Giobbe 8
1 Allora Bildad di Suach rispose e disse:
Билдад дин Шуах а луат кувынтул ши а зис:
2 “Fino a quando terrai tu questi discorsi e saran le parole della tua bocca come un vento impetuoso?
„Пынэ кынд врей сэ ворбешть астфел ши пынэ кынд вор фи кувинтеле гурий тале ка ун вынт путерник?
3 Iddio perverte egli il giudizio? L’Onnipotente perverte egli la giustizia?
Оаре ва рэстурна Думнезеу дрептул? Сау ва рэстурна Чел Атотпутерник дрептатя?
4 Se i tuoi figliuoli han peccato contro lui, egli li ha dati in balìa del loro misfatto;
Дакэ фиий тэй ау пэкэтуит ымпотрива Луй, й-а дат пе мына пэкатулуй.
5 ma tu, se ricorri a Dio e implori grazia dall’Onnipotente,
Дар ту, дакэ алерӂь ла Думнезеу, дакэ роӂь пе Чел Атотпутерник,
6 se proprio sei puro e integro, certo egli sorgerà in tuo favore, e restaurerà la dimora della tua giustizia.
дакэ ешть курат ши фэрэ приханэ, атунч, негрешит, Ел ва вегя асупра та ши ва да ынапой феричиря локуинцей тале невиновате.
7 Così sarà stato piccolo il tuo principio, ma la tua fine sarà grande oltre modo.
Векя та пропэшире ва фи микэ фацэ де чя де май тырзиу.
8 Interroga le passate generazioni, rifletti sull’esperienza de’ padri;
Ынтрябэ пе чей дин нямуриле трекуте ши я аминте ла пэцания пэринцилор лор.
9 giacché noi siam d’ieri e non sappiamo nulla; i nostri giorni sulla terra non son che un’ombra;
Кэч ной сунтем де ерь ши ну штим нимик, зилеле ноастре пе пэмынт ну сунт декыт о умбрэ.
10 ma quelli certo t’insegneranno, ti parleranno, e dal loro cuore trarranno discorsi.
Ей те вор ынвэца, ыць вор ворби ши вор скоате дин инима лор ачесте кувинте:
11 Può il papiro crescere ove non c’è limo? Il giunco viene egli su senz’acqua?
‘Креште папура фэрэ балтэ? Креште трестия фэрэ умезялэ?’
12 Mentre son verdi ancora, e senza che li si tagli, prima di tutte l’erbe, seccano.
Фиинд ынкэ верде ши фэрэ сэ се тае, еа се усукэ май репеде декыт тоате ербуриле.
13 Tale la sorte di tutti quei che dimenticano Dio, e la speranza dell’empio perirà.
Аша се ынтымплэ тутурор челор че уйтэ пе Думнезеу, ши нэдеждя челуй нелеӂюит ва пери.
14 La sua baldanza è troncata, la sua fiducia e come una tela di ragno.
Ынкредеря луй есте здробитэ, ши сприжинул луй есте о пынзэ де пэянжен.
15 Egli s’appoggia alla sua casa, ma essa non regge; vi s’aggrappa, ma quella non sta salda.
Се бизуеште пе каса луй, дар ну есте таре; се принде де еа, дар ну цине.
16 Egli verdeggia al sole, e i suoi rami si protendono sul suo giardino;
Кум дэ соареле, ынверзеште, ышь ынтинде рамуриле песте грэдина са,
17 le sue radici s’intrecciano sul mucchio delle macerie, penetra fra le pietre della casa.
ышь ымплетеште рэдэчиниле принтре петре, пэтрунде пынэ ын зидурь.
18 Ma divelto che sia dal suo luogo, questo lo rinnega e gli dice: “Non ti ho mai veduto!”
Дар, дакэ-л смулӂь дин локул ын каре стэ, локул ачеста се ляпэдэ де ел ши зиче: ‘Ну штиу сэ те фи куноскут вреодатэ!’
19 Ecco il gaudio che gli procura la sua condotta! E dalla polvere altri dopo lui germoglieranno.
Ятэ, аша сунт десфэтэриле пе каре и ле адук кэиле веций луй; апой дин ачелашь пэмынт рэсар алций дупэ ел.
20 No, Iddio non rigetta l’uomo integro, ne porge aiuto a quelli che fanno il male.
Ну, Думнезеу ну ляпэдэ пе омул фэрэ приханэ ши ну окротеште пе чей рэй.
21 Egli renderà ancora il sorriso alla tua bocca, e sulle tue labbra metterà canti d’esultanza.
Ба ынкэ, Ел ыць умпле гура ку стригэте де букурие, ши бузеле ку кынтэрь де веселие.
22 Quelli che t’odiano saran coperti di vergogna, e la tenda degli empi sparirà”.
Врэжмаший тэй вор фи акопериць де рушине, яр кортул челор рэй ва пери.”
