Giobbe 5

1 Chiama pure! C’è forse chi ti risponda? E a qual dei santi vorrai tu rivolgerti?

Стригэ акум! Чине ыць ва рэспунде? Кэруя динтре сфинць ый вей ворби?

2 No, il cruccio non uccide che l’insensato e l’irritazione non fa morir che lo stolto.

Небунул пере учис де мыния луй, простул моаре учис де априндеря луй.

3 Io ho veduto l’insensato prender radice, ma ben tosto ho dovuto maledirne la dimora.

Ам вэзут пе ун небун принзынд рэдэчинэ; апой, деодатэ, й-ам блестемат локуинца.

4 I suoi figli van privi di soccorso, sono oppressi alla porta, e non c’è chi li difenda.

Фиий луй н-ау норок, сунт кэлкаць ын пичоаре ла поартэ, ши нимень ну-й скапэ!

5 L’affamato gli divora la raccolta, gliela rapisce perfino di tra le spine; e l’assetato gli trangugia i beni.

Сечеришул луй есте мынкат де чей флэмынзь, каре вин сэ-л я кяр ши дин спинь, ши авериле луй сунт ынгиците де оамень ынсетаць.

6 Ché la sventura non spunta dalla terra né il dolore germina dal suolo;

Ненорочиря ну рэсаре дин цэрынэ, ши суферинца ну ынколцеште дин пэмынт.

7 ma l’uomo nasce per soffrire, come la favilla per volare in alto.

Омул се наште ка сэ суфере, дупэ кум скынтея се наште ка сэ збоаре.

8 Io però vorrei cercar di Dio, e a Dio vorrei esporre la mia causa:

Еу аш алерга ла Думнезеу, луй Думнезеу Й-аш спуне неказул меу.

9 a lui, che fa cose grandi, imperscrutabili, maraviglie senza numero;

Ел фаче лукрурь марь ши непэтрунсе, минунь фэрэ нумэр.

10 che spande la pioggia sopra la terra e manda le acque sui campi;

Ел варсэ плоая пе пэмынт ши тримите апэ пе кымпий.

11 che innalza quelli ch’erano abbassati e pone in salvo gli afflitti in luogo elevato;

Ел ыналцэ пе чей смериць ши избэвеште пе чей некэжиць.

12 che sventa i disegni degli astuti sicché le loro mani non giungono ad eseguirli;

Ел нимичеште плануриле оаменилор виклень, ши мыниле лор ну пот сэ ле ымплиняскэ.

13 che prende gli abili nella loro astuzia, sì che il consiglio degli scaltri va in rovina.

Ел принде пе чей ынцелепць ын викления лор, ши плануриле оаменилор ыншелэторь сунт рэстурнате:

14 Di giorno essi incorron nelle tenebre, in pien mezzodì brancolan come di notte;

дау песте ынтунерик ын мижлокул зилей, быжбые зиуа-н амяза маре ка ноаптя.

15 ma Iddio salva il meschino dalla spada della lor bocca, e il povero di man del potente.

Астфел, Думнезеу окротеште пе чел слаб ымпотрива аменинцэрилор лор ши-л скапэ дин мына челор путерничь,

16 E così pel misero v’è speranza, mentre l’iniquità ha la bocca chiusa.

аша ынкыт нэдеждя сприжинэ пе чел ненорочит, яр фэрэделеӂя ышь ынкиде гура.

17 Beato l’uomo che Dio castiga! E tu non isdegnar la correzione dell’Onnipotente;

Фериче де омул пе каре-л чартэ Думнезеу! Ну несокоти мустраря Челуй Атотпутерник.

18 giacché egli fa la piaga, poi la fascia; egli ferisce, ma le sue mani guariscono.

Ел фаче рана ши тот Ел о лягэ; Ел рэнеште, ши мына Луй тэмэдуеште.

19 In sei distrette egli sarà il tuo liberatore e in sette il male non ti toccherà.

Де шасе орь те ва избэви дин неказ ши де шапте орь ну те ва атинӂе рэул.

20 In tempo di carestia ti scamperà dalla morte, in tempo di guerra dai colpi della spada.

Ел те ва скэпа де моарте ын време де фоамете ши де ловитуриле сабией ын време де рэзбой.

21 Sarai sottratto al flagello della lingua, non temerai quando verrà il disastro.

Вей фи ла адэпост де бичул лимбий, вей фи фэрэ тямэ кынд ва вени пустииря.

22 In mezzo al disastro e alla fame riderai, non paventerai le belve della terra;

Вей рыде де пустиире, ка ши де фоамете, ши ну вей авя сэ те темь де фяреле пэмынтулуй.

23 perché avrai per alleate le pietre del suolo, e gli animali de’ campi saran teco in pace.

Кэч вей фаче легэмынт пынэ ши ку петреле кымпулуй, ши фяреле пэмынтулуй вор фи ын паче ку тине.

24 Saprai sicura la tua tenda; e, visitando i tuoi pascoli, vedrai che non ti manca nulla.

Вей авя феричире ын кортул тэу, ыць вей гэси турмеле ынтреӂь,

25 Saprai che la tua progenie moltiplica, che i tuoi rampolli crescono come l’erba de’ campi.

ыць вей ведя сэмынца крескынду-ць ши одраслеле ынмулцинду-се ка ярба де пе кымп.

26 Scenderai maturo nella tomba, come la bica di mannelle che si ripone a suo tempo.

Вей интра ын мормынт ла бэтрынеце, ка снопул стрынс ла время луй.

27 Ecco quel che abbiam trovato, riflettendo. Così è. Tu ascolta, e fanne tuo pro”.

Ятэ че ам черчетат, ши аша есте! Аскултэ, кэ сунт спре фолосул тэу!”