli altri di là; e Israele li batté in modo che non ne rimase né superstite né fuggiasco.
Чейлалць, де асеменя, ле-ау ешит ынаинте дин четате ши оамений дин Ай ау фост ынконжураць де Исраел дин тоате пэрциле. Исраел й-а бэтут фэрэ сэ ласе унул ку вяцэ, нич вреун фугар;
23 Il re d’Ai lo presero vivo, e lo menarono a Giosuè.
пе ымпэратул дин Ай л-ау принс виу ши л-ау адус ла Иосуа.
24 Quando Israele ebbe finito d’uccidere tutti gli abitanti d’Ai nella campagna, nel deserto dove quelli l’aveano inseguito, e tutti furon caduti sotto i colpi della spada finché non ne rimase più, tutto Israele tornò verso Ai e la mise a fil di spada.
Дупэ че а испрэвит Исраел де учис пе тоць локуиторий дин Ай, ын кымп ши ын пустиу, унде ый урмэрисерэ ей, ши дупэ че тоць ау фост трекуць ын тотул прин аскуцишул сабией, тот Исраелул с-а ынторс ла Ай ши а трекут четатя прин аскуцишул сабией.
25 Tutti quelli che caddero in quel giorno, fra uomini e donne, furon dodicimila: vale a dire tutta la gente d’Ai.
Ын тотал ау фост доуэспрезече мий де иншь учишь ын зиуа ачея, бэрбаць ши фемей, тоць оамень дин Ай.
26 Giosuè non ritirò la mano che avea stesa con la lancia, finché non ebbe sterminato tutti gli abitanti d’Ai.
Иосуа ну шь-а трас мына пе каре о циня ынтинсэ ку сулица пынэ че тоць локуиторий ау фост нимичиць ку десэвыршире.
27 Israele prese per se soltanto il bestiame e il bottino di quella città, secondo l’ordine che l’Eterno avea dato a Giosuè.
Исраел а пэстрат пентру сине доар вителе ши прада дин четатя ачаста, дупэ порунка пе каре о дэдусе луй Иосуа Домнул.
28 Giosuè arse dunque Ai e la ridusse in perpetuo in un mucchio di ruine, com’è anch’oggi.
Иосуа а арс четатя Ай ши а фэкут дин еа пентру тотдяуна ун морман де дэрымэтурь, каре се веде пынэ ын зиуа де азь.
29 Quanto al re d’Ai, l’appiccò a un albero, e ve lo lasciò fino a sera; ma al tramonto del sole Giosuè ordinò che il cadavere fosse calato dall’albero; e lo gittarono all’ingresso della porta della città, e gli ammassarono sopra un gran mucchio di pietre, che rimane anche al di d’oggi.
А спынзурат де ун лемн пе ымпэратул дин Ай ши л-а лэсат пе лемн пынэ сяра. Ла апусул соарелуй, Иосуа а порунчит сэ и се кобоаре трупул де пе лемн; л-ау арункат ла интраря порций четэций ши ау ридикат пе ел о маре грэмадэ де петре, каре есте пынэ ын зиуа де азь.
30 Allora Giosuè edificò un altare all’Eterno, all’Iddio d’Israele, sul monte Ebal,
Атунч, Иосуа а зидит ун алтар Домнулуй Думнезеулуй луй Исраел пе мунтеле Ебал,
31 come Mosè, servo dell’Eterno, aveva ordinato ai figliuoli d’Israele, e come sta scritto nel libro della legge di Mosè: un altare di pietre intatte sulle quali nessuno avea passato ferro; e i figliuoli d’Israele offriron su di esso degli olocausti all’Eterno, e fecero de’ sacrifizi di azioni di grazie.
кум порунчисе копиилор луй Исраел Мойсе, робул Домнулуй, ши кум есте скрис ын картя леӂий луй Мойсе: ера ун алтар де петре нечоплите, песте каре ну трекусе ферул. Пе алтарул ачеста ау адус Домнулуй ардерь-де-тот ши жертфе де мулцумире.
32 E là, su delle pietre, Giosuè scrisse una copia della legge che Mosè avea scritta in presenza dei figliuoli d’Israele.
Ши аколо Иосуа а скрис пе петре о копие а леӂий пе каре о скрисесе Мойсе ынаинтя копиилор луй Исраел.
33 Tutto Israele, i suoi anziani, i suoi ufficiali e i suoi giudici stavano in piè ai due lati dell’arca, dirimpetto ai sacerdoti levitici che portavan l’arca del patto dell’Eterno: gli stranieri come gl’Israeliti di nascita, metà dal lato del monte Garizim, metà dal lato del monte Ebal, come Mosè, servo dell’Eterno, avea da prima ordinato che si benedisse il popolo d’Israele.
Тот Исраелул, бэтрыний, май-марий оштий ши жудекэторий луй стэтяу де амындоуэ пэрциле кивотулуй, ынаинтя преоцилор, дин нямул левицилор, каре дучяу кивотул легэмынтулуй Домнулуй; ерау де фацэ атыт стрэиний, кыт ши копиий луй Исраел, жумэтате ын дрептул мунтелуй Гаризим ши жумэтате ын дрептул мунтелуй Ебал, дупэ порунка пе каре о дэдусе май ынаинте Мойсе, робул Домнулуй, ка сэ бинекувынтезе пе попорул Исраел.
34 Dopo questo, Giosuè lesse tutte le parole della legge, le benedizioni e le maledizioni, secondo tutto ciò ch’è scritto nel libro della legge.
Иосуа а читит апой тоате кувинтеле леӂий, бинекувынтэриле ши блестемеле, дупэ кум есте скрис ын картя леӂий.
35 Non vi fu parola di tutto ciò che Mosè avea comandato, che Giosuè non leggesse in presenza di tutta la raunanza d’Israele, delle donne, de’ bambini e degli stranieri che camminavano in mezzo a loro.
Н-а рэмас нимик дин тот че порунчисе Мойсе пе каре сэ ну-л фи читит Иосуа ын фаца ынтреӂий адунэрь а луй Исраел, ын фаца фемеилор, копиилор ши стрэинилор каре мерӂяу ын мижлокул лор.
